Οπως καθε χρονο ετσι κ φετος δημιουργησαμε καποια ταξιδια - προσφορα για
τους πασχοντες απο κοιλιοκακη κ τις οικογενιες τους.
Τα ταξιδια πραγματοποιουνται...
Αν αναρωτηθηκατε ποτε τι μπορει να τριβιλιζει τη σκεψη ενος καλιτεχνη την
ωρα που "φτιαχνει" ιδου ενα παραδειγμα δημιουργικων συνειρμων την ωρα που
-εκ του...
volume #1 (γιατρέεεε... την τύχη μου μέσσσσαααα) -«Τι θα πει γιατρέ μου να
αφήσω κατά μέρος τέτοιες σκέψεις? Γιατί καλέ μου κυριουλή να μην τους κράξω
λιμα...
Εχοντας αρχισει την τελευταια βδομαδα το σκαλισμα σε ξύλο ναγγατι, του μεγαλύτερου μεχρι στιγμης ξυλογλυπτου μου με διαστασεις 3 μτρ χ 1,80 που θα αποτελει τον ταμπλα της πρύμης του πειρατικου σκαριου "corsaro del Santa Maura" νίωθω ήδη ενθουσιαμενη.
Το ξύλο δουλευεται αριστα- οτι καλυτερο εχω σκαλισει μερχι σημερα,κοβεται σαν βουτηρο , ενω ταυτοχρονα ειναι σκληρο ξύλο. εχει φοβερο χρωμα και ήρεμα νερα.Το σχεδιο στην μέση εχει μια μεγάλη ασπίδα ενετική με 2 σπαθια εποχης, στο κατω μερος της οποιας βρισκεται παπυρος με το ετος κατασκευης του σκαφους ενω στο κοιλο της κορυφης υπαρχει το σήμα της Λευκάδας, ο Πήγασος. Δεξια και αριστερα της ασπιδας ειναι δύο ενετικοί λεοντες σαν αυτους της Αγιας Μαυρας.
Φωτογραφίες θα αναρτήσω μολις προχωρήσει λίγο το ξυλογλυπτο.
Η ασπίδα θα αποτελει μέροες της πρύμιας πορτούλας, οταν η πορτα θα ανοιγει στο εσωτερικο της θα υπαρχει πυρογραφία.
Σε οτι αφορα τις υπολοιπες εργασιες των υπολοιπων , μπήκαν οι δεξαμενες, τα καμαρια των μπανιολων ή πανίολων, τελειωσε το κασαρο των καμπινων, και σήμερα άρχισε ο Πανος να βαζει ραμποτε στο κασαρο του σαλονιου. Πολυ δουλεια ακομα αλλα ουτε ο καιρος βοήθα ,ουτε ο Πανος μπορει να προχωρήσει μόνος του.
Εκθεση ξυλογλυπτων, ζωγραφικής σε ξύλο και πυρογραφιας.
H τρίτη εκθεση εργων μου βρισκεται στην τελική ευθεια της προετοιμασίας. Θα ειναι η πρωτη που θα πραγματοποιήσω στην Λευκάδα και θα διαρκεσει ενα μήνα με προοπτική το grafistico να αποτελεσει το μονιμο εκθετήριο.. Τα εργα εχουν με ποικίλη θεματογραφια και κυριο υλικο το αγαπήμενο πάντα ξύλο σε ολες του της μορφες (κατεργαμένο,ακατέργαστο, ξυλαρμενο, ρεταλια, κορμοι).Παρουσίαζονται καλιστα ξυλογλυπτα καραβια των παλιων καιρών, πυρογραφιες λουλουδιων και πεταλουδων, σύνθετες κατασκευες με θαλασσόξυλα, ζωγραφική με σινική μελάνη πάνω σε ξύλο.
Παραλληλα θα υπάρχει και εκθσεη ζωγραφικής σε καμβα της Σοφίας Αρελη.
υ.γ. πολλα απο τα ξύλα που χρησιμοποιησα προερχονται απο την ναυπηγηση του Κουρσαρου, οπως κυπαρρισι, ευκαλυπτος, φτελια, ναγγατι, δρυς...
Και επειδη επρεπε να βαλω φωτογραφίες του Κουρσαρου στη θαλασσα (εντολη πλοιαρχου...βλ.Θεοφιλος) δεν μπορουσα παρα να υπακουσω.
Προχτες επεσε στην σαφρα τσιμεντο ( περιπου 2 τόνοι και για να καθισει το σκαφος και για να καθαριζετε η σεντινα ευκολα , διχως λιμναζοντα υδατα).
