Ημερολογιο Καταστρωματος…(ή αλλιως χυμα στου Ιονιου το Κυμα)

(ξερω ειχα πει πως ετουτο το μπλογκ θα το εκλεινα αφου η ναυπηγιση τελειωσε.... ομως τα ταξιδια αρχισαν κ εγω καπου πρεπει οσα ζω κ βιωνω να τα γραψω. Θαλασσινες λοιπον απο δω κ περα οι αναρτησεις).....μερος πρωτο λοιπον των διηγησεων....

Ειχα καιρο να μπαρκαρω , όχι για διακοπες , όχι για βολτα , αλλα σαν πληρωμα , σε σκαφος ξυλινο μικρο … ομολογω πως εστω κ αν περασε καιρος , τιποτα δεν ξεχαστηκε , τιποτα δεν λησμονηθηκε… οι κανονες ιδιοι, για μεγαλο , για μικρο… «Ακου, κοιτα, μυριζε» … ολες οι αισθησεις σε επιφυλακη συν σεβασμος για την θαλασσα – κ ουχι φοβος- κ όλα βαινουν καλως  ή τουλαχιστον απολειπουν οι αβαριες στο μεγιστο….

Πληρωμα λοιπον στον Κουρσαρο της Αγιας Μαυρας, στο νεοτευκτο γιαλιονι μας… το πειρατικο όπως επικρατισε να μας αποκαλουν σε όλα τα λιμανια…η θητεια στο Αιγαιωτισσα – το μικρο κυριως- πολιτιμη, ελα μου όμως που ο Κουρσαρος – μικρος γαρ- μου ανακαλεσε μνημες πολυτιμες από το sunny cruise… από τοτε που σαν πιτσιρικα γυρνουσα το Ιονιο –ασπηλο κ αμολυντο από τις ορδες των τουριστων- αλλα κ το αγριο Αιγαιο…Αληθεια  Ποσο πιο αγρια φαινεται η θαλασσα όταν το σκαρι είναι μικρο, αλλα κ ποσο πιο πολύ ελευθερια σου προσφερει για ανταλλαγμα… Εγω - εμεις, το σκαρι μας κ η θαλασσα… το τριπτυχο που μου μεταδιδει ζωη κ ενεργεια …

 το πλεουμενο , η θαλασσα , ο καιρος….κ τα σημαδια του … οι μονες μας εγνοιες …

Πριν αρχισω όμως την καταγραφη να πω δυο λογια ναυτικα, θαλασσινα για το σκαρι μας…. 15 τα μετρα του όλα κ όλα – απειρως μικροτερο από τα σαρανταμετρα τα Αιγαιωτισσα- όμως αυτό για μενα ηταν κ μαγεια κ προκληση συναμα….

Και μια μηχανη… Μονοπροπελο… αυτό κ αν ηταν προκληση… Μια ζωη ειχα συνιθισει  μανουβρες με μηχανες δυο, θιασωτης βεβαια των bow ποτε δεν υπηρξα , όμως η διαφορα στις κινησεις αισθητη, κ  η σβαλταδα απαραιτητη κ καθως το ποστο μου ηταν στην πλωρη , στην αγκυρα – το bow  του φτωχου που λενε- επρεπε ταχιστα  κ ψυχραιμα να προσαρμοστω στα νεα δεδομενα… Α και ιστιοφορο , ιστια φεροντα… φλοκους κ σταυρο κ μεσιανο κλπ κλπ… από παλια  μονο κατι θυμισες λιγες ειχα για πανια όταν στο μικρο μας το Αιγαιωτισσα – πριν την μετασκευη- τα ανοιγαμε… Όμως πιο ευκολο από ότι φανταζομουν ηταν….Τοσο ευκολη η προσαρμογη μου από τα μηχανοκινητα καραβοσκαρα στο ξυλινο ιστιοπλοιοκο δεν μπορει , σε προηγουμενη ζωη με τετοια αρμενιζα …

Δωδεκα μερες λοιπον μπαρκαρισμενη, σαν πληρωμα για πασα εργασια… από μαγειρευμα –φευ- , καθαρισμα , μεχρι το αγαπημενο ρεμετζο….

Ένα αγχος το ειχαμε ολοι μας… Στα πρωτοταξιδα ποτε κανεις δεν ξερει τι θα προκυψει , μεχρι ο καθεις να προσαρμοστει στο ποστο του, μεχρι να «φωναξει» το σκαρι για τις αναγκες του, μεχρι να «ανακαλυψουμε» την  βελτιστη λειτουργικοτητα… Δεν μας πηρε βεβαια πολύ… μια δυο μερες κ μετα όλα στον αυτοματο….

