Μερος 2ο - ημερολογιο καταστρωματος....

 

Αντι εισαγωγης…Την ωρα που εγραφα –ξεμπαρκη πλεον- χτες τις αραδες , που αφορουσαν στο πρωτο μερος του ταξιδιου, ο Κουρσαρος μετα από ένα ταξιδι 32 ωρων συνεχομενων εφτανε κ εδενε Μυκονο….πλαι στο Αιγαιωτισσα ΙΙ οπου βρισκονταν η κορη μου….η οποια συνεχως με ενημερωνε με sms…μπορω να πω πως δεν περιμενα τετοια μηνυματα, τετοια συναισθηματικη φορτιση από ένα κοριστι 17 ετων που -σε αντιθεση με μενα- δεν είναι φανατικη θαλασσινη ή εστω καραβολατρης…Παραθετω τα  μηνυματα της ετσι για να φανει τι σημαινει για μας ο Κουρσαρος κ ποσο περιφανους μας κανει το γεγονος πως από το μηδεν, από ένα ξυλο μιας καρινας, φτιαξαμε ένα σκαρι αλλιωτικο που τραβα τα βλεμματα….

1^ο μην. «ενθουσιαστηκανε οι επιβατες μ τν Κουρσαρο!!!» (σ.σ. διατηρω την ορθογραφια των εφηβων…)

2^ο μην « Πω πω πολύ χαιρομαι» (σ.σ. εκανε την περιφανη «ξεναγο» στα δωματια κ για πρωτη φορα  καμαρωνε για τα ξυλογλυπτα μου κ τους ελεγε «η μαμα μου τα εφτιαξε»… )

3^ο μην «Ερχοταν ολοι να το φωτογραφισουν.Η λινα ειπε πως είναι πολύ προσεγμενο κ εχει πολύ δουλεια. Κ ο Στρατος ενθουσιαστηκε.Μεχρι κ στν  Γεωργιτσα αρεσε . Φαντασου!» (σ.σ. η κολλητη που ποτε δεν ενθουσιαζετε με κατι)

4^ο μην «Χαιρομαι πολύ!Το σκαφακι μας ταξιδευει δν το πιστευω!.Συγκινηθηκα που το σκεφτομουνα» (σ.σ. το μηνυμα με την μεγαλυτερη για μενα αξια)

5^ο μην « Φαντασου πως νοιωθει ο Πανος! Λοιπον του χρονου αμα περασω (σ.σ. πανεπιστημιο) το θελω μια εβδομαδα για μενα!Σε παρακαλω! Επισης είναι προσεγμενο κ πεντακαθαρο» ( σ.σ. και εκει που ζητουσε σαν δωρο ταξιδι στο εξωτερικο τωρα ενθουσιαστικε με το πειρατικο μας)

Τελος προλογου κ εισαγωγης… πισω στα καθεκαστα…

8^η ημερα… Ημερα  «σκαντζας» κ αποβιβασης… οι επιβατες ξυπνουν με χαχανητα… την χτεσινοβραδυνη τους περιπετεια στο εστιατοριο που συστησαμε- ποτε ξανα- μας εξιστορουν… Πως το κρεμμυδι στην σαλατα εφτασε ολοκληρο κ με τα φλουδια κ συνοδεια κουζινομαχαιρου… Πως η παραγγελια «χαθηκε» μετα από μια μιση ωρα…. Πως μετα «τελειωσε» ο μουσακας , «τελειωσαν» οι ντολμαδες, το στιφαδο, το κοκκινιστο, το παστιτσιο… Όλα τελειωσαν λεει κ φυγαν νηστικοι….Αργοτερα πολύ μαθαμε πως ο ταβερνιαρης απλα δεν θελησε να σερβιρει ελληνες πελατες (ασχολιαστο)….

