"ήρθε η ώρα του τακάδου"

(τοποθετώντας το βαρύ δρυινο τρυπήτο ή τακαδό)

με τα λόγια αυτά χαιρέτησε την ομήγυρη , ερχόμενος φουριόζος ο Καπ. Σταύρος..
Κυριακή, απόγευμα συνεφιασμενο και ο αυτοσχέδιος ταρσανάς μας έχει γεμίσει κόσμο... 11 κεφάλια παρώντων μετρήσαμε ,μικρους & μεγάλους ..."Τι γίνεται έδω 10 κάθονται ένας δουλευει?"


(η Αγγελική, Ο Σταύρος Junior και η κωνσταντίνα)

" Βρε βρε σήμερα πλάκωσαν και οι επιστήμονες" ο αναμενόμενος αστεϊσμός ...

Μέρα σημαντική καθώς σήμερα θα έμπαινε το τακάδο ή τρυπητό ή κατά άλλους κουρζέτο ή κρουζετο ( όρος που όμως εδω απαντιεται για να χαρακτηρίζει άλλο ξύλο). Ελα ομως που μόνο o Πάνος ήρθε ορεξάτος και εκανε έιοσδο δυναμική, ο Μάκης βάρυπνος και ραθυμος απο τις μπύρες τις κερασμένες παρακαλούσε " Ενα καφέ ρε παιδία, ενα καφέ" ...(ο Πάνος με το βενζινοπρίονο ανοιγεί τις τρύπες...εξ ού κια η ονομασία "τρυπητο"
(υπο το άγρυπνο βλεμμα των "επιστημώνων" και το "κοιμησμενο" του Μάκη")
ανελαβέ λοιπον την ολη προεργασία ο Πάνος μόνος του... Ανοιξε τις σκαρμοφωλίες με το βενζινοπρίονο και πλανιάρισε τα πλαινα .

Το ξύλο αρκετά βαρύ, δρυς ελληνική, που αφου κοπηκε σε πλάκες εμεινε κανα μήνα "βαφτισμενη στη θαλασσα".
(η μεταφορα του τακάδου) (η πρωτη απόπειρα εφαρμογής)

Η τοποθέτηση δεν ηταν τόσο ευκολη υποθεση όπως ισως φαίνεται.Οι σκαρμοι (τρύπες) κόπηκαν και υπολογίστηκαν για την βάση των μανταλιων ( το άνω μέρος των στραβόξυλων), ομως η κλιση η φυσική που ειχε η πρυμη , οπως και η κλιση που είχαν πάρει τα στραβόξυλα ειχαν σαν αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη απόκλειση στην κορύφη ( σε καποιες (φαινονται οι αποκλισεις)
σκαρμοφωλίες εφτανε και τους 10 πόντους) και να μην μπορουν ευκολα να μπουν οι νομεις στις τρύπες (φωλιασμα) καθως ο αρμος εκ των πραγματων επρεπε να είναι μικρός
(ο ελαχιστος δυνατος) και το τακάδο κατέβαινε πολυ σφιχτα.
( πομπαρονταν τις γωνίες - τους ακαθους ή αγκαθούς)
Με πρίονι φαγώθηκαν οι προεξοχες των στραβων και με την πλανη και το σφουρακι πομπάρανε τους "αγκαθούς" .


(η εφαρμογή ξεκίνησε από την πρυμη).
Η εφαρμογή ξεκίνησε απο την πρυμη, μαζί και τα προβλήματα...
Πρώτο και κυριοτερο το βενζινοπριονο που χτύπησε καρμπυλατερ και μας αφησε στο πιο κρίσιμο σημειο.
Με ένα χτύπημα της βαρίας - μια τζεβετα που εξεχε ζόρισε το ξύλο επικύνδινα...
Οι σφίχτες δεν μπορουσαν να πιασουν εξωτερικα στην βάση της τσάπας γιατι χαλουσαν το "εργαλειο" το σχεδιο που ειχε βγάλει στο μαδερι το ρουτερ...
Μια βένα καργάρισε ενα μανταλάκι...
και λοιπα μικρα ,εκνευριστικά....

Λυσεις κληθηκαν να δώσουν κατα σειρα, οι σφίχτες - νταβίδια, ο κροκόδειλος - αλιγάτορας ή αλλιως σπαθοσεγα η βαρία - λουλού και τελος η πολυτιμότερη βοήθεια οι σφήνες - κόντρες- τακοι αναμεσα στα στραβά.




