26/4/09

τέλος με το τακάδο....




Η μεγαλοβδομάδα πέρασε, το ίδιο και το Πάσχα... και παρόλο που ειχαμε σκοπό να εκμεταλλευτούμε δεόντως την χαλάρωση των ημερών, προκειμένου να προχωρήσει η ναυπήγηση ακάθεκτα, καποιες αβαρίες που ετυχαν σε ψαροκάικα και απαιτουσαν εκτακτη εργασία απο τους "πρωτομαστορες", οι βροχές ,καθώς και το πρωτο ταξίδι της σεζόν του Αιγαιωτισσα ΙΙ ( O καπτα Σταύρος και ο Βεσσαριος και η υπογραφόμενη αφαντοι τις τελευταίες μέρες ) ... μας πήγαν σχετικά πίσω...
Στα ευχαριστα των ημερων , και ο ερχομος του νεότερου μέλους της οικογένειας των καραβοκύρηδων...Μολις χτες γεννηθηκε ο Δρακάτος Junior.... Καλοτύχερος...

Πάρολα τα εκτακτα γεγονότα που μας αποσυντόνισαν και το εαρταστικο κλίμα , οι εργασίες καλά κρατησαν και το τακάδο το δρυινο εκλεισε και από τις δύο πάντες... αρκετα ευκολα...
Μονο η τοποθέτηση του πρωτου τρυπητου ήταν χρονοβόρα "ήταν μέχρι να πάρουμε το κολάι...".

Η πλώρη εκλεισε με γυαλί κουλτουκι . Στο σημείο που θα είναι το κομοδέσιο των πλωριων καμπιων τοποθετήθηκε" κούτελο" ενώ καταπλωρα μπήκε ξύλο πρόσθετο ωστε να φαινεται ως ενιαιο τρυπητο...
Στα περιεργα που σημειωσα.. το μελάνι που εβγαλε το ρουπάκι ( η δρυς) οταν βρεχόταν... Μαυρο μελανι σαν της σουπιας, χρωματιζε και πότισε τα σημεια που ακουμπουσε...

Το αποτέλεσμα μας ικανοποιησε πλήρως και τα πνευματα ηρεμησαν δεόντως... Καποιες τελευταιες λεπτομεριες έλαβαν χώρα χτες ωστε να διορθωθουν μικροψεγάδια - που αλλους θα τους αφηναν αδιαφορους, εμας όμως μας χαλούσαν στο μάτι) ωστε μέσα στην βδομάδα να μπει το καταστρωμα της πρύμης (εσωτερικό, θα είναι το πάτωμα του σαλονιου)...
Στα προσεχώς ...Ηρθε και το πέτσωμα του αρμενιστή... παραγγειλαμε και το κατστρωμα της πλώρης.... και γενικά υπάρχει μια εγρήγορσή γιατί τώρα αρχίσει και δέιχνει και θελουμε να πέσουμε με τα μουτρα ολοι για να πρωχωρήσει... αν και την επομενη βδομαδα, το ήμισι των πλοικτητων την κανει για Κρήτη... οποτε μάλλον της πρύμης το πάτωμα θα το βάλει ο Μακης μόνος με εμενα βοηθό...

Τα σχόλια των επισκεπτων αρκετα ενθαρρυντικα - τουλάχιστον μπροστα μας- δεν λειπουν κλασσικα και οι γνωστοι κακεντρεχεις που περιμενουν ωσαν κοράκια μια αποτύχια για θρέψουν την μιζέρια τους...αλλα το διασκεδάσουμε πλεον, καθώς εμεις εχουμε πιστει για την ορθότητα του εχγειρήματος μας...