Η πλωρη καθισε 20 εκατοστα, στην μεση εστρωσε 8 και η πρύμη σηκωθηκε 2. Την πλωρη την υπολογιζουμε με ολα τα βαρυτα να κατσει μεχρι το μπλε της μουραβιας.παντως η συμπεριφορα του σκαριου με το σαβουρωμα αλλαζε αμεσως. βαρυνε και απεκτησε ακομη μεγαλυτερη ευσταθεια.Οσα ατομα και να ανεβουν τωρα στο καταστρωμα το σκάφος δεν τα "ακουει".
και εδω το μοναδικο στα χρονικα ρεμετζο... Καβος απο το παραθυρο...
Παντως και το μπαστουνι το βήκαμε , 8 μετρο κυπαρισσι . Μολις το βγαλαμε απο την θαλασσα οπου το ειχαμε ριξει για κανενα 8μηνο. Ενα χρωμα που ομοιο του δεν εχω ξαναδει σε ξύλο. Αδύνατο να το περιγραψω. Ειναι στις εργασιες τις προσεχεις, μαλλον μεσα στην βδομαδα θα τοποθετηθει. Για την ωρα, και οσο κραταν οι "αλκυονιδες" μερες ο Πανος μονος του πεδευετε να κλεισει τα κασαρα των καμπινων και το αμπαρι...
Το πρωι αναγκαστικα εκλεισα το ποστ πολυ βιαστικα γιατι επρεπε να συνδραμω στο πρωτο ουσιαστικα ρεμετζο του κουρσαρου.
Επρεπε να τουσκατζαρουμε θεση και να τον παμε σε αλλο ντοκο της Μαρινας οπου θα παραμεινει μεχρι τελος του μηνα για μικρομερεμετια .
Ηταν περιεργο να βλεπεις ενα μισοτελιωμενο σκαρι ,διχως αλμπυρα , διχως μπαστουνι , να σκίζει τα νερα. Φυσικά ρυμουλκιο. φυσικα με το πριαρι του Πανου στην πρυμη να κρατα τα μποσκα, και τον Βεσσαριο με τοκαικι του στην πλωρη να μας τραβα. Εμενα με οριζε ο Πανος στο ρεμετζο της πλωρης. Ομολογω οτι παραξευντυτικα. ειχα συνηθησει σε μπεγαλυτερς πλωρες , σε χοντροτερους καβους και σε πιντες μεγαλυτερες. ομως γρηγορα προσαρμοστικα, γρηγορα συγκινηθηκα.
το πρωτο ρεμετζο, το πρωτο σκισιμο των νερων με την πλώρη μας. Στην πρυμη τα σκοινια τα οριζε ο Πανος. Οι δυο μας το ρηξαμε διπλα. δυστυχως δεν μπορουσα να τραβήξω φωτογραφιες αυτου του πενταλεπτου πρωτου ταξιδιου...
ευτυχως ηταν ο Πετρος εκει με το κινητο. ελπιζβ να τις ανεβαζω. παντω ς μου ειπε οτι εδειχνε πολυ ομορφο . Παρπιπτωντως τον Πετρο τον βρηκαμε αξημερωτα στην προκυμαια να το χαζευει και να θαυμαζει.
-" Δεν ματαδα σκαφος ξύλινο , καινουργιο να πεφτει στην θαλασσα και να μην κανει δραμι νερο. Σταγονα δεν εμπασε"... Και ολοι αποδωσαμε τα ευσημα στο Σταθη για το καλαφατισμα , καθως αν και σχετικα πρωτοπειρα εβαλε τα γυαλια σε μαστορους και φυσικα στον Πανο και το Μακη για το αρμολογημα.
Στα παρελειπομενα. Η πρυμη καθισε καλα , χαθηκε ο χαβαλες της. Τιμονι , αξονικα και προπελα ολα αψογα. Η πλωρη πρεπει να καθισει γυρω στο μισο μέτρο με σαβουρα, βάρη του πανωκαραβου και υπερκατασκευες...Ατενιζοντας σήμερα απο μπροστα καταλήξαμε οτι πρεπει να εισαι πολυ αδαης για να μην σε παραπέμπει σε σκαρί του παλιου καιρου.
Στη διαδρομη προς τη θαλασσα
Α κλασσικα σπασαμε και σαμπανια. Με την τεταρτη φόρα την εσπασε ο Πανος στην πλώρη και μονο αφού την χτύπησε στην τσαβετα που στηριζε το μπατσικάρμι.Εγω ως εμπειρη εδινα οδηγιες περι σπασίματος...
Και καμαρωνα για το σκαλιστο... εχω βρει τα σχεδια τα υπολοιπα που θα γεμισουν την πρύμη , τα πλαινα και φυσικά ακροπλωρο και πλωρη...Και οπως λεει ο Πανος αν ποτε το πουλήσουν περισσοτερο θα αξίσουν τα ξυλογλυπτα παρα το σκαφος. Μαι μικρή ενσταση ειχα ως προς το χρωμα. Λιγο πιο κοκκινο μπορντω το προτιμω και με ζωναρι μαυρο ( περιμενω τις προτασεις σας)...