Πληρωμα λοιπον μαζι με τον Πανο κ τον Μακη…Κ το μυαλο μου ή μαλλον το μνημονικο μου χαρτογραφημενο gps … Ηξερα κάθε πετρα , καθα βραχακι, κάθε ξερα, κάθε ξομωλο… ας οψεται η προηγουμενη θητεια κ το αγχος της μαμας Μαριας από το 76 που παιδακι ταξιδευα  να φωναζει στον πατερα μου … «προσεχε εδώ δεν εχει νερα….»…. Φωτογραφικη η μνημη μου λοιπον καθοδηγουσε πως φουνταραμε , που δεναμε κλπ κλπ… ειχα βεβαια ένα θεμα… 3 μετρα τα βαθικα των Αιγιαωτισσα , 1,80 ετουτου… αλλα  μετρα , αλλα σταθμα., αλλα βαθη….

 Το ιδιο θεμα –συγκριτικο- ειχε κ ο Πανος με το φουνταρισμα… το ματι του συνηθισμενο από το αιγαιωτισσα το Μεγαλο κ τον καπτα σταυρο εριχνε καδενα μπολικη κ φουνταριζε στα ιδια τα σημαδια κ ας ειμασταν μικροτεροι….

Επιβατες 10… γνωριμοι παλιοι κ αγαπημενοι από το Αιγαιωτισσα… Γι αυτό κ ο πηχης πολύ ψηλα κ το αχγος μας επισης… Μπορει να συγκριθει κανεις με τον Καπτα Σταυρο, μπορει να συνεχισει καποιος μια παραδοση που αγγιζει τα ορια του μυθου? Οση αγαπη , οση γνωση , οση εμπειρια κ αν ειχαμε ολοι μας η συγκριση μαζι του αναποφευκτη κ αυτό μας γεμιζε κ ευθυνη κ αγωνια…. Ξεκιναμε λοιπον την επιβιβαση… παμε μερα μερα για το ταξιδι μας… κ ο Αη νικολας κ η αγια θαλασσινη μαζι μας…

1^η μερα … μεσημερακι λυσαμε το μονιμο της Μαρινας ρεμετζο κ κινισαμε για Δεσιμι.. Μεσα στον πανικο της μερας κ των ετοιμασιων – οποιος δεν εχει ζησει σκατζαρισμα γκρουπ / φορτο εκφορτωση επιβατων δεν μπορει να με νοιωσει- χρονος για προετοιμασια μεσημεριανου φαγητου δεν υπηρχε… Ας είναι καλα η Ντινα που ετοιμασε ένα ταψι μουσακα κ φακες λευκαδικες εγκλουβης να ταισουμε τους ταλαιπωρημενους μας επιβατες…. Φουνταρισμα λοιπον στο Δεσιμι στην παραλια με τα κρυσταλινα νερα για μπανιο κ για φαγητο… «να ξεκινησουμε νωρις να βρουμε θεση στα Συββοτα»… στις πεντε λοιπον μεσα στον ορμο τον κλειστο προβαλουμε των Συββοτων… Μια θεση μεσα μεσα, μπρος στην ταβερνα τα Δελφινια… «δεν εχει νερα εκει ελεγα» ορμωμενη από τα βαθικα του Αιγαιωτισσα… Μια χαρα μας πηρε… Εκει για πρωτη φορα νοιωσαμε πως τραβουσαμε τα βλεμματα του κοσμου κ των περαστικων… συνηθισμενοι ολοι στην εικονα  του σκαφους 4 χρονια που το φτιαχναμε δεν καταλαβαιναμε γιατι ολοιιιιιιι μας κοιτανε… κλεφτες ματιες στην πρυμη μας μεσα από τα παραθυρια… Και όταν ηρθε γνωστος του Μακη να μας δει, ειπε πως τον ξυπνησε τηλεφωνημα «Ξυπνα ρε να δεις , ηρθε ένα πειρατικο στα Συβοτα…» περιφανοι κ μεις βαλαμε τους προβολεις στα ξαρτια να φεγγοβολουν…. Α ηρθε κ η Αγγελικη να μας φερει τις σχεδιες – που δεν ειχε κλεισει προ της αναχωρησης ο επιθεωρητης-  κ ένα σκαπο ψηλο για τον τιμονιερη… δεν αντεχετε η ορθοστασια στο καταστρωμα….Ειπαμε να βαλουμε ρευμα από εξω αλλα –κλασσικη ελλαδα- μονο το κουτι εγκαταστασεων υπηρχε, παροχη δεν δουλεψε ποτε…βεβαια σαν – κλασσικη ελληνιδα- λειτουργοντας πηγα στην ταβερνα κ λεγοντας πως ειμαι η κορη του Καπτα Σταυρου – η μαγικη φραση που σε όλα τα νησια ελεγα-  ζητησα ρευμα…. Φυσικα δεν μας το αρνηθηκαν…. Ειπαμε να φουλαρουμε κ νερο… με κερματα, 2ευρα το μηχανημα… Βαζουμε το λαστιχο , ριχνω το κερμα κ σε χρονο dt  σταματα να τρεχει … κοιτω την ταμπελα « 2 ευρω / 10 λιτρα» δηλαδη για να παρουμε ένα τονο που θελαμε επρεπε 200 ευρω να δωσουμε … «ευχαριστω δεν θα παρω»….Εκει αρχισαν κ οι γνωστες κουβεντες / παραπονα … «¨και μετα θελουμε να παει μπροστα ο θαλασσιος τουρισμος στην ελλαδα»… «Κ μετα  μας «φταινε» οι τουρκοι κ οι κροατες με τις φοβερες υποδομες όχι μονο των μαρινων μα κ των απλων κολπισκων»…. Και καπως ετσι μας επιασε η νυχτα… μια νυχτα με υγρασια… πηρα το sleeping bag και κινησα για την πλωρη … ένα στρωμα εριξα στο ντεκ επανω, λεπτο από αυτά της ηλιοθεραπειας κ εκλεισα τα αυτια στα κελευσματα του Πανου που με συμβουλευε να κοιμηθω στο σαλονι να μην κρυωσω…. Εχανα εγω τετοιον υπνο? Με τιποτα όμως….