Τελευταιο σχόλιο και διαλογος χαρατκηριστικός ανμεσα στην υπογραφουσα και τον Μπάμπη , χαρακτήρα της παραλίας ακρως συμπαθητικόμε την χαρακτηριστική απροβλεπτη επτανησιακή τρελλα και ενίοτε δημοσιογραφος τοπικης εφημερίδας και καναλίου :
-" Να σε ρωτήσω Στέφη , τι επαθαν το Κοκκινοπουλα
- για τους μη γνωρίζοντες , Κοκκινης ειναι το παρωνύμι των αδερφων Δρακάτου - και τρελαθήκαν... παρατησαν λεει τα πάντα και νύχτα μέρα προσπαθουν να σκαριασουν σκαφος στο Καλλιγονι?"
-" Ποιος στο ειπε εσενα Μπάμπη?"
- " Με πήγε ο Θ. να το δω... Τι ωραιο πραμα ειναι αυτό που φτιαχουνε , τι παραξενο, δεν έχει ματαγίνει... Και ο θ. καθόταν και γέλαγε και ελεγε , σιγα να μην το φτιαξουμε , εδω θα σαπίσει , σαν το Μαλφα θα την πάθουν και θα γελάμε αλλα εγώ το χάζευα και το καμαρωνα... Μπραβό μπραβο να τους πεις "
-" Μη παει και γραψεις τίποτα στην εφημερίδα"
- "εισαι καλά? να μαζευονται ολοι οι ασχετοι και να λενε το μακρύ και το κοντο τους...Τιποτα δεν γραφω ακόμα... θα ερχομαι όμως να το βλέπω."

Σημ. Ο καλοθελητης Θ.- και με αφορμη το σχολιο του εγινε γνωστη μια ιστορία που πιθανον να εξηγει την κακεντρεχια.. ειχε λεει ,καποτε παλιά θελήσει να σκαριασει τρεχαντήρι μικρούλι, οταν όμως έφτασε στην πρύμη , δεν του εκλεινε με τιποτα, οποτε αναγκαστηκε να το πουλήσει όπως ήταν στα σκαρία , μα με δίχως πρυμη -, την επόμενη πήγε ως επισκεπτης , αυτόκλητος περίεργος να ψέξει και να ψαξει για τυχον "παρατιμονιες"... Με γέλιο και ανοχή τον αντιμετώπισαν μα τις συμβουλες του δεν της πήραν στα σοβαρά...

7/4/09

"ήρθε η ώρα του τακάδου"

(τοποθετώντας το βαρύ δρυινο τρυπήτο ή τακαδό)

με τα λόγια αυτά χαιρέτησε την ομήγυρη , ερχόμενος φουριόζος ο Καπ. Σταύρος..
Κυριακή, απόγευμα συνεφιασμενο και ο αυτοσχέδιος ταρσανάς μας έχει γεμίσει κόσμο... 11 κεφάλια παρώντων μετρήσαμε ,μικρους & μεγάλους ..."Τι γίνεται έδω 10 κάθονται ένας δουλευει?"


(η Αγγελική, Ο Σταύρος Junior και η κωνσταντίνα)

" Βρε βρε σήμερα πλάκωσαν και οι επιστήμονες" ο αναμενόμενος αστεϊσμός ...

Μέρα σημαντική καθώς σήμερα θα έμπαινε το τακάδο ή τρυπητό ή κατά άλλους κουρζέτο ή κρουζετο ( όρος που όμως εδω απαντιεται για να χαρακτηρίζει άλλο ξύλο). Ελα ομως που μόνο o Πάνος ήρθε ορεξάτος και εκανε έιοσδο δυναμική, ο Μάκης βάρυπνος και ραθυμος απο τις μπύρες τις κερασμένες παρακαλούσε " Ενα καφέ ρε παιδία, ενα καφέ" ...(ο Πάνος με το βενζινοπρίονο ανοιγεί τις τρύπες...εξ ού κια η ονομασία "τρυπητο"
(υπο το άγρυπνο βλεμμα των "επιστημώνων" και το "κοιμησμενο" του Μάκη")
ανελαβέ λοιπον την ολη προεργασία ο Πάνος μόνος του... Ανοιξε τις σκαρμοφωλίες με το βενζινοπρίονο και πλανιάρισε τα πλαινα .

Το ξύλο αρκετά βαρύ, δρυς ελληνική, που αφου κοπηκε σε πλάκες εμεινε κανα μήνα "βαφτισμενη στη θαλασσα".
(η μεταφορα του τακάδου) (η πρωτη απόπειρα εφαρμογής)

Η τοποθέτηση δεν ηταν τόσο ευκολη υποθεση όπως ισως φαίνεται.Οι σκαρμοι (τρύπες) κόπηκαν και υπολογίστηκαν για την βάση των μανταλιων ( το άνω μέρος των στραβόξυλων), ομως η κλιση η φυσική που ειχε η πρυμη , οπως και η κλιση που είχαν πάρει τα στραβόξυλα ειχαν σαν αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη απόκλειση στην κορύφη ( σε καποιες (φαινονται οι αποκλισεις)
σκαρμοφωλίες εφτανε και τους 10 πόντους) και να μην μπορουν ευκολα να μπουν οι νομεις στις τρύπες (φωλιασμα) καθως ο αρμος εκ των πραγματων επρεπε να είναι μικρός
(ο ελαχιστος δυνατος) και το τακάδο κατέβαινε πολυ σφιχτα.
( πομπαρονταν τις γωνίες - τους ακαθους ή αγκαθούς)
Με πρίονι φαγώθηκαν οι προεξοχες των στραβων και με την πλανη και το σφουρακι πομπάρανε τους "αγκαθούς" .


