νεοτερα του Σεπτεμβριου- κατεφθασαν ενισχυσεις

Έλειψα 5 μέρες και όταν γύρισα η εντύπωση μου ήταν πως προχώρησαν με γοργούς ρυθμους. Στα νεότερα λοιπόν και σημαντικά των τελευταίων ημερών.

- Η εύφημος μνεία και τα ευμενή σχόλια του Καπτα Σταυρου

Το Αιγαιωτισσα ΙΙ επέστρεψε για χειμώνα στη βάση του και ταυτόχρονα η επιστροφή του σήμαινε και την επιθεώρηση και επόπτευση αναδρομικά της ναυπήγησης από τον "καθ' υλη αρμόδιο" ( λόγω εμπειρίας)  Καπτα Σταύρο.

Ο Πάνος απο την προηγούμενη μου έλεγε :  "και δεν με νοιάζει τίποτα αλλo, παρά μόνο ότι ο πατέρας σου θα βρει λάθη και θα αρχίσει να φωνάζει. πως το κάνατε έτσι αυτό, γιατί δεν ρωτούσατε?"
Η αγωνιά του ήταν έκδηλη και πραγματική, γιατί παρόλη την κριτική και τα σχόλια εδώ και 3 μήνες, των αυθεντιών και  των άσχετων , το αυτάκι του δεν ίδρωνε. Συμβουλές φυσικά και άκουγε από τους "κατέχοντας την τέχνην", αλλά τις ενστερνίζονταν μόνον κατόπιν ωρίμου σκέψεως και πρακτικότητας στην εφαρμογή. Έτσι η επιστροφή του Καπτα Σταυρου , σήμαινε για τον Πάνο , ότι οι  όποιες ατέλειες, λάθη και αβλεψίες θα έβγαιναν στην επιφάνεια.
Oταν τα πρώτα , τα δεύτερα, αλλά και τα των επόμενων ημερών ,σχόλια ήταν μόνο για να αποδώσει εύφημο μνεία, η ικανοποίηση των αδερφών Δρακατου δύσκολα κρύφονταν. Σαν να αποκτήσαν ξαφνικά φτερά και έτρεχαν με χίλια. Έφτανε μια καλή κουβέντα για να τους δώσει ανάκαρα και το χαμένο τους κουράγιο. Για πρώτη φορά είδα τον  συνήθως φειδωλό και μη- κομπάζοντα Πάνο να καμαρώνει...

Εν συντομία , σταχυολογώντας  τα σχόλια που καταλάγιαζαν τους φόβους τους , ο Κ.Σταύρος, είπε πως ήταν κατόρθωμα να κλείσει η πλευρά με μόνο 3 καταφραγίες και καμία σφήνα, πως η εφαρμογή στα σόκορα και τους αρμούς ήταν κάτι παραπάνω από άψογη και συνόψιζε λέγοντας πως τα παιδιά έχουν κάνει την καλύτερη και πιο μερακλίδικη δουλεία που έχει δει...

-         Κατέφθασαν ενισχύσεις

Η επιστροφή των Αιγαιωτισσα σηματοδότησε την απαρχή της ενίσχυσης των  «δυνάμεων κρούσης».

Πέρα λοιπόν από τον Βαγγέλη που αποτελεί των πρώτο των βοηθών  εθελοντών με αρμοδιότητα το ζουμπαρισμα και δη στα χαμηλά και πλέον δύσκολα των σημείων,  κάτω από τον κόμπο του σκάφους ακολουθούν :

-Ο Στάθης που ανέλαβε 8 ώρο μεροκάτο να κάνει όλη την χαμαλοδουλεια. Σφουραρισμα, από κοινού ζουμπαρισμα , καλαφάτισμα και στοκάρισμα.

-Ο Καπτα Σταυρος, που παρόλο που δεν θελουμε να ζοριστει , βοήθα τον Πάνο όταν είναι μόνος σε τα μαδέρια, και  έφτιαξε την αρμόκολλα σε αναλογίες πρέπουσες με την προσθήκη πριονιδιού και στοκάρισε όλες τις προκιες.

Για τον Βεσσαριο θα δούμε τι επιφυλάσσουμε….

Εμένα πάντως με έχουν για το μινιαρισμα.

Σκέφτομαι λοιπόν πως με τόσους παρατρεχάμενους και  προσκολλιώμενους ίσως να χρειαστεί στο τέλος να αποδώσουμε τίτλους τιμής και ευχαριστίες σε άτομα που πραγματικά στάθηκαν αρωγοί πολύτιμοι, είτε ηθικά ή υλικα…Οψόμεθα.

-         Ιn Memorial

Ίσως η πλέον συγκινητική στιγμή όσο καιρό φτιάχνετε το σκάφος να έλαβε χώρα χτες το απόγευμα.

Απόγευμα ήσυχο και μελαχολικο.Ήμασταν μόνο , ο Πάνος , ο καπτα Σταυρος , η υπογραφόμενη και ενας από τους συνήθεις θεατές… Πενήντα κάτι, ήσυχος ανθρωπος που όταν ερχεται δεν «παρεμποδίζει» με την παρουσία του. Την ώρα που ο Πάνος   μετρούσε  να βγάλει στανζτολα  αυθόρμητα του βγήκε το παράπονο.

 « Α ρε Τακη, δεν εισαι εδώ , να σε πειραζα  τώρα, να σε φώναζα πλοιοκτήτη και εσύ να καμάρωνες. Μας άφησες νωρίς, ποιος εσυ, που πηγαίναμε για κυνήγι και δεν σε έφτανε κανένας…»

Και άρχισε ένας μονόλογος ατελείωτος , χείμαρρος πραγματικός με εικόνες, στιγμές και αναμνήσεις και τον Μαστρο Τάκη ( τον πατέρα του Πάνου και του Μάκη) για πρωταγωνιστή. Κανείς άλλος δεν μιλούσε, ο φίλος αυτός του κυνηγιού, είχε καταφέρει να ζωντανέψει τον Τακη , να τον φέρει στο σήμερα , μας έκανε να τον βλέπουμε ζωντανό να συμμετέχει στην κατασκευή , να φωνάζει , να περηφανεύεται για το σκαρί… Μετά η σιωπή – τι άλλα λόγια να πεις- έπεσε βαριά και μόνο ο ερχομός του Μάκη – ως συνήθως άκρως φασαριόζικος- διέλυσε την αμηχανία των αναμνήσεων…