Μερα 2^η…. ξυπνημα με τον ηλιο να ανατελει σχεδον στην πλωρη μας… λιγο νερο στο μουτρο να ξυπνησω… ουτε καφε ηθελα ουτε πρωινο – ολες τις μερες του μπαρκου χρειαζουμενα δεν μου ητανε- κ επισκεψη στου μηχανοστασιου τα ενδοτερα… εκει ειχαμε εγκαταστησει το μπανιο μας το κρυφο… Με το που ανοιγω την μπουκαπορτα βλεπω τον Μακη να φορα μαγιω κ να ετοιμαζετε για μπανιο πρωινο… ειχε εντοπισει το θαλαμι ενός χταποδιου…. Βουτια λοιπον αλλα αντι να το ψαρεψει με το ψαροτουφεκο, ολο το θαλαμι – μια παλια λατα για λαδι- στην επιφανεια μεχρι να ξετρυπωσει το χταποδι…μια χαρα μεζες για το προμεσημβρινο ουζακι….

Βιραρουμε αγκυρα για την Ατοκο…. Από τηλεφωνου οι οδηγιες προς ναυτιλομενους… «την πλωρη στον μαιστρο… κ όχι στο εκκλησακι , στην άλλη σπιαζτα να πατε». Γαλανα κ γαληνια τα νερα της νησου της ακατοικητης…ένα τρεχαντηρακι πλαι μας αγκυροβολημενο…. Κλασσικα μπανιο κ μεσημεριανο κ αργοτερα σαλπαρισμα για Θιακι – Βαθυ-, ελα μου όμως που τον καιρο τον εβαλε… ειχε αρχισει να ασπριζει όταν ξεκινησαμε… 6αρι γεματο κ από την μασκα κ που κ που διπλαριτη… Ψηλωσε ο Πανος αρκετα, πεσαμε κ κοψαμε κ στην ροτα ποσταλιου μεγαλου προς ιταλια…. Το πρωτο γερο –όμως- κουνημα… εγω από το σαλονι – που στερεωνα κατσαρολικα κ εκλεινα παραθυρια , ακουσα να κοβει στροφες η μηχανη κ βγηκα εξω….Καιρος καλος , κ πώς να μην ταλαιπωρησουμε τον κοσμο… κλεισαμε φινιστρινια κ παραθυρα κ το στριτζο, ανοιξαμε κ τον φλοκο τον μικρο μαζι με τον Πανο – που σκεφτομουν ωρες είναι τωρα να ζαλιστει - να μας κρατα να μην κουναμε πολύ κ  με την πρωτη μας αυτή φουρτουνα καβατζαραμε για Θιακι…. Εγω πλαι στο αλμπουρο ολη την ωρα , μουσκεμενη αρμυρα κ θαλασσα , εστεκα ολορθη να αγναντευω τα κυματα κ το κουπασταρισμα…ομορφη η αισθηση κ διολου φοβιστικη… εδώ ηταν που μου θυμισε τα αρμενισματα με το sunny cruise… O Μακης στο πηδαλιο μου ελεγε πως από ψηλα όπως εβλεπε τα κυματα , θεορατα του φαινονταν κ τρομαχτικα χαοτικα…. Και φτασαμε στο Βαθυ κ απαγγιαζε  και πηρα τον πετρελαια να μας πει που να φουνταρουμε… «για τον Καπτα Σταυρο ότι θελει» κ καναμε ρεμετζο καλο , ευτυχως μεσα στο λιμανι ισα που τον ανεμιζε…