Ετουτη λοιπον την μερα, την μερα της αλλαγης του γκρουπ συνειδητοποιησαμε ολοι πως ειτε μικρο το σκαφος ειτε μεγαλο η κουραση, οι δουλειες, οι προτεραιοτητες είναι ιδιες κ απαραλλακτες. Ενταξει μπορει να ηταν λιγοτερα  τα δωματια από το αιγαιωτισσα που επρεπε να καθαριστουν σε χρονο dt  όμως οι υπολοιπες ετοιμασιες ιδιες….Ψωνια- λοντρι-νερο – φαγητο- πλυσιμο- πετρελαιο-λιμεναρχειο- τελωνειο- ψυγεια- καταστρωμα- μηχανες (αλλαξαμε τρομπακι κ αντλια λαδιου) – μεταφορα επιβατων στο σταθμο κλπ κλπ… μια τρελλα, ενας πανζουλισμος εν μεσω απιστευτης κινησης στους δρομους. Αντε να λυσουμε να ξεκινησουμε παρακαλα… Α ειχαμε κ σκαντζα στο πληρωμα…Φυγε εσυ (Μακης) ελα εσυ (βαγγελης)…κ ο  Σταυρος ο δικος μου κ ο σκυλος μου ο Μικ…. Και εκει γυρω στο μεσημερι γεμισε το καταστρωμα φωνες παιδικες ( τεσσερα τα πιτσιρικια μας κ πεντε οι μεγαλοι) , χαρουμενες κ τσιριχτες… κ βατραχοπεδιλα κ μασκες…. Και μολις φτασαμε στο Δεσιμι για το μπανιο μας γεμισε κ πλατσουρισματα κ αλμυρα μπολικη από τις βουτιες…ότι επερεπε για να φυγει η κουραση κ από μας αλλα κ από τους «οδηγους» (από θες/κη ξημερωματα κινησανε)…Απογευματακι στα Συββοτα…στον πλωτο τον ντοκο… Και στο διαβεμα εχω χαζευα με τα κυαλια κ αγναντευα το αιγαιωτισσα το μικρο στο νυδρι αραγμενο … Οι πρωτες αγαπες με  τιποτα δεν ξεχιουνται (καποτε να πιασω να γραψω οσα εχω ζησει σε τουτο το σκαφος…ακομη κ αυτά που δεν λεγονται… γιατι μονο ετσι θα  γινει αντιληπτη η τρελλα μου, η λοξα μου , η πετρια που εχω φαει με την θαλασσα)… Και τηλεφωνο πεφτει στον Χρηστο (καπετανιος στο μικρο) να ερθει το βραδυ στα συββοτα να σμιξουμε….Και ερχεται το βραδακι ο μουσαφιρης μας κ αρχιζουμε τις ιστοριες τις δικες μας τις κοτερισιες… κ μεχρι τα μεσανυχτα απολαμβανα τα ακουσματα, τα αστεια , τις εξιστορισεις…. (και για άλλη μια φορα βιωνω το ιδιο το συναισθημα… να μην με ξεχωρισουν σε τουτες τις αντροπαρεες τις θαλασσινες ως παρακατιανη… ποτε δεν ενοιωσα παραιτερη, ξενο σωμα… παντα  με αποδεχονταν ως του συναφιου – κ εγω το απολαμβανα φυσικα γιατι οσο κ αν στην στερια μπαινω συνειδητα στο περιθωριο παρεων – φιλων- συγγενων, στο κοσμο το ναυτικο από παιδι ηθελα να ενσωματωνομαι κ να ανηκω)… Και αποψε εχω καμπινα όμως παλι καταστρωμα επιλεγω… Α εχουμε κ φιλοξενουμενο… Ο καπταιν κοιμηθηκε στο σαλονι ξεθεωμενος – που να γυρνα πισω με μηχανακι τετοια ωρα- ο βαγγελης στον καναπε του καταστρωματος…(αστερια διαλεξε κ αυτος) κ ο μικ βιγλατορας κ βατζιμανης ελεγχε την νυχτα  την κουβερτα…

9^η μερα… ξυπνω από το αλαρμ του τροφοδοτικου… ειχαν πεσει οι μπαταριες κ σφυραγε… καποια φωτα μειναν αναμενα το βραδυ…( α Πρεπει να μου δειξουν την προθερμανση της γεννητριας να την βαζω μπρος μονη μου – η πρωτη μου σκεψη…. )… Καφες παπορισιος, δηλαδη φραπες αχτυπητος για τον καπταιν κ ωρα να μας λυσει…ελλειψη Μακη εγω στο ποστο της πλωρης…. Βιρα την αγκυρα μας (αγγλικου ναυαρχειου παρακαλω) κ να δειξω στον Βαγγελη πώς να την πιανει με το γαντζο… φουνταρισμα για μπανιο στην Ιθακη στην Κουτσουπια καθ υποδειξη του Χρηστου «Οι αυστριακοι ξετρελαθηκαν» μας ειπε…. Λαδι μπουνατσα… κ ο βαγγελης καταχειρωσε να βουτα αυτος για καβο… «Φουντω» του φωναζει ο Πανος κ βουτα….

Κλασσικα μπανιο, φαγητο & ψαρεμα στην αμμουδια μας κ απογευματακι πριν μπασει τον αερα γραμμη για Σαμη… μεχρι το νοτιο καβο της Ιθακης λαδι η θαλασσα κ οι πιτσιρικαδες καπεταιναιοι περηφανοι στο τιμονι… μολις στριψαμε όμως κατι συννεφα κατσιασμενα καπελωναν τα βουνα της κεφαλλονιας εκει κοντα στην Αγια ευφημια…ωχ αερα μας προσμενει…ηταν κ η θαλασσα που στον κοντινο οριζοντα αρχιζε να ρυτιδιζει κ πιο περα να ασπριζει… «Μαζεψτε πετσετες κ πραματα από το καταστρωμα, δεστε τα στρωματα, κλειστε παραθυρα, φινιστρινια, πορτες , μπουκαπορτες» η ορντινα….σε δεκα λεπτα –ουτε- αρχισε ένα πενταρι δειλο, μετα 6αρι γεματο κ κυματακια καλουτσικα… μικροι μεγαλοι τα διασκεδαζαμε… μεχρι που ηρθε μια θαλασσα γερη από διπλα κ μας κουνησε για τα καλα…κουπασταραμε κ από το ογκιο του καβου ειδα την θαλασσα να μπαινει ζωντανη  κ υπο πιεση σαν σε ακροσωληνιο μανικας … πλακα ειχε… φυγαν τα σι-ντι, κ ο Βαγγελης ισα που επιασε τα δυο κινητα , την φωτογραφικη  κ του παππου τα κυαλια  εκατοστα πριν πεσουν στο νερο… Σε ένα δεκαλεπτο στην Σαμη… «Ακουει η Σαμη?» - «Δεν ακουει η Σαμη» κ εμεις πλαγιοδετιση στο ακρομωλιο με την παραλια φατσα… Δεν αργησε ολη η Σαμη να μαζευτει….μικροι – μεγαλοι μας χαζευανε…μας ρωτουσανε..περναν τηλεφωνα κ διευθυνσεις… «Τον Καπταιν χουκ που τον εχετε?» φωναξε εισερχομενο κρις κραφτ…» - «Ε Τζακ Σπαροου? Ακους?» (το ιδιο ειχαν πει κ τα ιταλακια στους παξους) κ το αποκορυφωμα… Μαμαδες δυο με τριχρονα χαριτωμενα πιτσιρικια  στεκουν κ ψαχνουν τους πειρατες…τους δειχνω τον αξυριστο Πανο – φερνει λιγο σε κουρσαρος- αλλα κατι δεν τους κολα… κατεβαινω στην καμπινα μου κ ακουω το ξανθο παιδακι να ρωτα φωναχτα  «μαμα η κυρια είναι η συγυζος του Καπταιν Χουκ?» και η μαμα αλλα κ γω δεν του χαλασαμε την ψευδαισθηση….εκεινο το βραδυ κοιμηθηκε ονειρυεομενο τον Πητερ παν κ τους κακους πειρατες…. Και ηταν σχεδον μεσανυχτα όταν ένα ταχυπλοοο γεματο πιτσιρικαρια περασε διπλα μας… «Καλε κοιταξτε σαν καραβι –playmobil είναι…» Αφωνοι εμεις….Και ο Σταυρος τοτε αποφασισε πως σαν καλος πειρατης που σεβεται τον εαυτο του επρεπε να εχει έναν παπαγαλο αλλα καθως μας απελειπε το πετουμενο τον σκυλο μας τον Μικ εχρησε παπαγαλο ονοματι «Λιακος»…

( Α ηρθε κ το ποσταλακι το Ιονιον Πελαγος από Αστακο κ ξεφορτωνε βραδυατικα κ χαζευα το ρεμετζο του…)

10^η μερα ….Ξημερωσε με την Αφιξη του Επτανησος κ πληθος περιεργων στην προβλητα….κ την νεαρη λιμενικινα να μας κοιτα με περιεργια αδολη επι μισαωρο…Αμα την αναχωριση του περνει θαρρος κ φωναζει «Ε κουρσαροι… που ειστε» -«Ελατε από το λιμενεναρχειο μετα με τα χαρτια»… Λιμανιατικα 1 , 60  κ πολλες πολλες ερωτησεις για το πώς, που , ποτε το φτιαξαμε… κ να μας παρουν τηλεφωνο στο Θιακι να ζητησουν το τοπικο δελτιο…(τι κ αν τον εδινε πεντε… το εφταρι δεν το γλυτωσαμε)….Α ηταν κ ένα κοτερο του βαρδινογιαννη απεναντι μας… (όταν φευγαμε μας φωτογραφιζαν)… Μπανιο στο Παραπηγαδι ή περα πηγαδι… μερος από τα παιδικατα μου αγαπημενο μου ξυπνησε αναμνησεις… στο νησακι αραζαμε  κ καναμε ψητα … εκει –ημουνα δεν ημουνα 10 χρονων – ειχαμε συναπαντησει ψαραδες Θιακους… μαζι κ ο γιος του ψαρα… στο ναυτικο Λυκειο θα πηγαινε από σεπτεμβρη … ηθελε να γινει καπετανιος – ευχομαι να τα καταφερε-… δεν θυμαμε ουτε το ονομα του , ουτε  το προσωπο του, θυμαμαι όμως με τις δεος αντικριζα το μελαχροινο εκεινο αγορι… Θεος μου φανταζε στα παιδικα μου ματια …τι αποριες ειχα… κ αγωνιωδης ερωτησεις αν περνουν κοπελες στο ναυτικο το λυκειο ….(ποθος διακαης κ ανεκπληρωτος)…Και στην παραλια σωληνας μεγαλος από τα κοντινα κλουβια / ινχυοτροφεια (αραγε γιατι ποτε μου δεν τα χωνεψα?)… και μας ζωνουν τα φιδια γιατι φαινεται πως ο ανεμος θα φορτζαρει… και φευγουμε νωρις να τον προλαβουμε… όμως μπορει στα σημαδια να πεσαμε μεσα , όμως το timing  μας αφησε εκτεθειμενους…. Μισαωρο πριν το Βαθυ τον εβαλε για τα καλα … Το 7αρι που λεγαμε… στην μπουκα την μεγαλη οι σπηλιαδες διναν ρεστα….ευτυχως το λιμανι – που θαλασσωνε κ λυσσοκοπαγε - σχεδον αδειο.. ένα κρουιζερ…κενη θεση… άλλο κρουιζερ… κενη θεση (εκει φουνταραμε ) και την ωρα που καναμε αναποδα (κ με πιαναν τα διαολια μου γιατι εβλεπα πως η καδενα δεν φερμαριζε ως επρεπε κ δεν ειχαμε αμολυσει αλυσιδα πολύ –«λες να μην επιασε ?» ελεγα βλεπω δυο παιδια  λιμενικους  να μας λενε να φυγουμε από κει κ να παμε αναμεσα στα δυο ταχυπλοα… Βαζω κ εγω φωνη από την πλωρη σεντορια –«Ρε παιδια εμας που ειμαστε μονπροπελοι θα βαλετε εκει μεσα , με τετοιο χαλασμο? Θα κανουμε ζημια…» Δεν ξερω αν ηταν οι φωνες μου που τους επεισαν, το ενδεχομενο ζημιας ή η παρεμβαση του φιλου πετρελαια αλλα μας αφησαν να δεσουμε… Και τρεχω πισω στο ρεμετζο… καβος από δω , καβος από κει κ την ωρα που επερνα τα μποσκα βλεπω την πρυμη να πλησιαζει επικυνδινα το μωλο… «Πανο προσω γρηγορα, μας σερνει»… «προσω ολοταχως. Μαζευουμε κ της καδενας τα μποσικα αλλα μαζι με αυτά κ την αγκυρα που διολου δεν ειχε πιασει… «Ρε πουστη μου – φωναζω από την πλωρη- την φερνουμε πανω. Αμοληστε να ξαναφουνταρουμε, δεν θα μας κρατησει» . Η αδρεναλινη στο κοκκινο… παμε πιο ανοιχτα… φουντω ξανα .. .