αυτο το ξυλογλυπτο της φωτογραφιας ειναι η μια απο τις 8 κανονιοθυριθες που θα εχει . 4 στην παντα την δεξια, 4 και στην αριστερη. φυσικα θα φτιαξουν και κανονι...
οσο για τις εργασιες που επονται, αυτες με σειρα ειναι , να κλεισουν τα κασαρα των υπρεκατασκευων, να μπει καταστρωμα, κουπαστες , κωλονακια και στην συνεχεια να γίνει η διαμορφωση των εσωτερικων χωρων.
(συντομη ενημερωση. Θα γαραψω λεπτομεριες αργοτερα μαζι με τις φωτογραφιες) Πεσαμε.... Καμια σχεση βεβαια η καθεκυση με λιφτ με την παραδοσιακη (την προτιμω) των βάζων. Ο κουρσαρος στα νερα του Ιονιου... Ουτε σταγονα δεν εκανε. το καλαφατισμα κα ιτο αρμολογημα στεφτηκε με πληρη επιτυχια. Το σκαφος φυσικα ειναι ξεσαβουρωτο (πρεπει να καθισει ακομα 50 εκατοστα) αλλα στο πρωτο εμπειρικο πειραμα ευσταθειας εδειξε συμπεριφορα αριστη....Και εγω περιφανη γιατι το ματι ολων πήγαινε στα πρωτα κομματια των σκαλιστων της πρυμης...
"Τεταρτη να το ρίξετε , να γερο σαν πετραδι λενε στα νησια". Λεει ο Καπτ σταυρος. (Την Τεταρτη σε νησια αιγαιοπελαγιτικα , Τετραδι την αποκαλουν... εξου και το Πετραδι). Τεταρτη δεν προφτασαμε αλλα η μεγαλη μερα εφτασε... Καλως εχοντων τον πραγματων αυριο "Ο κουρσαρος" πεφτει στη θαλασσα.Μεσημερακι λενε. θελω να ειμαι μεσα... ελπιζω να τα καταφερω.... Θελω να κρατω μπαλονι, να δωσω καβο...
αυριο τα σπουδαια...
Μπήκαμε στην τελική ευθεία. τα υφαλα μουραβίαρονται, τα εξαλα βάφονται μπορντω-καφε (να δίνει τον τόνο του παλιου), το ζωνάρι ώχρα, η παπαδία της πρύμης βερνικί. Οι παπάδες και τα μπατσικάρμια κατασκευαζονται (απο τον Καπ. Σταυρο γιατί απο κάπου πρεπει να δεθεί το σκαφος), η μηχανη τοποθετήθηκε, η μποκολα, το τιμόνι το κατασκεύαζει ο Πάνος, την προπέλα την αναμένουμε εντος τον ημερων και εγω μολις τελειωσα το πρωτο ξυλογλυπτο της πρύμης, ειμαιετοιμη και για το δευτερο, σχεδιασα σε σκαριφημα ολα τα υπολοιπα και τις κανονιοθυρίθες...
Και αν ολα τα παραπανω εξάπτουν την φαντασία και μας κανουν να ονειρευαστε στων στίχων το ρυθμο "Αντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε ,και τους βαρεθηκα , δεν τους μπορώ"
η πραγματικότητα μας προσγειωνει καθώς πολυ δουλεια, μαλλον η περισσότερη μας περιμενει μετα την καθέλκυση...
Φωτογραφίες μολις ολοκληρωθει το βάψιμο...
οταν περασε και το μικρο τρακτερ αρχισαν τα πλεον δύσκολα, το σκάφος μπατάρησε ελαφρως αλλα ευτύχως οι ιμάντες δουλεψαν. Ο Βεσσαριος ετοιμαζε σχέδιο διαφυγής και οι υπολοιποι νιωθαμε τις καρδίες μας να χτυπαν τρελλα
φτάνοντας στο πλεον δύσκολο σημειο της διαδρομης. ανηφορα αποτομη και εδαφος οχι τοσο στερεο.περιθωρια στενα τόσο αριστερα οσο και δεξια, κοψαμε απο πριν 2 πάσσαλους για να περασουμε και τα καλώδια απο πάνω μας απειλητικά
Παίρνοντας λοιπόν τα γεγονότα από την αρχή, υπομονή να έχετε μόνο να διαβάζετε …
Προετοιμασία για την μεταφορά.
