την κλεισαμε την πάντα την αριστερη

φωτογραφια πριν απο 15 μέρες περιπου.



με κόπο , κουραση και εξάντληση περισση καταφεραμε και εκλεισε η αριστερη μερια.

Ο αντοχες χτύπησαν κοκκινο... Ο Πάνος στα ορια του ( πεφτει για ύπνο το βραδυ και το χερι του ασυναισθητα κανει τις κινήσεις του καρφωματος, χτυπα και στα ονειρα του με την βαρια), ο Μακης κλασικά πιο χαλαρος αν και πολυ κουραμενος. Οταν φτανει κατι στο τέλος ο δρομος φιανεται μακρύς , ατελειωτος και η απελπισια μας κυριευει...
Τα παιδια δίνουν εναν αγωνα ανισο με τον χρονο. Πρεπει να προλάβουμε τις βροχες , πριν λασπωσει το οικοπεδο, γιατι τότε θα πρεπει να μπαζωθει για πατήσει ο γερανος και η πλατφόρμα.
Το σκαρι, το κατωκαραβο ειναι ετοιμο (σχεδον) απο μαραγκοδουλιες. μενει σβουραρισμα και καλαφατισμα. βαψιμο και μουραβιαρισμα, που ομως μπορουν να γινουν και οταν βγει το σκαφος απο τον ταρασνα, λιγο πριν το ρίξουμε στην θαλασσα.

γνωριζουμε οτι η χοντροδουλια μπορει να εφυγε τώρα ομως υπαρχει τετοια πληθωρα εργασιων που μας τρομαζει και φυσικά μολις πεσει στη θαλασσα θα αρχίζουν και τα πολλα τα έξοδα...Υπομονη και επιμονη...