φερμαρει , δειχνει να πιανει , να εχει μπει μεσα το νυχι …όμως ο  βυθος μουτελη σκετη κ σαπιες φυκιαδες επιφαλης πολύ…. Ξανα καβοι, ξανα δεσιμο… Περνουμε κ καβο πλωριο.. «θα κλεισουμε το λιμανι» η ενσταση του Πανου «ασε να εχουμε το κεφαλι μας ησυχο» η ανταπαντηση μου… (ποσο θυμηζουν οι διαλογοι μας Καπτα Σταυρο & Μαρια… τρομαζω)… και ερχεται άλλος  λιμενικος κ μας λεει πως σκαφη 78 περιμενουν από τον τερματισμο του ραλλυ του ιονιου…. Το αδιαχωρητο… και βλεπουμε το πρωτο να ερχεται φορτσατο κ πλαγιοκοπημενο  με τα πανια γεματα ανεμο . Εικονα μαγικη… Και ο Πανος με τον Βαγγελη να τρεχουν να βοηθησουν τα σκαφακια να δεσουν…να δινουμε μπαλονια στο μικροσκοπικο τολμηρο κ ατρομητο ιταλικο καταμαραν… Μια βαρκουλα μια σταλια με ένα αλμουρακι , ένα φλοκο κ μια 4αρα εξωλεμβια που τολμησε να διασχισε την αρδιατικη για να παρει μερος στον αγωνα… “Lega Navale Italiana”  Και σαν παρασημα στην πρυμη  του αναγεγραμμενες οι συμμετοχες…. «gira di Corsica 2008” “ Gira di Sicilia 2009” “ La cot d Azure 2010”... Και ναι ο ιταλος μας αφησε να δεσουμε καβο πλωριο… ισα να μας κρατα γιατι με τις ριπες της αποτομες εκανε σκορτσα περιεργα η αγκυρα κ ξεσερνε…. Και μεχρι το βραδυ το λιμανι γεμισε με κάθε λογης πλεουμενα… ηρθε κ διπλα μας ένα φουσκωτο μεγαλο η strella  κ ψιθυρισα στον Πανο… «τωρα κ να μας διπλαρωσει κ να συρουμε δεν εχουμε αναγκη…εχουμε ένα μεγαλο μπαλονι διπλα μας»… (όχι κακια δεν ειμαι … χιουμορ εκανα…) για να ξεμυτυσουμε ουτε λογος. Σταντ Μπαι κ οι τρεις … ειχαμε κ σχεδιο.. αν με την δυση του ηλιου ή με το βγαλσιμο του φεγγαριου (κομβικα σημεια για το δυναμωμα του ανεμου) μας συρει βγαινουμε αροδου κ περνουμε τους επιβατες με την βαρκα…εκεινο το βραδυ ηρθε κ ο πανος στο καταστρωμα να κοιμηθει πλαι μου…να ακουμε τον αερα κ να βλεπουμε πως στριβει η πλωρη… αφου τον καβο τον λυσαμε για να μπει αργοπορημενο κ ταλαιπωρημενο ιστιοπλοιοκο…Και εκεινο το βραδυ ηταν τα πεφταστερια… δυο αντικρυσα πριν κοιμηθω κ ευχη εκανα να μην μας σηκωσει την νυχτα ο αγερας… Όχι ότι κοιμηθηκαμε… μολις ενοιωθα τον ανεμο να με μπατσιζει – εστω κ απαλα- στο προσωπο ανοιγα τα  ματια κ κοιταζα μεχρι που θα στριψουμε… Σημαδι ειχα βαλει τα παραθυρια του απεναντι νεοκλασσικου… μεχρι μια γωνια δεν ειχαμε θεμα… το σκαφος επαιζε κ επανερχονταν… αν όμως την ξεπερνουσε σκουρα τα πραματα….

11^η μερα… Και ξημερωσε….κ οσο κ αν φαινεται μαζοχιστικο κουρασμενη δεν ημουν… για να δουμε τωρα πως θα φυγουμε… « να παρουμε ένα μπεντενακι» κ να το αμολησουμε τελευταιο… να βιραρω κ εγω ταυτοχρονα… τραβηξαμε κ λιγο μακρυα μας τα καταμαραν , μη κ βρει το σκοινι στην μπουμα τους κ την σπασει Στην θεωρια όλα καλα…που να βαλει όμως ο νους πως η γασα του καβου μας θα εμπανε μεσα στο κοτσανελου του ιστιοφορου την ωρα που τον λασκαραμε… αναγκαστικα τον αμολυσαμε για να μην κανουμε ζημια (αβαρια πρωτη ) … Αροδου λοιπον , κατεβασε βαρκα να παει ο βαγγελης με την βαρκα να τον μαζεψει.. Και ο Πανος να δεσει την αγκυρα…. Κ εγω στα χειριστηρια να κανω προσω (καμαρωνα ε)… Και  ροτα  για την Ατοκο… ανοιξαμε κ τον φλοκο κ το Μεσιανο  και μια χαρα  πηγαιναμε… … Φουνταραμε αλαγρα να μας βασταξει κ την ωρα του αναποδα , με τον Βαγγελη στην θαλασσα για καβο ακουω τον Πανο αγριεμενο να μου λεει «βιρα γρηγορα μην παμε στα βραχια) …κ να σβηνει την μηχανη. Πηραμε τον καβο στην προπελα κ χαμπαρι δεν πηρα…(αβαρια δευτερη)… βιραρισα τοσο ώστε να μην μας γυρνα, πηραμε ματιστο δευτερο καβο κ πεσαν στην θαλασσα με πεδιλα κ μαχαιρια πανος- βαγγος κ σταυρος να ξεμπλεξουν το σκοινι…(ευκολα). Εμενα αρχισε να με πονα το ματι επικινδυνα… παυσιπονα με την χουφτα… σε λιγο με οδηγιες του οφθαλμιατρου ομοιαζα με πειρατινα … ταπωμενο το ματι να ξεκουραστει… «Καποιος μας μελετα κ μας γλωσσοτρωει» λεει ο Πανος κ νους μας παει σε πολλους… Βγαινουν κ Βανζελ με τον Σταυρο με την βαρκα στην αμμουδια κ γυριζουν πισω με την εξωλεμβια να εχει 1 κ μισο φτερο αντι για 3 (Αβαρια τριτη)… « Πανο μην στεναχωριεσε παει πιο γρηγορα τωρα» μας καθησυχαζει ο Βαγγελης… Ε καπου εκει αφου τριτωσαν οι «ζημιες» χαλαρωσαμε κ εμεις βεβαιοι πως τιποτα άλλο δεν θα συμβει…. Και το μεσημερο-απογευμα κινησαμε για Μεγανησι. Πριν αφησουμε την Ατοκο σηκωσαμε τον φλοκο , να μας αγανταρει γιατι το στενο Λευκαδας- Κεφαλλονιας κατεβαζε παπαδες…Κυμα κ αερας φουλ κ εμεις ψηλωναμε να τον κραταμε στην μασκα τον καιρο κ κοντα στο μεγανησι να γυρισουμε πρυμα…φαγαμε