Είχαμε σκεφτεί και μελετήσει τα πάντα, για κάθε πιθανό ή απίθανο εμπόδιο που θα συναντούσαμε. Είχαμε μετρήσει τον δρόμο, το ύψος των καλωδίων, είχαμε σταμπάρει τις λακκούβες, ελέγξει τις στροφές, παραγγείλει μπάζα για το χωράφι, και κανονίσαμε η ανύψωση με τους γερανούς και η επικαθιση στην πλατφόρμα να γίνει κατά τις 2 με 3 το μεσημέρι του Σαββάτου, όμως ως συνήθως αλλιώς τα λογαριάζεις και αλλιώς έρχονται.
Αναποδιά πρώτη
όπως έγραψα και στην ανάρτηση την προηγούμενη τελευταία στιγμή πληροφορηθήκαμε πως δεν μας έδιναν την πλατφόρμα μεταφοράς που είχαμε βρει. Άρχισε ένας αγώνας δρόμου, κινητοποιήθηκαν γνωστοί και άγνωστοι και τελικά από την Πλαγια μας παραχώρησαν την μόλις 6 μέτρων πλατφόρμα με το ελεύθερο να κάνουμε ότι επεμβάσεις ,κολλήσεις, μετατροπές θέλουμε…Το μήκος της ήταν πολύ μικρό αν σκεφτεί κανείς ότι το σκάφος είναι 15 μέτρο. Έπρεπε λοιπόν στην νέα μικρή πλατφόρμα να κολληθούν σίδερα , επεκτάσεις και καθώς ήταν και σε δύο επίπεδα να την ευθυγραμμίσουμε για να στρώσει η καρίνα αλφαδιασμένοι. Δουλεία μπόλικη , που μας φόβισε ότι θα προκαλούσε καθυστέρηση. Παρόλα αυτά και παρά τα απαισιόδοξα σχόλια που ακούστηκαν ήμουν σίγουρη ότι τα παιδία θα έβρισκαν τρόπο να τα καταφέρουν , έτσι και αλλιώς ο Καπτα Σταυρος επέμενε ότι και βάζα να είχαμε δεν θα ήταν μεγαλύτερα…
Αναποδία δευτερη
Σάββατο πρωί αρχίσαμε τις εργασίες για να επικαθίσει το σκάφος. όμως οι γερανοί λόγω υποχρεώσεων ανειλημμένων ήρθαν νωρίτερα. Λείπαμε λοιπόν οι μισοί όταν ξεκίνησε η επιχείρηση ανύψωσης. Κατάλαβα ότι κάτι κακό συμβαίνει όταν τηλεφωνώντας στον Καπτα Σταυρο , και ενώ μου λέει ότι ξεκίνησαν το σήκωμα νωρίτερα, τον ακούω ξαφνικά να φωνάζει και να μην μου άπαντα.
Φτάνοντας του σκοτωμού στο Καλιγονι αντικρίζω τους δυο γερανούς να το έχουν κρεμασμένο, μια τσάπα να σηκώνει την πρύμη από το ποδόσταμο και το μεγάλο τρακτέρ να συγκρατεί τον γερανό του Μονζτου που πήγε να μπατάρει...
Όλοι ιδρωμένοι, κάτωχροι να φωνάζουν και η ατμόσφαιρα βαριά.
Τα μικρά , ο Σταύρος και ο Κώστας μου εξήγησαν ότι η πρυμιά βασκια του γερανού δεν ζύγισε καλά και το σκάφος έπεσε με την πλωρή στην αρχή, μπατάρισε μετά στο πλάι σηκώνοντας παράλληλα στον αέρα τον γερανό , ακούμπησε ευτυχώς στο τρακτέρ που αγαντάρισε και στη συνεχεία έπεσε με γρούμπο στο έδαφος χτυπώντας την καρίνα της πρύμης. Έμεινα άφωνη. «Ζημια εγινε?»-«Όχι» μου απαντησαν, ουτε αρμός δεν άνοιξε… Ευτυχώς ήρθε αρωγός η τσάπα που τυχαία ήταν εκεί για να στρώσει τα μπάζα και ανασήκωσε το σκάφος από τις πρύμη.
Μετά από ώρα αρκετή και φωνές αντεγκλήσεις απερίγραπτες (όλοι ωρύονταν γιατί αν από την αρχή είχαν εισακουστεί οι οδηγίες που είχαν δώσει δεν θα είχε συμβεί τίποτα…). το σκάφος κάθισε στην πλατφόρμα. – τις φωτογραφίες θα τις βαλω αργότερα γιατί είναι τραβηγμένες με το κινητό.
