27/2/09

η Τσαπα , το πρώτο μαδέρι





και επιτελους μπήκε το πρώτο μαδέρι, δηλαδη η "τσάπα".
Το ξύλο που μπαινει κατω απο το τακάδο και συνήθως μένει βερνικωμένο.
Μαδέρι εξάμετρο που φοβόμασταν πολύ το γύρισμα του και γιαυτό αφού βαλαμε προσθετα βάρη για να πάρει φάλτσο, το βουτήξαμε σε ...πηγάδι απο βραδύς για να ποτήσει...
Την άλλη μέρα πήρε δυο φωτιές και ήρθε στα "ισα¨του .
Η χαρα μεγάλη οταν το ξύλο πάτησε γλυκα παντου οπου ειχαν πλανιαριστει τα στραβα...
Σημερα θα μπει και η συεχεια του προς τα πρύμα...

19/2/09

το εσωτερικό του σκαριού μας

μια φωτογραφία οπου διακρίνονται τα στραβόξυλα κουρεμενα και φερμένα όλα στο ίδιο ύψος. επάνω τους θα τοποθετηθεί προχειρα κρουζέτο ή καπάκι για να μην πάιζουν. Οταν μπεί το "φυτεύτο" η αλλίως "τακάδο" το καπάκι θα καρφωθεί μόνιμα κια επάνω του θα μπέι η κουπαστή.
Η σάφρα έχει πιάσει όλες τις έδρες των νομέων μαζί με την καρίνα. Στο κενο που δημιουργείται συνήθως πέφτει τσιμέντο , ειδικά αν χρεαίζεται βάρος για σαβούρα.
τα καμάρια έχουν μπει ανα τέσσερα. τώρα ξεκινήσαμε να γεμίζοθμε τα κενά. Στο σημείο που θα είναι η καμπίνες θα μπουν μισοκαδενα, στερεωμένα σε κάθετο ξύλο που θα αποτελεί τη βάση από το μαουλοπόρτι.

18/2/09

η πρυμη του κουρσάρου μας

λείπει το πέτσωμα - βασικό- η προπέλα και το τιμόνι.... ομως οι γραμμες του ήδη διακρίνονται καθαρα

16/2/09

Μόλις έκλεισε και η πλώρη και το κουρέψαμε , στα μάτια μας ζωντάνεψε, το είδαμε αρματωμένο, να ταξιδεύει, να σκίζει τις θάλασσες



Μόλις λοιπόν μπήκε η βάση της μεσαίας τομής , βαμμένη ,τσαβετωμένη και στην θέση της ήταν τo πρώτο ξύλο που μας έκανε να φανταζόμαστε πως θα είναι το σκαρί...Ήθελε βέβαια μεγάλη μεγάλη φαντασία αλλά εμείς ταξιδεύαμε με το νου μας στις θάλασσες που μας περιμένουν…
Όταν άρχιζε να γεμίζει με στραβά – «να πήζει» κατά πως λέγαμε άρχιζε να μας δίνει κουράγιο για την συνεχεία... ήμασταν στη φάση που ακολουθώντας όσα προστάζει το παλιό τραγούδι, "σκαρίαζαμε ταξίδια μακρινά... όχι ως την Τζαμάικα αλλά για Αίγυπτο.... Κορσική....όλα είναι τόσα θολά αλλά και τόσο δημιουργικά.
Όταν όλοι οι νομείς μπήκαν , όλοι μας ρωτούσαν γιατί τόσο πυκνά τα βάλατε τα στραβά και εμείς απαντάμε αυτάρεσκα "για να 'ναι σκαρί γέρο να μην καταλαβαίνει το ζόρι της θάλασσας, "...