Και αρχισαν να περνανε ολοι κ να κοιτουν…. Ναυτοτοπος γαρ το θιακι … και να ρωτουν κ να βγαζουν φωτογραφιες… σαν σταρ αισθανθηκα… και καμαρωναμε κρυφα κ φανερα … και λεγαμε με περιφανια πως το σκαρι είναι καινουργιο κ πως εμεις από καρινα το φτιαξαμε….

Εκει όμως που ενοιωσα παραξενα ηταν με τον Αλβανο τον βοηθο του νερουλα, που παρακαλεσε τον Μακη να ανεβει στην πρυμη μας να βγαλει μια φωτογραφια «Γιατι ειμαι σιγουρος πως θα πεθανω κ τετοιο σκαρι δεν θα ξαναματαδω»…

Και χαλαρα το βραδακι στο μωλο μια μπυριτσα , ισα να διωξει την κουραση της μερας κ υπνος κατω από τα αστερια…

3^η μερα … φισκαρδο ειχε το προγραμμα .. δικαης ποθος των επιβατων κ ποληδιαφημισμενο… όμως με προβλημα στις θεσεις… τηλεφωνο λοιπον σε φιλο λιμενικο συντοπιτη… να περιμενετε να φυγουν τα ημεροπλοια αροδου κ να ειστε stand by  γιατι τις πιανουν τις θεσεις εν ριπη οφθαλμου… συντομο μπανιο βορειως του λιμανιου κ στις 3 εξω από το λιμανι….εκεινη την ωρα εβγαινε κ το φερρυ μποτ το Λευκαδιτικο το «Καπταιν Αριστειδης» .-βρε μηπως να παμε στην ραμπα διπλα του? Καλουμε το λιμεναρχειο- «Λιμεναρχειο Φισκαρδου ο Κουρσαρος» - εν ειδη συντομιας , καλουμε κ τον Βαγγελη από το Φερρυ … Κανενα προβλημα  λεει…αραξτε εκει…Κ δενουμε … και ερχεται ο νεαρος που μας εδεσε κ ζητα  τηλεφωνο κ διευθυνση γιατι θελει κ ονειρευται να κανει γαμο Κουρσαρικο…

Και εντοπιζουμε θεματακι με την τρομπα του πετρελαιου…. Περνα πετρελαιο στα λαδια…. Αλλα τι στο καλο τους εχουμε τους δυο μας τους μηχανικους… αλλαγη λαδιων κ τσεκαρισμα να δουμε τι φταιει… Και εκει που ψαχναμε να αγορασουμε αντλια χειροκινητη  μπαινουμε σε μαγαζι ναυτιλιακων …Θαυμαστης μας ο μαγαζοτορας… Λεει «Σας εβγαλα φωτογραφια κ εγραψα στο twitter ηρθαν οι πειρατες».. κ απευθυνομενος στον αξυριστο Πανο « Εσυ ησουνα  που εκανες από το καταστρωμα μακροβουτι?» «ναι εγω» «Αχ κ να ξερες ποσο σε ζηλεψα»… Και καπως ετσι περασε ολο το Φισκαρδο από τον ντοκο κ μας εβγαζε φωτογραφιες…. Και ηρθαν κ από το Kefalinia Press κ μας εκαναν αφιερωμα στην σελιδα τους .. Εν αγνοια μας… Όπως εν αγνοια μας ηταν κ το αφιερωμα του περιοδικου Εφοπλιστης… Στην δευτερη προσεγγιση του Καπταιν Αριστειδης μας το σφυριξε καποιος από το πληρωμα πως μας εχει δισελιδο… φυσικα κ ετρεξα να το παρω… κ φυσικα κ συγκινηθηκα με τα λογια αγαπης που εγραψαν… Εγω μια προσκληση στα εγκαινια μας ειχα στειλει στον Σημαντωνη , δεν περιμενα να μας βαλει κ στις σελιδες…και ηρθε διπλα ταχυπλοιο – σφηνα από αυτά των εκατομμυριων κ ζητησε ο ιδιοκτητης του να μπει να δει το δικο μας… και ρωτησε ποσο μας στοιχησε – η πιο δημοφηλης ερωτηση ολων – «γυρω στα 100.000» κ αν δεχομαστε παραγγελιες να του φτιαξουμε ένα μεγαλυτερο…