Τακαρισμα και στελα
(οι τακοι και η Στελλα του Κουρσαρου)
Μεσημέρι και κανείς δεν έφυγε – πέρα από τους γερανούς- φαγητό στο πόδι και σειρά έχει το στελιαρισμα του σκάφους με τάκους σφήνες, πόδια σιδερένια, αντηρίδες και φυσικά ιμάντες. Παρόντες πέρα από τον Μάκη, το πλήρωμα του Αιγαιωτισσα , Σταθης , Βεσσαριος , Πανος, Καπτα Σταυρος ,εγω …Ο Κώστας και ο μικρος Σταυρος για τα θελήματα. Ο Πέτρος τακτικότατος επισκέπτης έκανε δρομολόγια χτες Λευκάδα-καλιγόνι… Πήρε ώρες καμπόσες το σκαριασμα. Θέλαμε να αποφύγουμε κάθε κίνδυνο, ακόμη και την περίπτωση ανατροπής. Οι περισσότεροι αναρωτιόταν γιατί οι τάκοι μπήκαν μέσα και όχι στην άκρη της πλατφόρμας Ο καπτα Σταυρος έδινε διάλεξη κανονική για να πείσει ότι έτσι υπάρχει καλύτερη ισορροπία.
(το ματι κατω απο το Σταυρό)
Στο ενδιαμεσο κάρφωσα στην πλωρη και ένα μάτι γουρι που ειχα φτιαξει το ξημερωμα με πυρογραφο για να μας φυλα από τα σχολια τα κακα και το ματι το μίζερο...
Ρυμουλκιο
Κατά τις πέντε έφτασε και ο Βαγγέλης, ο έτερος των οδηγών τρακτέρ. Το μικρό τρακτέρ ήταν αυτό που τραβούσε γιατί η καμπίνα του μεγάλου έβρισκε στην πλώρη. Το μεγάλο θα ήταν standbyσε περίπτωση που έκανε διαφορικό ή δεν μπορούσε να τραβήξει το μικρό.
Έξι η ώρα όλα έτοιμα. Θεατές κατέφθασαν του εγχειρήματος, η Αγγελική , η Κωνσταντινα η Κυρα Μαρία, η Σόφη , η Μιραντα ( έτσι γιατί μερικοί υποστηρίζουν πως δεν κάνει γυναίκες να είναι παρούσες σε καθελκύσεις και μεταφορές πλοιων είναι λέει δήθεν γρουσουζιά.). Η Τέτα ήρθε αργότερα.
(οι πρωτες ροδίες)
Στις πρώτες ροδιές όλα έβαιναν άψογα . Όλοι είχαν πάρει τις θέσεις τις σωστές, κουμάντο έκανε ένας, οι άλλοι στα πόστα που είχαν οριστεί, σαν καράβι κανονικό.
Ο Μάκης στο τρακτέρ, ο Βαγγέλης στο άλλο, ο Βεσσαριος τελευταία στιγμή σκατζαρισε με τον αρρωστο Πανο και ανέβηκε αυτός βιγλάτορας στο κατάστρωμα , να παραμερίζει τα καλώδια – ο πρώτος επιβαίνοντας - , ο Σταθης με την βαριά ανα χείρας να τσεκάρει τις σφήνες, ο καπτα Σταύρος να κάνει κουμάντο για το δρόμο πλώρα μαζί με τον Αλεκο, ο Πάνος να ελέγχει την πρυμη
(Ο βεσσαριος και τα καλώδια)
Όλοι οι γείτονες που τόσο καιρό τους ταλαιπωρούσαμε με τον θόρυβο και τις σφυριες βγήκαν να δουν και να ευχηθούν.
Και φτάσαμε στο σημείο το δύσκολο , στο ανάχωμα και την στροφή που υπήρχε ανάμεσα στο χωράφι και το κτήμα. Το μικρό τρακτερ έκανε διαφορικό, παρόλο το μπάζωμα, συνέδραμε και το μεγάλο, όμως υπήρχε ανηφόρα και το σκάφος μπαλατσαρισε και δεν προχωρούσε , τα καλώδια των στύλων ( ρέυματος και τηλεφώνου) ακουμπούσαν την πρυμη και κοιτούσαμε όλοι με την ανάσα κομμένη., Ο Βεσσαριος ήταν έτοιμος να πηδήξει αν μπατάριζε. Ο Μήτσος ο γείτονας ήρθε δίπλα και μου λέει «δεν μπορώ να βλέπω με έπιασε το στομάχι μου», η Σοφή από την αμηχανία της τύλιξε και μάζεψε μετροταινία 20 μετρη.Η Κυρα Μαρια με τα χέρια στη μέση πηγαινοερχοταν νευρική. Τους υπόλοιπους δεν τους έβλεπα , ήταν μπροστά από το τρακτέρ, εγώ φώναξα στα μικρά να απομακρυνθούν.