εφαρμογή ξεκίνησε από την πρυμη).
Η εφαρμογή ξεκίνησε απο την πρυμη, μαζί και τα προβλήματα...
Πρώτο και κυριοτερο το βενζινοπριονο που χτύπησε καρμπυλατερ και μας αφησε στο πιο κρίσιμο σημειο.
Με ένα χτύπημα της βαρίας - μια τζεβετα που εξεχε ζόρισε το ξύλο επικύνδινα...
Οι σφίχτες δεν μπορουσαν να πιασουν εξωτερικα στην βάση της τσάπας γιατι χαλουσαν το "εργαλειο" το σχεδιο που ειχε βγάλει στο μαδερι το ρουτερ...
Μια βένα καργάρισε ενα μανταλάκι...
και λοιπα μικρα ,εκνευριστικά....

Λυσεις κληθηκαν να δώσουν κατα σειρα, οι σφίχτες - νταβίδια, ο κροκόδειλος - αλιγάτορας ή αλλιως σπαθοσεγα η βαρία - λουλού και τελος η πολυτιμότερη βοήθεια οι σφήνες - κόντρες- τακοι αναμεσα στα στραβά.




"Το πρωτο ειναι πάντα του ατζαμή" λατρεύει να λεει ο Πάνος , ψαχνοντας αλλοθι για ενδεχόμενα λαθη και με αγωνια να προκαταβάλει τυχον παραρατηρήσεις.

( Ο Πάνος σκεπτομενος και ενίοτε "χολιασμένος")


Ετσι οι συμβουλες ήταν πολλές και αναπόφευκτες και οι απόψεις παμπολες ,δίχως να απολειψουν και οι διχογνωμιες η και τριχογνωμειες ("σαν πολλοι καπεταναιοι να μαζευτήκανε σήμερα " - το σχετικό σχόλιο..


Δεν πρόφταινα να καταγράφω λέξεις και κουβέντες... ( γνωστες και αγνωστες) και μύστης να γίνομαι ορολογίας "μαγίκης " . Οταν ακόμη και λέξεις της καθομιλουμενης καθόλα κοινότυπες αποκτουν νοήμα παράτερο μα συναρπαστικό....

Σταχυολογόντας αναμεσα στα πολλά που ακούστηκαν
... Τα σχετικά....
-" Με τις σφήνες πάνε αυτα" - "Προσοχή να μην κρεπάρει , θα μπομπαρδιστεί" -"Αμα δεν τα σάξεις τα στραβόξυλα, δεν θα ερθει"
- " Οι βένες με την πάντα" - " θα ανοιξει πρόσεχε , ειναι αφομιρσμενο" - " Οι Κερκυραίοι βάζουν γράσσο στους σκαρμους για να γλυστραν πιο ευκολα" - "Μακη εκεινο το πλανιαδουρι βγαλε , μη το κλεισει μεσα , ετσι μου το εκανε εμενα στο καίκι ο Κώστας και μου εσπασε το πλωριο τακαδο. Βρήκε κόντρα."

- το 3ο πλώρα θέλει αρμένισμα " - οι ορμήνιες του πάτερα Κανελλου (Σταθη) αρωγου και παρατηρητή χρησιμου, που εβλεπε και επέβλεπε απο κατω ,έχων την καλύτερη οπτικη
( Σταθής Κανελλος - επιβλέπων)


- " Να το χαλίσεις, να το παρασύρεις"
-"Δεν εχει ανάγκη , θα το βυζάξει ρε παιδία" ( εννοόντας οτι θα το τραβήξει)
-"Ηρθε και φίλησε" η κουβέντα η τελευταια που μας ανακούφισε, περιγραφοντας το ξύλο που εφαρμωσε επιτελους.