Μόλις έκλεισε και η πλώρη και το κουρέψαμε , στα μάτια μας ζωντάνεψε, το είδαμε αρματωμένο, είδαμε τις ατέλειες, προχωρήσαμε σε διορθώσεις, είδαμε που θα έρθει η θάλασσα – η ίσαλος « να μπει ο κόμπος μέσα», τι βαθικά θα τραβά….
Μόλις δε βάλαμε και τα πρώτα καμάρια σκεφτόμασταν πως θα χωριστούν οι καμπίνες, σε τι πλάτος θα μπει το μαουλοπόρτι και που θα είναι του μηχανοστασίου ο μπουλμές. Κάθε μέρα έχει και τις διαβουλεύσεις της για το επόμενο βήμα, το επόμενο ξύλο, το επόμενο χώρισμα.

Ο δρόμος μπροστά μας ακόμα είναι σίγουρα μακρύς, είναι όμως ένας δρόμος δημιουργίας, γεμάτος εικόνες σπάνιες , ακούσματα ξεχασμένα και λέξεις που έχουν την δική τους μοναδικότητα, τη δική τους μαγεία.
Αυτό που μας τραβά και μας παρακινεί μπορεί να μην έχει εξήγηση , μπορεί όμως να είναι και η αίσθηση ότι μετέχουμε σε ένα ταξίδι στο χρόνο, ή πάλι ότι συμμετέχουμε σε ένα δρώμενο που χάνετε, πως γινόμαστε συνεχιστές μια παράδοσης που απαξιώνετε από τους πολλούς
Ίσως είναι οι συμβουλές και τα μυστικά των παλιών, όπως για «φωτιά και νερό στο ξύλο που δεν γυρίζει» που μετουσιώνονται σε γνώση και εμπειρία ανεκτίμητη…
Ίσως είναι η εικόνα του Μάκη που ποζάρει με καμάρι στο φακό κρατώντας και δουλεύοντας το σκαρπέλο σαν τους «παλιακούς»…Ο Πάνος που σκέφτεται διπλά και τριπλά πριν αποφασίσει να πειραματιστεί , με «το ξύλο που δεν έρχεται» και την τεράστια υπομονή και επιμονή του…
Ίσως ακόμη να είναι και το ίδιο το ξύλο, υλικό ζωντανό που μας παιδεύει και γυρνά μόνο αν πας με τα νερά του…
Ίσως τέλος αυτό που μας τραβά να είναι και η ίδια η μοναδικότητα του εγχειρήματος που απαιτεί πάνω από όλα μια λοξοδρόμηση από τα πεπατημένα και συνηθισμένα μονοπάτια της ζωής…

Μπορεί στο χρονοδιάγραμμα μας να πέσουμε έξω, μπορεί το σκαρί μας να έχει ψεγάδια, μπορεί να δυσκολευτούμε να βρούμε το δρόμο προς τη θάλασσα – το στήσαμε σε χωράφι δανεικό, 4 χιλιόμετρα από το λιμάνι…- αλλά το σίγουρο είναι πως μόνο κερδισμένοι και «γεμάτοι» θα βγούμε από αυτή την εμπειρία.

13/2/09

και το ονομα αυτού








το όνομα του σκαρίου μας " κουρσαρος της Αγίας Μαύρας" ή λατινοφώνως "corsaro del' Santa Maura". οπου Σαντα Μαυρα το ενετικό όνομα της Λευκάδας....Εμβλήμα του τα λιοντάρια του Κάστρου του νησίου....

Και οσο για τους περιέργους που ρωτάν πως θα μοίαζεί, τα γνήσια σχέδια ακόμη δεν τα δείχνουμε - όχι για λόγους μυστικοπάθειας αλλα γιατί κατά την δειαρκεια της εφαρμογής αλλάζουν....Μπορώ μόνο να δείξω το σχέδιο που μας ενέπνευσε για την κατασκεύη.
φωτογραφίες πολλές με επεξηγήσεις και στο flirck : http://www.flickr.com/photos/aegeotissa/sets/72157604562914272/

το πηραμε ζεστά και με βροχή ακόμη και χαλάζι καθέ απόγευμα σκαρίαζουμε και κάτι...

νεότερα της κατασκεύης...
Ο Μάκης με σκαρπέλο και σκαρπάνι πελεκά τον καδενοπνίχτη, στο μέρος που θα θηλυκώσει η καδίνα ή αλλίως καμάρι...
Ελάχιστες οι διαφορές στην τεχνική με των παλίων καραβομαραγκών... Οπως τα παιδια αυτά αρέσκονται να λένε " εμεις ακολουθούμε των παλιακών τα χνάρια"..