Ο κίνδυνος να τουμπάρει η πλατφόρμα λόγω τις ανωμαλίας του εδάφους ήταν μεγάλος.
Οι κινήσεις αργές , μεθοδικές, δίχως φωνές και απόλυτα ήρεμα. Βάλαμε ξύλα με το Σταθη και το Πανο για να παταν οι ροδες και να μην βουλιάζει.
(μολις ξεπέρασε το δύσκολοτερο σημειο της διαδρομης)
Όταν επιτέλους μετα από ένα ατελειωτο 20λεπτο ξεπέρασε και ήρθε στα ίσα, ένας στεναγμός ανακούφισης βγήκε από όλους και ένα χειροκρότημα εμψύχωσης από τον καπτα Σταυρο. (οι φωτογραφιες και τα βίντεο είναι πριν αρχίσουν τα μεγάλα ζόρια. μετα δεν είχα κουράγιο να τραβήξω.)
Στο δρόμο ξανασφίγγαμε τους τάκους ( ο Στάθης δεν νομίζω ότι θα μπορεί να κουνήσει τα χέρια του σήμερα από τις σφυρίες). Ο Βεσσαριος με κίνδυνο μεγάλο και με την βοήθεια ξύλων παραμέριζε τα καλώδια, έκοβε κλαδιά δέντρων που μας εμπόδιζαν με το βενζινοπριονο( απέκτησα κλαρες καρυδιας , ευκάλυπτου, ελιας και αγνωστου προελευσεως ξυλο για σκάλισμα. ).
Το αρχικο σχέδιο ήταν να προχωρήσουμε λίγο , να αφήσουμε το σκάφος σε ένα πλάτωμα και να συνεχίζαμε την Κυριακη το πρωί για να μην κλείσουμε την κυκλοφορία ( 5 χιλιόμετρα έπρεπε να διανύσουμε). Όμως ήρθε η συνεννόηση με την αστυνομία και μας επέτρεψαν να συνεχίσουμε. Εγώ ήμουν το αυτοκίνητο συνοδείας με αλαρμ ανάμενα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ακούω το σχόλια όλων όσων είχαν μαζευτεί θεατές αυτού του περίεργου θεάματος. Και τα καλα ,αλλά και τα κακεντρεχή ( όχι που θα έλειπαν). Όλοι ρωτούσαν ποιανού είναι, των παιδιών ελεγε ο Καπ. Σταυρος δείχνοντας με καμάρι τον Πάνο, των Κοκκιναιων απαντούσαν άλλοι. Σταχυολογώντας λίγα από όσα πήρε το αυτί μου, πέρα από τις ευχές για θάλασσες καλές και ταξίδια…
-« μα καλά , επιτρέπει σε ανίδεους το λιμεναρχείο να φτιάχνουν πλοία, που ξέρουν αυτοί από θάλασσα?» το κακό σχόλιο ενός καρμίρη μπαρμπα. Και μάταια ο γνώριμος προσπαθούσε να του εξηγήσει ότι ακόμη και αν δεν ειχαν ξαναφτιαξει σκαρί τόσο μεγάλο , τα παιδία γνωρίζουν τη θάλασσα όσο λίγοι και οι ναυτοσύνη κυλά στο αίμα τους
(ήθελα να πέρμβω να του πώ ότι ο Πανος έζησε το ναυάγιο του Σαμινα, ότι ρισκάρισε τη ζωή του εκείνο το βραδύ για να σώσει κόσμο, ότι είναι ναυτικός από του λίγους μαγγιωρος , άξιος και παντα σκεπτόμενος και ψύχραιμος, , ότι ο Μακης έχει μυαλό εύστροφο που κόβει και σκαρώνει πατέντες που σε σώζουν, ότι ο Καπτα σταυρος σκάρισε 2 δικα του σκάφη από το μηδέν και το ένα έμελλε να είναι από τα μεγαλύτερα εν Ελλάδι ξύλινα αλλά τι νόημα θα είχε… προσπέρασα αδιάφορη…)
-Τα σχόλια γνώριμων όταν αποκρυνθηκε, τελικά έχει πολύ ωραία πρύμη, θα γίνει καλό.
-Τα τσιγγανόπουλα που μας ακολουθούσαν κατά πόδας: « καλέ κυρία πειρατικό δεν είναι αυτό?»
«Από φωτογραφίες το είδατε?»
Οδευοντας προς την Μαρίνα.