Αυτά με την δημοσιοτητα μας , επρεπε όμως επειγοντως να «ξεκαβαλισουμε» το  καλαμι γιατι Νερο γιοκ στο μωλο ετουτο…κ μεις ειχαμε μεινει μονο με 300 λιτρα…  Σε αναζητηση εναγιωδη υδροφορας… προθυμο το λιμεναρχειο… προθυμοι οι ντοπιοι… φωτια ο νερουλας… 50 ευρω το κυβικο….Προς γνωση κ συμμορφωση λοιπον… την επομενη φορα  προσεγγιση στην Σαμη που εχει νερο φουλ κ δωρεαν….

4^η μερα… Αγουροξυπνημενοι στις 6 παρα το πρωι… εχουμε ταξιδι λογκαδο σημερα … να παμε Παξους περνοντας από την εξω κοστα την δυτικη της Λευκαδας… Χαραμα στην Κυρα , στης Σαπφους το ακρωτηρι,  ισως η πιο ομορφη ανατολη που εχω αντικρυσει… Όμως το κυμα Λογκα … Σουελ… Βουβο κ διπλαριτης… φουνταραμε στο Πορτο κατσικι σιμα αλλα το κουνημα μας εφερε σκοτουρα… Περασαμε εγκρεμνους κ το γαλαζιο τους θαυμασαμε όμως να  κολυμπησουμε δεν μπορεσαμε. Φουρ λοιπον για Παξους. μαλλον αντιπαξους πρωτα... Α κ στο διαβα Τονους , τουνες ειδαμε μεγαλες με χρυσοκιτρινο φτερο…. … Στις φημισμενες για τα τυρκουαζ νερα  σπιατζες…  Της πουτ@@@ας  γινοταν από σκαφη, σκαφακια, κοτερα, βαρκουρες, ημεροπλοια, χλιδατους… που να αραξεις, που να δεσεις… Πηγαμε λοιπον σε μια ακρουλα κ παραφυλουσαμε το απογευμα να αδειασει για να παμε πιο κοντα….Και εκει χαζευαμε τους σκαφατους με τα προπελακια παντου , με τις τουρμπινατες τις μηχανες κ τους καβους τους δεκα ,με τις στολες τις κυριλατες , να προαπαθουν να ρεμετζαρουν , να προσπαθουν να βιραρουν εν μεσω απνοιας…. Και το σχολιο των επιβατων που ιδιατερα μας χαροποιησε…. « ε δεν είναι ολοι Πανος κ Μακης»… Κ μεις μεχρι τοτε νομιζαμε πως μονοπροπελοι γαρ , ζοριζομασταν… όμως θυμιζαμε «αιγαιωτισσα» της παλαι ποτε καλη εποχη που ο Καπτα σταυρος δεν ηταν συνταξιουχος…. Και περα από αυτό αναρωτιομασταν που είναι ολοιιιι οι επιβατες / επιβαινοντες ολων αυτων των κυριλατων κοτερων… ουτε έναν δεν ειδαμε να λιαζεται , να κολυμπα, να πλατσουριζει, να απολαμαβανει ηλιο κ θαλασσα κ καλοκαιρι… κλεισμενοι μεσα σε τοιχους πολυτελης… κλεισμενοι μεσα στο καβουκι τους εμενα μου ομοιαζαν με χρυσοι φυλακισμενοι… Οι λιγοι ελαχιστοι που ειδαμε να ξεμυτιζουν ηταν για να μας τραβηξουν φωτογραφια…. « Η εκδικιση της γυφτιας» το ονομασα το σκηνικο ετσι καθως ειχαμε παντου απλωμενες πετσετες, μαγιο, κομπινεζον , τραπεζομαντηλα ( κοινως al Tsantiri)….