θαλασσα καλη , το πανι καργαριζε, ειχαμε το νου μας στα ξαρτια, στα σκοινια…ζαλιστηκε κ ο σκυλος …(ειχε ένα υφος σαν να σκεφτοταν «την ατυχια μου μεσα παλι θα κουνησουμε )Πιασαμε Βαθυ στο μεγανησι…  Τιγκα το λιμανι , γεματη κ η μαρινα… Στο vhf εγω (ψοφαω για τετοια σε αντιθεση με τον πανο που είναι το χειροτερο του ) «Μαρινα μεγανησιου ο Κουρσαρος… τουριστικο επαγγελματικο ιστιοφορο… 15 μετρα μια διανυχτερευση» -«ακουει η Μαρινα, δωστε μας δυο λεπτα καιρο να δουμε αν εχει θεση» - « η μονη θεση είναι στην ραμπα του φερυ μποτ αλλα στις 7 το πρωι πρεπει να φυγετε» - « Καλως δεν υπαρχει θεμα. Πλαγιοδετηση ή πρυμοδετιση» - «πρυμοδετιση» - «Θα αγκυροβολισουμε ή θα μας δωσετε ρεμετζο?» - « Θα σας δωσουμε» … Τι το θελαμε το μονιμο ρεμετζο… καλουμε λοξα … θεοστραβα … πανω από δυο κοτερα στα αριστερα μας… αμεσως μολις το πηρα στην πλωρη το ειπα στο ρεμετζαδορο, «καλε αυτό θα μας ριξει πανω στον Ιταλο»…. «Σταυρο – Βαγγελη γρηγορα όλα τα μπαλονια αριστερα» « Μα που πηγε το μεγαλο το μπαλονι» « την ατυχια μου μεσα το χασαμε…» κ να τραβω γρηγορα γργηρορα το ψιλο σκοινι κ μετα το χοντρο της αγκυρας κ βλεπω το σκαφος να στριφει αποτομα πανω στα διπλανο κ αμολαω αποτομα κ κανει προσω ο Πανος κ φτου από την αρχη.. ξανα να βιραρω το σκοινι (μπρατσα που εκανα εκεινη την μερα) κ να δεσουμε λιγο πιο μακρυα κ να το φερουμε απαλα με τα παλαμαρια… Και ζητω συγνωμη από τον ιταλο όμως δεν φταιμε εμεις που εχουν στραβα αγκυροβολημενα τα ρεμετζα…Και ο Ιταλος με το δικιο του ζητα από τον ρεμετζαδορο να μας φουνταρει αγκυρα δικη μας από τα δεξια… κ ερχεται καμαρωτος καμαρωτος με το μικρο το φουσκωτο της μαρινας ο βαρκαρης κ μας ζητα να του δωσουμε την αγκυρα μας… και γουρλωνουμε τα ματια … «μπορεις να κουβαλησεις αυτην την αγκυρα?» τον ρωτω ολο απορια… Σειρα του να γουρλωσει τα ματια « Τι είναι ετουτο ? θα με βουλιαξει» ρωτα  βλεποντας την αγκυρα την 80κιλη την παλιακια… «Εγω νομιζα πως θα ηταν αγκουρετο σαν των ιστιοφορων»….Και του δινουμε την spare την μικρουλα την σαρανταρα…ευκαιρια να την δοκιμασουμε κ τουτη.