"Το πρωτο ειναι πάντα του ατζαμή" λατρεύει να λεει ο Πάνος , ψαχνοντας αλλοθι για ενδεχόμενα λαθη και με αγωνια να προκαταβάλει τυχον παραρατηρήσεις.

( Ο Πάνος σκεπτομενος και ενίοτε "χολιασμένος")

Ετσι οι συμβουλες ήταν πολλές και αναπόφευκτες και οι απόψεις παμπολες ,δίχως να απολειψουν και οι διχογνωμιες η και τριχογνωμειες ("σαν πολλοι καπεταναιοι να μαζευτήκανε σήμερα " - το σχετικό σχόλιο..


Δεν πρόφταινα να καταγράφω λέξεις και κουβέντες... ( γνωστες και αγνωστες) και μύστης να γίνομαι ορολογίας "μαγίκης " . Οταν ακόμη και λέξεις της καθομιλουμενης καθόλα κοινότυπες αποκτουν νοήμα παράτερο μα συναρπαστικό....

Σταχυολογόντας αναμεσα στα πολλά που ακούστηκαν
... Τα σχετικά....
-" Με τις σφήνες πάνε αυτα" - "Προσοχή να μην κρεπάρει , θα μπομπαρδιστεί" -"Αμα δεν τα σάξεις τα στραβόξυλα, δεν θα ερθει"
- " Οι βένες με την πάντα" - " θα ανοιξει πρόσεχε , ειναι αφομιρσμενο" - " Οι Κερκυραίοι βάζουν γράσσο στους σκαρμους για να γλυστραν πιο ευκολα" - "Μακη εκεινο το πλανιαδουρι βγαλε , μη το κλεισει μεσα , ετσι μου το εκανε εμενα στο καίκι ο Κώστας και μου εσπασε το πλωριο τακαδο. Βρήκε κόντρα."

- το 3ο πλώρα θέλει αρμένισμα " - οι ορμήνιες του πάτερα Κανελλου (Σταθη) αρωγου και παρατηρητή χρησιμου, που εβλεπε και επέβλεπε απο κατω ,έχων την καλύτερη οπτικη

( Σταθής Κανελλος - επιβλέπων)

- " Να το χαλίσεις, να το παρασύρεις"
-"Δεν εχει ανάγκη , θα το βυζάξει ρε παιδία" ( εννοόντας οτι θα το τραβήξει)
-"Ηρθε και φίλησε" η κουβέντα η τελευταια που μας ανακούφισε, περιγραφοντας το ξύλο που εφαρμωσε επιτελους.

....Και τα ασχετα...
-"Ρε παιδία είδα στον Αη Γιαννη κατί κυπαρρισια , οτι πρέπει για αλμπουρα, στα 20 μετρα απο τη ρίζα ήταν άροξο, μια ευθεια... αλλο πραμα".
-"ετσι και ο παππουλης μου ειχε παει πρωτη φορά στην Αθήνα , στον Εθνικό κήπο, και αντι να κοιταζει τις κοπελίες τις εποχής, εβλεπε τα δέτνρα τις δάφνες και μονολογούσε" ε ρε ενα στελιαρι για τσαπί που θα εβγαζε"
- " μη βάλετε μέσα μπογία, να αναπνεει , αλλιως το χάσατε το ξύλο"
-" τι μας έλεγε ο Σπύρος; Ο καραβομαραγκος ο Κυπριος του ελεγε πως σκαφος που μυρίζει σεντινόνερα , δεν σαπίζει, να μη το φοβάσε".
-"Στους αρμους , αρμοπλαστ με πριονιδι να βάλεις"
-"τι λες; λάστιχο θα μπει. Η αρμοκολλα τραβά το ξύλο και κάνει σφήνες , δεν υπάρχει περίπτωση να στανίαρει "

Εμαθα σήμερα την Λουλού (ανεπίτρεπτο μου είπαν να μην την ξέρω), τον αλιγάτορα, το παραστημα
Και οι συνήθεις αγνωστες μου λεξεις ...
κόντρα , κλαπάκι, πλάνετα , μισόκομα, τάγιο, χαλίζω ... (αναμένω να μου τις εξηγήσουν λιαν συντόμως)

Ας το δούμε και καρέ καρε.... (βάζοντας σφήνα)

(χτυπώντας με την βαρία και βάζοντας σφιχτες)

(πέρασαν όλα τα στραβά)










(Ηρθε και φιλησε....
Η τελική εφαρμογή)