Αφού περάσαμε γεφύρια μικρά και παλιά , στενούρες , στροφές απότομες και λιθιες δίχως παρατράγουδα φτάσαμε στον κεντρικό δρόμο, εκεί ειδοποιήσαμε την αστυνομία και η τροχαία έστειλε περιπολικό που διέκοψε την κυκλοφορία και όρισε εμένα συνοδό… Με το που έφτασε στην είσοδο – είχε ήδη βραδιάσει- βεγγαλικά φώτισαν τον αέρα , κάποιο μαγαζί είχε εγκαίνια. Το πήραμε για οιωνό καλό , καθώς την πρώτη πρώτη μέρα που με το φεγγαροφως σχεδιάσαμε τα ποδοστάματα πάλι βεγγαλικά έσκιζαν τον ουρανο… Το πρώτο κεφαλαίο έκλεισε όπως ακριβώς είχε αρχίσει. Σουρωπο 9 η ωρα ήμασταν κατάκοποι αλλά ικανοποιημένοι. Μια μέρα που τα είχε όλα, που τίναξε την αδρεναλίνη στα ύψη…έλαβε τέλος.
(μπαίνοντας στην μαρίνα)
Το επόμενο στάδιο είναι η καθέλκυση στα νερά, σε ένα μήνα το αργότερο…και το στάδιο το σπουδαίο , που θα αναδείξει το σκαρί, σε μοναδικό, η αρματωσιά , τα κομοδέσια του και η πιστότερη απόδοση και εφαρμογή στην πράξη της εικόνας του πειρατικού που έχουμε στο μυαλό μας….
Στα παρειλειπόμενα και ενδιαφέροντα
-Η επεισοδιακή είσοδος του Πατήρ Κανελου ( πατερας του Βεσσαριου ) στο πλάνο αποφόρτισε την ατμόσφαιρα. Έλλειπε όλη την μέρα και όταν πήρε χαμπάρι ότι ξεκίνησαν χωρίς αυτόν κατέφθασε (δείτε το βίντεο) στην συνεχεία προπορεύτηκε και έκλεισε το δρόμο ειδοποιώντας τα αυτοκίνητα και εκτελώντας χρέη τροχονόμου εμπόδισε πολλούς παρείσακτους…με τον δικό του αποφασιστικό τρόπο να έρθουν.
-Οι περισσότεροι νομίζοντας πως θα το ρυμουλκήσουμε την Κυριακή απουσίαζαν. Στην ηχηρές απουσίες καταγράφουμε και τον Τελη που πάντρεψε την κόρη του – να σας ζήσουν-.
-Μετά από τέτοια διαδρομή , σκορτσαρισματα, ανηφόρες, κατηφόρες και λακκούβες , δεν άνοιξε ούτε μισός αρμός, ούτε ένα σόκορο δεν έπαιξε, δεν έσπασε στόκος…. Απόλυτη ικανοποίηση για την κατασκευή….
-Τέλος ο Πάνος, όσο παράδοξο και αν φαίνεται, ήταν τόσο ήρεμος που ανησυχήσαμε? Φταίει η γρίπη που περνάει? Τα σιρόπια τα αντιβηχικά ή μήπως ήταν τόση η αγωνιά του που το καθιστούσε απόλυτα νηφάλιο ?
-Ευχαριστίες.
Απο ποιον να πρωτοξεκινήσουμε? Από το Πλαγίωτη με την πλατφόρμα, ή μήπως τον Θοδωρή με τον γερανό? Σίγουρα ένα μεγάλο μπράβο στο Βαγγέλη, Ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Κύριο Αλέκο που ρύθμισε άψογα την διέλευση μας.
Θα ήμουν αγνώμων αν δεν ανέφερα τον Βεσσαριο και τον Σταθη , τα δικά μας παιδία –του Αιγαιωτισσα, ναυτικοί βγαλμένοι και ζυμωμένοι από τον cptΣταυρο – που χτες τα έδωσαν όλα. Απίστευτη και ανεκτίμητη βοήθεια.
Ευχαριστούμε και τους γείτονες που μας ανέχτηκαν ενάμιση χρόνο και όλους όσους μας συμπαραστάθηκαν με την παρέα και την κουβέντα τους τα καλοκαιρινά τα απογεύματα….(σαν ευχαριστίες τον Oscarμου ακούγεται αλλά δεν πειράζει)
Και τέλος ευχαριστώ και όλους εσάς που μας διαβάζετε και σας θεωρώ συνοδοιπόρους στην ναυπήγηση… και συχγωρεστε την μακροσκελή σημερινή ανάρτηση αλλά και πάλι όσα και αν έγραψα δεν αντικατοπτρίζουν ούτε στο ελάχιστο όσα περάσαμε χτες……
Η μεγάλη μέρα έφτασε, εν συντομία για τους αγωνιούντες στέφτηκε με αγχος απίστευτο – τις συνήθεις αναποδιες που συμβαίνουν όταν νομίζεςι πως όλα τα εχεις σκαφτεί, με φωνές κλασσικα αφού ο Μόντζος ηταν εκεί (θυμάσαι Θεοφιλε με τα άλμπουρα τον γερανό???), χτυποκάρδια παααααρρρα πολλλλααααααα, ταλαιπωρία και τελικά επιτυχία.
