νεοτερα της ναυπήγισης ...περι μαδερώματος και λοιπων εργασίων

Οι εργασίες στον κουρσάρο συνεχίζονται με πυρετώδης ρυθμούς. Πλέον η παρουσία των παιδιών του Πάνου & του Μάκη είναι καθημερινή, πρωί και βράδυ, το ίδιο και των εμβόλιμων επισκεπτών και βοηθών

.
Περί μαδερώματος:

μέχρι τέλος του Σεπτέμβρη ,πριν πιάσουν οι βροχές ,πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το πέτσωμα , πέντε αράδες -πάντα κι άλλη κατά την ντοπιολαλία- μένουν για να κλείσει το μαδερωμα ,μαζί με τις καταφραγίες. Μαδέρι πάχους 45 χιλιοστών, 5,5 μέτρα μήκους και 20 εκ πλάτους. Βοηθήματα πέραν του καμινέτου, τα νταβίδια, τα μπουντελια και ο γρύλος ο υδραυλικός.
Οσα μας τρόμαζαν , τα ξεπεράσαμε ένα ενα...Από τον τρόπο που θα έμπαιναν τα μαδέρια(μια λάθος συμβουλή και παραλίγο να πήγαινε στράφι όλος ο κόπος ) μέχρι το πλανιαρισμα των στραβών για να στρώσουν οι σανίδες, το ζουμπαρισμα, το στοκάρισμα και το τρίψιμο... Όσο για σφήνες παρόλο το κυρτό του σκαριού ολα δείχνουν οτι θα τις αποφύγουμε. Οι σανίδες έρχονται σχετικά εύκολα, με σταντζόλα πάνω και κάτω. Στις κούρμπες της πλώρης και της πρύμης δουλεύει φωτιά για να γυρίσει το μαδέρι, ενίοτε και νερό. Ρίξαμε και κατράμι στη σαφρα, με την μυρωδιά της πίσσας να μας πηγαίνει χρόνια πίσω... τοτε που το πισσαρισμα ήταν τεχνική απαραίτητη για την στεγανοποίηση... Τοσο πίσω μας πήγε που κάποιος πρότεινε για σαβούρωμα να βάλουμε άμμο χύμα κάτω από τα μπανιολα. . Ούτε καν αγούλια … φυσικά η πρόταση απορρίφθηκε ομοφώνως…

Περι καλαφατίσματος , ζουμπαρίσματος και στοκαρίσματος
Μεσα στην βδομάδα περιμένουμε ενίσχυσης για το καλαφάτισμα καθώς ο Πάνος απο μόνος του δεν θα αντέχει τόσους αρμούς... Βεσσαριε, αν το διαβάζεις… “Μας λειπεις”…

Στο ζουμπαρισμα πρόθυμος εθελοντής ο Βαγγελης, αδαής μεν αλλά με μπράτσα γέρα... μέχρι και ζουμπά κατά παραγγελία του έφταιξε ο Πανος στο μηχανουργείο....
Όσο για τον αρμενιστη , μεσα στην ζέστη του Αυγούστου τον περάσαμε τρία χέρια μίνιο και αλλά τόσα στόκο, το τρίψαμε και έγινα σαν χαρτί λειος για να σταματήσει να φυραίνει το ξύλο. Έχει περαστεί και 2 χέρια βελατουρα...

Περί χρωματισμου
Εντονα μας προβληματιζει το χρώμα το τελικό που θα εχει το σκάφος. μόνο για τον αρμενιστη καταλήξαμε οτι θα είναι της ωχρας της ανοιχτης και γλυκιας η απόχρωση. Για τα έξαλα μπαλατζαρουμε ανάμεσα σε μπλε -μαύρο και μπορντό σκουρο πολυ... κάθε πρόταση καλοδεχούμενη... μαυρο μας ειπαν ότι του πρεπει του κουρσαρικου, αλλα και “μπλε μαρε…” που κατεληξε να γίνει συνθημα και φραση που αναμασαν γελώντας όταν οι μαστορες μας εχουν κέφια…

περί καθελκυσης
Και ερχόμαστε στο κομμάτι που εμένα με τρομάζει πιο πολύ… για την δυσκολία του αλλα και για τα απρόοπτα που ελλοχεύουν στην διαδρομή από τον ταρσανά μας στη θάλασσα. Αν όλα πάνε καλά το σκάφος θα πέσει μέσα στον Οκτώβρη στη θάλασσα. μη φανταστεί κανείς οτι θα είναι έτοιμο, μόνο το σκαρί αχαρο , διχως αλμπουρα και μπαστουνι, δίχως κουπαστες…και η μηχανή στη θέση της...

ρυμουλκιο θα πάει στο ντόκο... οι εργασίες θα συνεχιστούν στο νερό μέχρι και τα μέσα του καλοκαιριού του επόμενου που ευελπιστούμε ότι θα είναι έτοιμο να κάνει το πρώτο του δοκιμαστικό...

Περί σκαλιστών και λοιπών ξυλόγλυπτων καλλιτεχνημάτων
Αφού πρώτα φιλοτέχνησα μια πυρογραφία σε κυπαρίσσι, απομεινάρι απο το άλμπουρο του Αιγαιωτισσα του μικρού , δώρο στον Πάνο το δεκαπενταύγουστο, με την μορφή του κουρσάρου όπως τον φαντάσθηκα αρματωμένο, άρχισα να σχεδιάζω, στο μυαλό πρώτα τα σκαλιστά της πρύμης , εκεί που θα μπει το καπάκι...

υ.γ. είμαι σε δίλημμα αν πρέπει να αναρτήσω τώρα φωτογραφίες ή σε καμία 10 μέρες όταν θα έχει τελειώσει το πέτσωμα... για βοηθήστε με λίγο με τα σχόλια σας....