Μπήκαν οι τσάπες , τα πρώτα δύο μαδερια

λένε πως αν ένα σκαρι δεν μαδερωθεί, όσο ζωηρή φαντασία και να διαθέτεις δεν μπορείς να δείς την τελική "γραμμή" του... Και μάλλον δίκιο είχαν οι παλιοί... Ετσι οι πρωτες μέρες του Μαρτίου μας βρήκαν να τοποθετούμε τις τσάπες , τα δύο πρωτα πιο πλατία μαδέρια που βρίσκονται κάτω απο το τακάδο (ή κατά πως το αποκαλόυν σε άλλα μέρη "τρυπητό" ). Η γραμμή δεν μας απογοητευσε καθόλου, απλά καθώς ήταν το πρώτο μαδερωμα μας πέδεψε λίγο.Ηθελε προσοχή μεγάλη να μην σπάσει το ξύλο, ειδικά στην πλώρη που είχε έντονο γύρισμα (κούρμπα). δούλεψε λοιπον το καμινέτο και το νερό για να κάμψουν τις φυσικές ροπές του ξύλου ( να το "ψοφίσουν" σύμφωνα με τη γλώσσα των καραβομαραγκών). Λεπτομέριες;
-Τα μπροστινά μαδερια έμειναν οληνυχτις βουτηγμένα μέσα σε πηγάδι παλιο για να ποτίσουν...
-όπου υπήρχε διαφορά δούλεψε η πλάνη για τα φέρει ίσα
- το δευτερο μαδέρι στην άκρή του σπάστηκε με το εργαλείο του ρούτερ για ομορφία
- το ξύλο είναι πευκο φιλανδικό, διαλεγμένο άροζο -κατά το δυνατόν- με ρετσίνι ακόμη να αναβλύσει...