Ταξίδι στο χρόνο λοιπόν, με κοινό παρανομαστή και πάντα παρόντα τον Καπτα Σταυρο τον Αρέλη ,έχωντα όχι απαραίτητα πάντα την ίδια ιδιότητα.
( ο Καπτα Σταυρος σήμερα , στο ακράπι του Κουρσάρου ακουμπισμενος)
Πρώτη στάση στη Λευκάδα στα καρνάγια του Βλυχ
ού ,τότε που ναυπηγήθηκε το Αιγιαιωτισσα Ι ( πέρασαν κιόλας 23 χρόνια)Λευκαδα - Ειναι Οκτώβρης του 1985. Εχουν τελειωσει τα ταξίδια του Sunny Cruise και ο Καπ. Σταύρος μολις εχει
ξεμπαρκαρει.Σπεύδει στη Λευκάδα οπου ναυπηγούνταν κατά παραγγελία του και με σύμβααση αποκοπης η ναυπήγηση του πρωτου Αιγαιώτισσα ( 24 μετρα τοτε). Το χρονοδιαγραμμα ειχε καταστρατηγηθειαπο τα καρναγια και τα περιθώρια ειχαν στενέψει επικύνδυνα. Το σκαρι ήταν μόνο με τις στραγαλίες , με το πρώτο του κλεισμενο ναύλο για το Μαη του 1986. Εμοιαζαν όλα τα εμπόδια ανυπερβλητα. Χρήματα δεν υπήρχαν για να μπουν προσθετα συνεργεία. Η απέλπισία περίσσευε. Τοτε ήταν που επιστρατεύτηκαν παντιοτρόπως οι φίλοι και με περίσση κουραση και προσωπική εργασία πραγματοποιήθηκε το ακατόρθωτο. 26 Μαιου του 1986 το σκάφος επεσε στην Θαλασσα, μη εχοντας χρόνο ουτε για δοκιμαστικό, 29 Μαιου του 1989 εγινε η πρωτη επιβίβαση επιβατων στην Κερκυρα...Χρονια σκλήρα που εθρεψαν την μετέπειτα εμπειρία....
Πρέβεζα 1995-1998
Και επονταν συνέχεια - σαν χτες μου φαίνεται - στην Πρεβεζα , στην Μαρ
γαρώνα ,οταν φτιαξαμε το καμάρι μας το "Αιγαιώτισσα ΙΙ".Τολμημα σοβάρο και με κινδύνους πολλους, εμελε να ειναι το μεγαλύτερο ξύλινο της τελευταιας 4ο ετίας που ναυπηθηκε στην ελλαδα - μεχρι εκεινη την στιγμή-θελαμε αυτή τη φορά ένα καραβόσκαρο γνήσιο και περήφανο... το πάθημα της ππροηγούμενης ναυπηγησης θέλαμε να ειναι μάθημα στην παρούσα, ετσι δεν μπλεξαμε με καρναγια και συμβάσεις έργου. Καραβομαργκος και συνεργός ο Κώστας ο Χαρίτος , εκ Σαμου ορμώμενος - με περγαμηνες στους καρλοβασίτικους ταρσανάδες... Η χρηματοδότηση και εδω απέλειπε, το ίδιο και κάθε λογής ενίσχυση... δουλευε και όργωνε τις θαλασσες το Αιγαιώτισσα το μικρό για να"βγάλει" το μεγάλο....
Εμενε και αυτή τη φορά η εργασία η προσωπική , ακόμη πιο κοπιαστική ..."τα στραβά 7 φορες τα μινιαρισα και άλλες 7 χρωμα τα πέρασα , τόσες και εσεις να τα βάψετε" μας λεει σήμερα η Κυρά Μαρία....
Και επειδή τα χρονοδιαγραμματα ειναι για να "καταπατούνται" και οι "μαστορες" για να τους κυνηγας και αυτή τη φορά ο χρόνος περνουσε γρηγορα ανεκμετταλευτος και εις βάρος μας - παρόλες τις ποινικεςρήτρες και τις ασφαλιστικές δικλειδες...
Η καρίνα έπεσε το 1995 - το πετσωμα ολοκληρωθηκε το 1997 και καθελκύστηκε το 1998
Σαφώς από τις πλέον συγκινητικές στιγμής ήταν όταν έπεσε στη θάλασσα ανήμερα του Αγίου Κωνσταντινου ( 21.05.1998). Με την Σχολή των Πλοιαρχων της Πρεβεζας παρούσα, με βάζα δανεικά απο τα καρνάγια του Βλυχου ( ρυμουλκιο τα έφερε στα μουλωχτα το Αιγαιώτισσα Ι απο την Λευκάδα στην Πρέβεζα) , με υπευθυνους για το ριξιμο και αυτους δανεικους απο την Λευκάδα, με την καρδια να χτυπά δυνατα και με το στομαχι ενα κόμπο... Α και κλασσικά με την απίστευτη ελληνική γραφειοκρατία που δεν επετρεπε να μεταφερθει το σκάφος στην Λευκάδα.
η πρωτη προπελια
το πρωτο ρεμέτζο
Στιγμες που χαραχτηκαν στην μνημη ανεξίτηλα και που προφανως αυτες είναι που μας γεμίζουν αισιοδοξια και θρεφουν την φαντασία μας ωστε να βλέπουμε ήδη τον "Κουρσάρο της Αγίας Μαύρας " να ταξιδέυει , όταν ολοι οι άλλοι βλέπυν μονο άψυχα ξύλα...
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου