μια πρόγευση του ξυλογλυπτου της πρύμης

Ειπα να βάλω μια πρώτη φωτογραφία του ξυλογλυπτου της πρυμης καθως το ένα  λιονταρι εχει αρχίσει να παίρνει μορφή. Εχει δουλεια πολυ ακόμη. θελει τις λεπτομέριες, σκαλιστη κλαρα γύρω γύρω , σκαλισμα στο βιβλιο, τα ξίφη  κλπ κλπ...Ευτυχως ειχα την βοηθεια του Καπτα Σταυρου που εβγαλε με το σκαρπέλο ολο το ξύλο το αχρηστο και ετσι δεν εχασα χρόνο πολυτιμο...

Στο σημειο της πρυμης (κορύφη) που βρισκεται το προχειρο κοντρα πλακε -προσχεδιο, θα τοποθετηθει το σκαλιστο ξύλο. Στην μεση θα υπαρχει το πορτακι της καθόδου.

 

Ημιτελης ενετικός λέοντας, οικοσημο της Λευκάδας (Santa Maura)  επι ενετοκρατίας. 
Οσο για τις λοιπες εργασίες και προοδους, ο καιρος δεν βοηθα καθολου, βροχερος ο χειμώνας ετουτος. παρόλα αυτά το μίσο καταστρωμα (Ιρόκο) εχει μπει , το ραμποτε (ναγγατι) στον εξωτερικό μπουλμε του σαλονιου, τα παραθύρα γιναν θολοτα ξύλινα και ειναι εκπληκτικα, το ιδιο και η κεντρική πόρτα. Αφου εδω και καιρο φτίαχτηκε το κασσαρο των δωματιών ,τοποθετήθηκαν δεξαμενες, νερου, βόθρου και λυματων με τις σωληνώσεις τους, μπήκαν τα πανιολα ή μπανίολα των καμπινων, η μηχανη (mercedes) ειναι σχεδον ετοιμη να λειτουργήσει, μπηκαν τα υδραυλικα του τιμονιου , η τιμονιερα η εσωτερική περιμενει να μπει στη θεση της  και εμιες περιμενουμε τον επιθεωρητη που θα ελεχξει την προοδο της ναυπηγισης....
Τελικα δεν καναμε και λίγα....

Η τιμονιέρα μας απο καραβί παλιο, 8 στροφες αλα πάντα....

 και

απο κάτω το καταστρωμα που εφαπτεται με το ραπμοτε του σαλονιου...

για τον Τέλη

Θα θέλαμε να πουμε ενα δικο μας αντίο στον Τέλη που εφυγε απροοπτα σήμερα.
Απο τους ανθρωπους που γνωρισα κατα την δειαρκεια της ναυπηγισης, καθε απογευματακι στο καλιγονι ερχονταν (Παω να δω τι κανουν τα παιδια ελεγε)και με την κουβεντα του μας κρατουσε συντροφία ευχαριστη. Ηταν απο τις παρουσιες που επιζητούσαμε και τον αποζητουσαμε οταν εκανε κανενα διήμερο να φανεί.Ειχε παντα ενα καλο λογο για ολα και ολους και μας εμψυχωνε οσο κανεις.Εδινε τα εργαλεια στον Πάνο, τον μαλωνε πατρικα οταν φωναζε και εκνευριζόταν ("τσωπα μώρε παιδί") και ήταν ισως ο μόνος απο "τους μη εχοντες εργασία" που οταν μας ελεγε την γνωμη του δεν μας εκνευριζε οσο ζόρι και να εκρυβε η στιγμή.  Τον ειχαμε ονοματίσει δικαιωματικά πρωτο των πρωτων βοηθο και του ειχαμε ταξει θεση περίοπτη στο πρωτο το ταξίδι. Η μοιρα τα θελησε αλλιως.

Χτες ήρθε την τελευταια του την βόλτα στην Μαρινα. Φτασαμε ταυτόχρονα. "Ουτε ραντεβου να ειχαμε " ειπαμε και οι δύο μαζί.
Μπήκαμε στο σαλόνι , εκεί που έχω στημένο το σκαλιστο  της πρυμης. Το σχολιο του εφερε γελιο."Δεν πληρωνετε τετοια δουλεια "μου ειπε, "μα δεν θα πληρωθω ετσι κι αλλιως, αν περιμενα κατι τετοιο..." αντετινα γελώντας. Για ενα σχεδον δύωρο μιλουσαμε περι ανεμων και υδάτων, περιχαρης ήταν που σε ενα μήνα θα γίνοταν παππους, εκανε σχεδια για ταξίδια στην Πόλη, ανετρεξε στα παιδικά του χρόνια, μιλησε για τα παιδια του και έφυγε βιαστικός για να πλύνει το αμάξι.
Οταν μου ειπε το πρωι ο Πανος για τον χαμο του νομιζα οτι εκανε φαρσα κακόγουστη, δεν ήταν δυνατον...ενας ανθρωπος γεματος κεφι, γεματος ενέργια θετική να φύγει για πάντα...
Σαν φίλο που γνωρίσαμε με αφορμή τονΚουρσαρο (προτερα δεν τον ξέραμε) δεν θα τον ξεχασουμε ποτέ.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ απο ολους μας

για ενα σκαρι που χαθηκε το Αποστολος Μ.

Ειναι καποια σκαρια ,  με την μοιρα τους  σημαδεμενη και τα ιδια κατοτυχα.
Ειναι καποια καραβια με το τελος τους αδοξο και την ιστορια τους μαυρη...
Ενα τετοιο καραβι ατυχο ήταν και το Αποστολος Μ. που το τελος το οριστικό έμμελε να γραφτει ξημερωματα Δευτερας με την γερή νοτια.
Καραβακι -cult- αν μπορει ετσι να χαρακτηριστει που αν και η κατασκευη του ειχε αρχισει πριν απο 26-27 χρονια δεν ολοκληρωθηκε ποτε και το ίδιο περιμενε αταξίδευτο το τελος του στην μπουκα του διαυλου της Λευκαδας.

In memorial  και επειδη  τα καραβια που φευγουν μου αφήνουν μια φτεναδα στην καρδία  και εναν κομπο στο στομαχι και  η απωλεια, τους καραβολατρες μας πονα, θα μου επιτρεψετε να γραψω δύο λογια παραπανω...
διαβαστε ολο το κειμενο εδω