Σουρουπο μπηκαμε στο Γαιο… Και θεση βρηκαμε κ ο νερουλας απικο… « Μη φοβασε θα σε βρει αυτος από μονος του» η σωστη ορμηνεια του Χρηστου …. Ο γιαννης με το ονομα… ηρθε μεσα… κολλητοι στο πι κ φι με τον Μακη… αρχισαν ιστοριες για σκαφη ξυλινα, για καρναγια , για ναυπηγισεις…. Και ξανα η ιδιοτητα της κορης του καπτα σταυρου μας «ξελασπωσε»….σμιγοντας με την «Κορη του Καπτα Μπαμπη»… Και το βραδυ περασταδα στου Γαιου την πανεμορφη παραλια … σαν ταξιδι στο χωροχρονο… ατμοσφαιρα εποχης αλλοτινης… και βρηκαμε κ το εταιρο πειρατικο των ιονιων το pellegrin ( είναι κ  ο μαγος ο Merlin καπου στα υδατα μας) του 1912 σκαρι… δρυινο αλλα καταπονημενο κατά τον πλοιοκτητη του… δεν αντεχει του Αιγαιου τις θαλασσες….κ εγω εναγωνιωδως να φωτογραφισω κάθε μα κάθε μικρο πλεουμενο ξυλινο που εβλεπα από φοβο ενδομυχο ότι σε λιγα χρονια τετοια εικονα – τοσα σκαρια στην αραδα- δεν θα ματαντικριζω…. Α και για να κλεισει η βραδυα ομορφα στην «λαδοκολλα αλα παλαια» φαγαμε…. Με τον σκυλο τον Οτσαλαν να ζητιανευει κρεας από τα αποφαγια μας αλλα να αγνοει επιδεικτικα το ψωμι αν δεν ηταν στη σαλαμουρα βουτηγμενο…

5^η μερα αναχωρηση ειχαμε προγραμματισει μετα το πρωινο… ψωμακι φρεσκο εστειλα τα αγορια μου να πανε να μου φερουνε κ ψαρι φρεσκο από τα γριγρια… ελα μου όμως που φυγαν κ μ αφησανε με κλειστα τα πετρελαια της γεννητριας κ όλα τα κινητα τους στο σκαφος… δεν ειχαν απομακρυνθει πολύ όταν από το θορυβο της μηχανης την ψυλιαστικα… «ωχ ρε πουστη μου , δεν ανοιξαν την βανα…» , ουτε πια ηταν ηξερα, ουτε να την σβησω μου ειχαν δειξει …. Και ηθελα ρευμα να φτιαξω καφε…. Περιμενα κ εγω τωρα θα σβησει, άλλη ωρα θα σβησει… μιση ωρα αντεξε η «χαρχαλω» χωρις πετρελαιο, μονο με τις επιστροφες… δεν εχω ματαδει μηχανη να δουλευει διχως καυσιμο… στο γυρισμο τα καμαρια μου ακουσαν τον εξαψαλμο….(γυρισαν κ χωρις ψαρια… αντε να φτιαχνω καθυστερημενα γεμιστα- κ διχως πιπεριες)…

Ροτα  λοιπον για Κερκυρα… Στου Ποταμου τα θολα νερα ένα συντομο σταματημα για μπανιο… Στον Ναοκ είναι λεει πηχτρα από μεσα … Στον ομιλο εχει θεση μονο για πλωρη… τι κ αν ειπαμε πως ειμαστε του ομιλου της λευκαδας σκαρι, επικρατουσε το αδιαχωρητο… Τελικα , εν μεσω καυσωνα , δεσαμε (Κοιτα  μανουβρα να μαθαινεις το σχολιο- από την εξω την μερια του Ναοκ με το Hermina περιφανο στο πλαι μας… Να ειμαστε σε ετοιμοτητα ειπε ο Αντρεας – γνωριμος από τα παλια- γιατι με τα απονερα των καραβιων κ τα βραδυνα τα δρομολογια του Παντοκρατορα θα μας ξεσυρει , θα  μας βγαλει στο μωλο κ αλλα τετοια φοβιστικα…. Ευτυχως κ για καλη μας τυχη η τα καραβια μας  σεβαστηκαν κ εκοψαν ταχυτητητα (μπα) ή εκεινη την νυχτα αλλαξαν ροτα (απιθανο ως ενδεχομενο βεβαιως βεβαιως) ….Στα σβελτα λοιπον κ με τους επιβατες αποβιβασμενους κ την σκαλα ψηλα μια βολτα στο φρουριο να θαυμασουμε κανονια κ μπομπαρδες  κ να κλεψουμε σχεδια για τα κανονια  που μας λειπουν (αστειεύομαι). Η ζεστη αφορητη… Μπανιο μεσα στου λιμανιου το βουρκο κ το βραδυ στρωματσαδα ολοι στο καταστρωμα… 45 βαθμοι τα μεσανυχτα κ κοιμισμενη κατω από τα αστερια να νομιζω πως καιγομα ι κ ψηνομαι σαν σε ηλιοθεραπεια…

6^η μερα Την βασιλισσα Κερκυρα να απολαυσουν ζητησαν οι επιβατες κ οριστηκε ωρα αναχωρισης η ενδεκατη πρωινη…Για ψωνια στην Λαικη της Κερκυρας βγηκαμε με τον Πανο Ευκαιρια για περιηγιση στα καντουνια κ τα παλια μου τα λημερια… Σπηλια κ Σαροκο κ Εβραικη ….τοσο ιδια κ τοσο διαφορετικα… κ πραγμα παραξενο … 15 χρονια εζησα σε τουτο το μερος, τοπο μου ποτε δεν τον ενοιωσα κ ας πηγα σχολειο εδώ κ ας τον αγαπησα κ τον θαυμασα…. Ολες οι αναμνησεις των παιδικων μου χρονων που ανακαλεσα με το λιμανι , με το Μαντουκι κ τα καραβια του ειχαν να κανουν κ τους ανθρωπους του συναφιου του ναυτικου κ της πιατσας… Παρατερες παιδικες αναμνησεις εχω… (που όμως σημοτοδοτισαν το μελλον κ εξηγουνε το παρον). Και ηρθε επισκεπτης μας φιλος καλιτεχνης αγαπημενος… Ο βαγγελης ο Μακρης… Με δωρο μοναδικο ένα ποτηρι σκαλιστο / αντιγραφο αυτου που ερωτευτικα…Και βγηκαμε φωτογραφιες στο τιμονι , όμως κουνουσε λεει  κ ζαλιστηκε κ εγω πολύ στεναχωρεθηκα…. Α κ το πρωι ηρθε εταιρη «παραγγελια» για σκαφος τετοιο.. από περαστικο Κερκυραιο που παντα ηθελε να φτιαξει γαλιονι κουρσαρικο….Ωραιες φαμπρικες ανοιξαμε…. (βρε λες σε λιγο καιρο να γεμισει η θαλασσα με παλιακα σκαρια??? Πολύ γουσταρω).

Και λιγο πριν την δωδεκατη μεσηβρινη –ευτυχως- φυγαμε από το καυτο καμινι της Κερκυρας… αντι για Συβοταα  ηπειρου που ηταν στο προγραμμα οι επιβατες μας ζητησαν ξανα παξους… ολους μας μαγεψαν…. Μπανακι κ νωρις μεσα…. Ξανα επισκεψη ο Γιαννης ο νερουλας…Στο ρεμετζο πειραζε τον Μακη « Αναποδα την αριστερη» - «Ρε μαλακα μια μηχανη εχω» - « το ξερω , την αριστερη κανε αναποδα» ολο το παρασκηνιο κ τα κουτσομπολια των σκαφατων μας μετεφερε…το radial που μας πλακωσε κ αναγκαστικα πρεπει το πρωι να φυγει πρωτο , την ιταλιδα εχει των mcs cruises…ένα μηνα μενει στους Παξους… Οι διπλανοι κροατες είναι … κροισσοι με γερμανιδα νταντα….και αρχισε ατελειωτες ιστοριες να μας διηγηται – περιμενοντας να φυγει η …Σδοε-… για τοτε που ειχε βαρκουλα και εκανε εκδρομες κ ξεμοναχιαζε τουριστριες πιτσιρικας κ ανησυχουσε η μανα του που σουρουπωνε κ δεν ειχε επιστρεψει … κ αυτος ξεροντας πως τον ψαχνανε με τα κυαλια, το εσωρουχο της εκαστοτε κοπελιας εκανε παντιερα κ σινιαλο στο καταρτι για να στειλει μηνυμα πως εχει «δουλεια» κ θα αρχισει….και πως μια φορα τον «προδωσαν» τα παγωμενα τα νερα κ ζημια μεγαλη του κανανε κ να αποδωσει δεν μπορουσε… «ασε παιδια ρεζιλε με εκαμε» μας εξιστορουσε με την προφορα την Κερκυραικη την τραγουδιστη… Και το βραδυ ξανα στην λαδοκολλα με την γκαρσονα να θυμαται επακριβως τηνς προχτεσινη παραγγελια… «Μια Αμστελ, δυο πρασινες, μια ποικιλια, τρια σουβλακια, κ μια φετα)… τι νοστιμο το φαι όταν εισαι γλαρωμενος από την κουραση… Και στο γυρισμο εκοβα σχοινα να βαλω ως ποντικοπαγιδες αυτοσχεδιες στους καβους μας… την προηγουμενη με πικροδαφνες τους ειχα στολισει….

7^η μερα Περασμα από το γαιο μεσα… η πιο γραφικη διαδρομη λιμανιου ever… δυο μετρα το περασμα… με κανα κυμα βρισκουμε… «προς το φαναρι το πρασινο , προς το νησακι» του χρηστου οι οδηγιες… παλια καραβανα σε παξους/ παργα κ περιχωρα….ο Πανος στην κουπαστη ανεβασμενος ατενιζει κ προσεχει. Ο Μακης επικεντρωμενος στο τιμονι κ εχω στο μπαστουνι να κοιτω τις ρηχαδες κ να βγαζω στα τυφλα φωτογραφιες…. Αξιξε όμως τουτο το περασμα…. Ξανα στους αντιπαξους για μπανιο κ τουτη τη φορα  ειχα κ γω χρονο για μια βουτια….Στο ενδιαμεσο χαζευα όλα τα ημεροπλοια… Μαρκο πολο- καπταιν χοουκ- γαιος- ιονιαν σαν κλπ κλπ με τους τουριστες να κρεμονται ωσαν λαθρομεταναστες από κομοδεσια κ κουπαστες κ σε καποια τον αρμενιστη να προσεγγιζει επικυνδινα την θαλασσα ….Αναχωρηση με μπουνατσα για την Λευκαδα… Λογκαδο κ τουτο το ταξιδι…. Αλλα το σουελ από πρυμα δυετεροπρυμα ουτε που το νοιωθαμε… ο Μακης  ο πηδαλιουχος με το ονομα να λεει ιστοριες ατελειωτες κ οι επιβατες να τον βιντεοσκοπουν….θραυση εκανε η ιστορια με τον μπακακα – βατραχο που ο ζακυνθινος τον περασε για συκο κ τον καταβροχθησε αφου πρωτα με προφορα ρωτησε «ωρε εχει ο συκος αντερα , κολιαντερα κ μακρυες ποδαρες»….Μ αυτά κ μ αυτά , κ με έναν φλοκο στην πλωρη φτασαμε στην αμμογλωσσα… στην παραλια τσουρμο τα μικρα του Μακη να κραυγαζουν ότι θελουν ο μπαμπας να τα παρει στο σκαφος….με την γεφυρα τον 7 περασαμε….

Εκεινο το βραδυ ειπα να κοιμηθω σπιτι με τον μικρο μου…. Μου ελειπε όμως το καταστρωμα… ξεσυνιθισα τα φωτα της πολης, τα αυτοκινητα, τις κορνες , την βοη , την πολυκοσμια. τους τεσσερις τους τοιχους… την στερια  εν τελει… τι ομορφα που ηταν να μην εχει σημα το κινητο, διχως ιντερνετ, διχως τηλεορασης, διχως ειδησεις , διχως αγχος…. Ο κοσμος της θαλασσας εχει ασυλια… είναι στο απυροβλητο… είναι ελευθερος… διχως συμβιβασμους…διχως συμβασεις… διχως συμβατικοτητες… γενικα διχως συν+Βαση…. Ισως γιατι η θαλασσα κινηται παντα κ βαση δεν μπορει να αποτελεσει… ( κ με αυτές τις σκεψεις τις φευγατες αποκοιμηθηκα εκεινο το βραδυ)….

(επεται κ η συνεχεια…. Αυριο όμως… κουραστηκα σημερα να γραφω)…