....Και τα ασχετα...
-"Ρε παιδία είδα στον Αη Γιαννη κατί κυπαρρισια , οτι πρέπει για αλμπουρα, στα 20 μετρα απο τη ρίζα ήταν άροξο, μια ευθεια... αλλο πραμα".
-"ετσι και ο παππουλης μου ειχε παει πρωτη φορά στην Αθήνα , στον Εθνικό κήπο, και αντι να κοιταζει τις κοπελίες τις εποχής, εβλεπε τα δέτνρα τις δάφνες και μονολογούσε" ε ρε ενα στελιαρι για τσαπί που θα εβγαζε"
- " μη βάλετε μέσα μπογία, να αναπνεει , αλλιως το χάσατε το ξύλο"
-" τι μας έλεγε ο Σπύρος; Ο καραβομαραγκος ο Κυπριος του ελεγε πως σκαφος που μυρίζει σεντινόνερα , δεν σαπίζει, να μη το φοβάσε".
-"Στους αρμους , αρμοπλαστ με πριονιδι να βάλεις"
-"τι λες; λάστιχο θα μπει. Η αρμοκολλα τραβά το ξύλο και κάνει σφήνες , δεν υπάρχει περίπτωση να στανίαρει "

Εμαθα σήμερα την Λουλού (ανεπίτρεπτο μου είπαν να μην την ξέρω), τον αλιγάτορα, το παραστημα
Και οι συνήθεις αγνωστες μου λεξεις ...
κόντρα , κλαπάκι, πλάνετα , μισόκομα, τάγιο, χαλίζω ... (αναμένω να μου τις εξηγήσουν λιαν συντόμως)



Ας το δούμε και καρέ καρε.... (βάζοντας σφήνα)



(χτυπώντας με την βαρία και βάζοντας σφιχτες)
(πέρασαν όλα τα στραβά)










(Ηρθε και φιλησε....
Η τελική εφαρμογή)

5/4/09

τελειωνοντας με την πρυμη... και επεται συνέχεια


Ο Απρίλης μπήκε για τα καλα, και η ανοιξη μαζί του...μας βρήκε ευτυχως με τελειωμενη την πρύμη, (παρόλο που οι εργασίες στο μηχανουργείο καλα κρατουν, και οι αβαρίες ανεμοτρατων και λοιπων ψαραδικων δεν τελειωνουν ποτέ) πετσωμενη μεχρι το σημειο που θα μπουν τα δυο παραθυρα της ( παλιακά με τζαμάκια καφασωτα , και βιτρω)....

Παρα τους περί του αντιθετου φόβους μας , η πρύμη ήρθε και αρκετα ευκολα και δεν μας πεδεψε ιδιαιτερα , με εξαιρεση μια μικρή δυσκολια που αντιμετωπίσαμε όταν τοποθετήσαμε το γυαλι κουλτουκι -το τακάδο της πρυμης που λόγω της κλίσης των μανταλιων δεν μπορει να μπει φυτευτά, αλλα εφαρμόσει με δόντι... Καθώς ηταν όμως το πρωτο φυτευτό δικαίως πεδευτίκαμε... απο κει και περα ουτε τα διπλα φάλτσα των μαδεριων της πρύμης μας δυσκόλεψαν ούτε φυσικά το καλαφατισμα...

Δούλεψε στους αρμους του τακάδου λοιπον στουπί, ματσόλα και αυτοσχέδιο σφυρίλατο καλαφατικό που εφτιαξε στο μηχανουργείο του ο Πάνος ( "με λεπτομερια , φωτία, χτύπημα και μερακι οπως καναν οι παλιοι" καθως λέει ο ίδιος, ή "χασομερόντας ένα ολόκληρο μεσημερι και σφυροκοπώντας... ξεσηκωνοντας συνάμα και την γειτονια στο πόδι" κατα πως λένε όσοι δεν τον συμμερίζονταν , μισοαστεια , μισοσοβαρά....

Τα σχόλια οσων ειδαν την πρύμη - των έχοντων γνώσεις περί σκαφων , οχι των συνήθων περίεργων παρατρεχάμενων- ικανοποιητικά... πρύμη επιβλητική και σαφως αλλιωτική τις σύνηθες...
Μικρή λεπτομέρια :Δεν τη πετσωνουμε ακόμη μεχρι επάνω, πρώτον για να μην προσθέσουμε βαρος πριν την καθέλκυση - αφου για να το ρίξουμε στη θαλασσα πρεπει να το ρυμουλκύσουμε καποια χιλιομετρα και δευτερον για να μην προσθεσουμε ύψος που θα εμποδίζει την δίελευση εξαιτίας των καλωδίων της ΔΕΗ)

Τωρά αφου το μαδέρωμα τελειωσε, μαλλον ερχεται η σειρά μου ,καθώς είναι καιρός να στρωθω, να πάρω μέτρα και να αρχίσω να σκαλίζω τα ξυλογλυπτα της πρυμης... κλαρες πάνω απο τα τακάδο να κυκλώνουν το σκαρί και δυο λιονταρια ενετικα κατω από το ταμπλά που θα γράφει το ονομα...

Από καραβομαραγκοδουλειες, επονται τα υπόλοιπα τακάδα ( ηδη έχουν σχεδιαστεί και σημερα θα τρυπηθουν,), το μαδέρωμα του αρμενιστή και το καταστρωμα της πρυμης το εσωτερικό (αυτό που θα λειτουργήσει ως πάτωμα του σαλονιου). Οριο χρονικό μέχρι το τέλος Μαη... Η ιεραρχιση των προτεραιοτήτων μονο τυχάια δεν ειναι καθως Μαιος και Ιουνιος θα βρεί τον Πανο μοναχό του να μαστορεύει. Εθελόντρια μόνη έγω στην προσπάθεια του , ομως οι δυνατότητες μου περιοσρισμενες...αρα πορευόμαστε με εργασίες που δεν απαιτουν χέρια πολλά...
( η Μικρή Κωνσταντίνα, εθελόντρια αυτοκλητη κανει ένα διαλλειμμα απο το μινιαρισμα -ναι περνει το πινέλο και βάφει- , τρωγοντας ένα κουλουρι)

Εγινε σκέψη και ακολουθησε κουβέντα πολύ για τον αν ήταν πρεπον και συμφέρον να αναζητήσουμε τις υπηρεσίες καραβομαραγκού επαγγελματια, ίσα για το μεδέρωμα , το πλανίαρισμα και το καλαφάτισμα... η πρωτη βολιδοσκόπιση μας προσγείωσε ανώμαλα καθως το ύψος όμως της αμοιβής που απαίτηθηκε"φιλικά" ήταν δυσθεώρητο για το βαλάντιο των παιδιων ( προχειρος υπολογισμος μας εδειξε πως η τιμή που ζητήθηκε για 2 μήνες δουλιας ιεναι το κόστος που στοιχήσει το σκαρί απο την καρίνα μέχρι να πέσει στη θαλασσα) αλλα και αναρμοστο για μια προσπαθεια που ξεκίνησε, στηρίχτηκε και συνεχιστηκε , ερασιτεχνικά μεν αλλα πολύ υπεύθυνα δε, με μόνη πυξίδα το "σαράκι της δημιουργίας".


Κατα βάθος και ενθόμυχα χάρηκα για το απαγορευτικό της προσφοράς , μιας και εξαρχής ήθελα το όλο εχγειρημα, να μην το καπηλευτουν εκ των υστερων αλλοι...

-Ας πάει και δυο μηνες και τρεις πίσω -"και ποιος εγγυαται οτι θα ειναι συνεπης στο χρονοδιαγραμμα του ο μαραγκος και δεν θα τον κυνηγάμε ως ειθισται να κανουν ολοι του οι πελατες" η πρώτη ενσταση ,

-Ας κουραστουμε παραπάνω, και τι έγινε?? και ας μη το κουνησουμε ρουπι απο την Λευκαδα ολο το καλοκαιρι , "(camping "το καλλιγονι" μας βλέπω για διακοπές)"

-και συμπληρωνω εγώ " ας υποστώ την γκρίνια του Πάνου όταν θα κάνω κατι λάθος βοηθώντας τον- ποιος τον ακουει... "

Θα ειναι όμως ένα πειρατικό που φτιαχτηκε μόνο απο τα χέρια τους , ετσι όπως το ονευρευτηκαν πριν απο ενα χρόνο... Ενα σκαφος με τα ενδεχόμενα λάθη του, τα αναπόφευχτα σφάλματα των πρωτόπειρων, όμως θα ειναι ένα καραβάκι όλοδικο τους , που θα γνωρίζουν καθε του προκία, καθέ του ξύλο, που υστερει και που υπερτερει...κάθε του λεπτομερια...

Γιατί όπως λεει και ο αγαπημενος στίχος " αξίζει να υπαρχεις για ένα όνειρο και ας ειναι η φωτία του να σε κάψει"....