Ο Πάνος ανάμεσα σε δύο καμάρια , σκέφτεται πως θα χωριστουν οι καμπίνες, σε τι πλατος θα μπει το μαουλοπόρτι και που θα είναι του μηχανοστασίου ο μπουλμές.

απόψη του σκαρίου από την πρύμη προς τα πλώρα... ανέβηκα στης πρυμης την παπαδία για να τραβήξω την φωτογραφία.Διακρίνονται η σάφρα, οι στραγαλλίες και το κούρεμα των νομέων...

αποψη των σταβων της πλώρης... το λατρεύω το κλείσιμο της. πάνω στην σάφρα, πίασμενη με σφιχτήρες για να γυρίσει η στραγαλία . Για τα δύσκολα τα γυρίσματα, χρησιμοποιουν φωτια και νερό και μετα αφήνουν το ξύλο να πάρει την κλίση μόνο του σταδιακά για 2-3 μέρες...

Διαβούλευση για τις εργασίες της μέρας...Συμβούλάτορας Καπτά Σταύρος...στην υλοποιηση Πάνος και Μάκης, βοηθός εθελοντής ο Βεσσαριος... οι υπόλοιποι προσκολειόμενοι...Η γκρίνια και οι διαφωνίες δεν λείπουν , ειναι μέρος όμως της γοητείας που ασκεί η ναυπήγηση...

οι εδρες -διακρίνεται το νήμα που βοηθά στο μέτρημα και το αλφάδιασμα

ενα ενα στραβό... ολοι μας λενε γιατί τοσό πυκνα και απανταμε αυταρεσκά "για να 'ναι σκα΄ρι γέρο να μην καταλαβάινει το ζορι της θαλασσας"...

να ήταν τρόπος να το φτίαχναμε πιο γρηγορα. ολοι μας αδημονουμε αλλα καθως είναι ιδιοκατασκευή με μόνο τη προσωπική μας εργασια οι ρυθμοι είναι αργοι

οι φωτογραφίες δείχνουν τις εργασίες που πραγματοποιήθηκαν μέχρι και τον Οκτώβρη. Εδω θα αναφερουμε αναλυτικά τα στάδια της εως τώρα ναυπήγησης .

20 Ιανουαρίου : έχουν τελειώσει όλα τα στραβόξυλα , έχουν κλείσει πρίμα , πλώρα τα στραβά ,μπήκαν η σάφρα και οι στραγαλίες και κουρεύτικε και σειρά εχουν οι καδενοπνιχτες...
Απο ξύλα: μας τελειωσαν οι φτελιες, δυο φορτία ευκάλυπτοι, πήραμε κυπαρίσσι για καδίνες και στραγαλίες....για τελευταίες βάλαμε και ελατό -οπου επρεπε να γυρίσει... πήραμε και μια πλάκα δρύ για να τη δοκιμασουμε στο τακάδο..

επιτελους είδαμε την πλώρη ..

σαν να αρχίζει να γεμίζει... καιν ταυτοχρονα να μας δίνει κουραγιο για την συνεχεια... ειμαστε στη φάση που ακολουθώντας όσα προσταζεί το παλίο τραγουδι, "σκαρίαζομε ταξίδια μακρίνα... οχι ως την Τζαμαικα αλλα για Αιγυπτο.... Κορσική....ολα ειναι τόσα θολά αλλα και τόσο δημιουργικά...

εδρες και ακράπι

τρια στραβά τοποθετημενα στο ακραπι... σαν να προχωραμε λιγακι

η έδρα


η έδρα
Originally uploaded by AEGEOTISSA
H βάση της μεσαίας τομης , βαμένη ,τσαβετωμένη και στην θέση της. To πρωτο ξύλο που μας εκανε να φανταζόμαστε πως θα ειναι το σκαρί...Ηθελε βεβαια μεγα΄λη μεγάλη φαντασία