Α μας ηρθε κ η πιο πολυταξιδεμενη τουρτα γενεθλιων του Ιονιου για τον Δεκαχρονο Φοιβο – Παναγιωτη … Παραγγελια στην λευκαδα στην Τετα, πεσκεσι στο Νυδρι στο Βεσσαριο, φορτωμενη στο φερρυ μποτ «Μεγανησι», απιβιβαση στα Σπηλια, παραλαβη από τον Φιλιππα  στο σπαρτοχωρι κ παραδοση σε μας στο Βαθυ… Και μολις την ανοιξαμε οποια εκπληξης « χρονια πολλα φοιβο – Γερασιμε?????»… Γερασιμος ? Ποιος γερασιμος…. «Πανο τι ονομα ειπες να γραψουν?» «Φοιβος – Ιασωνας ( ο αδερφος)» - «Όχι ρε Φοιβος – Ιακωβος ( ο πατερας) ειπες» λεει ο Βαγγελης…. Τελικα  αποφασισαμε πως τον μικρο μας στο Ιονιο θα τον φωναζουμε Γερασιμο κ το θεμα εληξε εκει (κ στο τραγουδι το γνωστο Happy birthday γερασιμε τραγουδισαν τα πιτσιρικια)….

Και το βραδυ μας ηρθε επισκεψη ο Φιλιππας ο ηλεκτρολογος μαζι με την γυναικα του… κρυωνα πολύ κ πηρα το sleeping bag να σκεπαστω στον καναπε… κ οποια γαιδουρια από μερους μου … με πηρε ο υπνος…. Μονο καποια στιγμη από ευγενεια ανοιξα τα ματια μου όταν ακουσα το ονομα μου αλλα ημουν πολύ αποκαμωμενη για να ανταπαντησω… -«Ποιος κανει τις ναυλωσεις ?» ρωτα η Ματινα – « Η στεφη απαντα ο Πανος» - «Ποιος μαγειρευει?» ξαναρωτα η Ματινα – «Η Στεφη» ξανααπαντα ο Πανος… «Καταλαβα λεει η Ματινα .. Η στεφη τα κανει όλα»….

12^η μερα .  Ξυπνω στις 6 με το αχγος του Φερυ.. ξυπνω κ τον Πανο.. περιμενε μου λεει πρεπει πρωτα να φυγει το διπλανο το ιστιοφορο το γαλλικο… ξεκινα λοιπον ο Γαλλος αλλα ελα μου που ο ρεμετζαδορος ειχε «ποντισει» την αγκυρα  μας πανω στην καδενα του… πεδευοταν, μαινα – βιρα , μαινα – βιρα, με γαντζους, με μπεντενια, με σκοινια… κ η ωρα για την αφιξη του Φερυ πλησιαζε επικινδυνα… Ο πρακτορας στην στερια  ειδοποιει τον καπετανιο… Μπαινει κ ο Πανος στο φουσκωτο της Μαρινας κ σπευδει να τον βοηθησει… Καταλυτικη η συνδρομη του… σειρα μας να λυσουμε….κ την ωρα που πηδα ο βαγγελης από την σκαλα λυνεται το μουστακι… τρεξιμο πρωι πρωι…ουτε καφε δεν πηικαμε….βιραραμε την ωρα που εμπαινε μεσα το φερυ. Στην ραδα ριξαμε βαρκα, κουπι ο βαγγελης για να φερει φρεσκο ψωμι….μετα σε σπιαντζα στο μεγανησι… να μαζεψουμε ψηλα για το βραδυνο το ψητο….

Και το βραδυ σε παραπλησιο του Γερακα κορφο.. μονοι μας , ησυχοι…αναβουμε φωτια να ψησουμε σουβλακαι , λουκανικα κ πατατες στη χοβολη… να κοψουμε την τουρτα στο με μπαλονια στολισμενο σκαφος κ να φαμε στην αμμουδια … με την λαμπα του πετρελαιου την παλια να φεγγει, τραγουδια στην διαπασων , αστερια να πεφτουν κ μπανιο νυχτερινο… κ στο πισω μερος του μυαλου ολων την θλιψη της αποβιβασης… Αχ κ να πηγαινα κ εγω μεσα στην τραβερσαδα….μεχρι Μυκονο.. αλλα φευ… αντε στην στερια… αντε τωρα «μοναχη στον πρωραιο ιστο να κρεμαστεις»…. Πώς να διωξω την στεναχωρια ετουτη, πώς να σφαλισω τα ματια να κοιμηθω γλυκα… ατενιζω τα αστερια ξαπλωμενη στο καταστρωμα, ατενιζω τα σταυροπανα  , τα ξαρτια , τις αντενες κ την πειρατικη παντιερα κ σκεφτομαι πως ετουτον τον ιδιο , απαραλαχτο , αρχεγονο ουρανο, ετουτη την γαληνια εικονα , ματια πολλα πειρατων , ναυτικων, κουρσαρων , θαλασσινων αιωνες πριν ιδια κα ι απαλαχτη ατενιζαν. Και σκεφτομαι πως αχαριστη δεν πρεπει να γινω… να απολαυσω την μαγεια της νυχτας, του εναστρου στερεωματος κ να ταξιδεψω στα ονειρα ταξιδι μακρινο στο χωροχρονο…

(Και δεν λεω για την επομενη μερα που τους ελυσα τους καβους στην Μαρινα γιατι ετουτοι οι αποχαιρετισμοι παντα θα με πονανε στεκομαι μονο στην φραση του μικρου του Φοιβου που θελει η μαμα κ μπαμπας να πουλησουν το σπιτι κ το αμαξι για να παρουν καραβι.... Καπως ετσι ιεραρχω κ εχω τις προτεραιοτητες κ τις επιθυμιες μου....)