Είμαι κατάκοπη, κλεισαμε 12 ώρο στο πόδι θέλω να γράψω τι έγινε , να μοιραστώ τη χαρά μας…αλλα δεν αντεχω… Αυριο λοιπον τα σπουδαια και ολες οι λεπτομεριες.
Μετά βασάνων, κόπων αλλά και ικανοποίησης περισσής η μεγάλη μέρα επιτέλους έφτασε.
Το σκάφος έχει πλήρως πετσωθεί και σήμερα αν όλα πάνε καλά θα το επικαθίσουμε στην πλατφόρμα , με την βοήθεια δύο γερανών, και αύριο πουρνό πουρνο θα ξεκινήσει η επιχείρηση μεταφοράς του στην Μαρίνα της Λευκάδας. Ο καιρός στάθηκε ιδιαίτερα ευνοϊκός μαζί μας αλλά σίγουρα δεν μπορούμε να ρισκάρουμε και να παραμείνουμε και άλλο στο χωράφι καθώς αν λασπώσει θα είναι αδύνατο να σκαρίαστει ο γερανός και θα αναγκαστούνε να ξεχειμωνιάσουνε εκεί.
Η Μαρίνα δέχτηκε να μας φιλοξενήσει σε τιμή άκρως συμβολική και δελεαστική για ένα μήνα. Εκεί θα παλαμιστεί το σκαφος, θα μπουν δυο χρωστούμενες στραγαλιες και η φουρνιστή, θα βαφτεί , τώρα είναι ακόμη με τα μίνια και τους στόκους ( καθως με την μεταφορά θα ανοιξουν οι αρμοι, "θα σπάσουν" καθώς λένε οι στόκοι). Στην μαρίνα επίσης θα τοποθετηθεί η μηχανή και τα αξονικά. και εκεί θα γίνει και η καθέλκυση.
Κλασσικά εγώ το όνειρο το ειδα .Το ρίξανε λέει στην θάλασσα και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη γιατί στάλα νερό δεν έμπαινε από τους αρμούς του… και με ρυμουλκιο εκανε το πρώτο του ταξίδι και πήγε και πλεύρισε στο Αιγιαιώτισσα δίπλα. Ξύπνησα χαρούμενη και όταν το είπα στον Πάνο με πείραζε ότι το όνειρο ήταν ελλιπές γιατί δεν κατέγραψα την ταχύτητα που έπιασε…
Η τελευταία βδομάδα πάντως ήταν πολύ κοπιαστική, άρχισε μέσα στα νεύρα , με δίχως ουσιαστικό αποτέλεσμα. Μια αράδα έλειπε για να κλείσει και δεν έλεγε να τελειώσει με τίποτα. Ο Πάνος γριπιασμένος και συναχωμένος – ήθελε πέρδικες να κυνηγήσει- προσπαθούσε μόνος του να τα κάνει όλα. Φυσικά νευρίαζε, φυσικά μετά του πήγαιναν όλα στραβά, ξεβαφτίζονταν –κατά την έκφραση του- και στόλιζε τον Άγιο Γεράσιμο ( Μάκη ακους?)… Την Κυριακή το απόγευμα ήταν το αποκορύφωμα. Ποτέ μα ποτέ δεν τον έχω δει τόσο νευριασμένο. Ήμασταν οι δύο μας και δεν τολμούσα να πώ κουβέντα… Ευτυχώς σαν από μηχανής θεός εμφανίσθηκε η Πανωραια και σταμάτησε… Το βράδυ είχε πυρετό , όποτε λογίζεται η συμπεριφορά του ως παρενέργεια της γρίπης…
Χτες επιτέλους με τελειωμένα όλα τα μερεμέτια και σε στιγμή που ήταν μόνοι με μοναδικούς παρόντες τον καπτα Σταύρο και μένα, ήρθε η ώρα του απολογισμού. Δίχως κομπασμούς , το αποτέλεσμα μας αφήνει ικανοποιημένους και με το παραπάνω. Ένα σκαρί από τα πλέον δύσκολα που ελάχιστοι θα αναλάμβαναν να ναυπηγήσουν , με γυρίσματα φοβερά για τόσο χοντρό μαδέρι, με δίχως ουσιαστική εμπειρία , παρά μόνο το μεράκι και τις γνώσεις των θαλασσινών, με έλλειψη χρόνου τρομερή, τι να σου κάνουν 3 /4 απογεύματα μες την βδομάδα και όμως… Κατάφεραν να το τελειώσουν με το ελάχιστο δυνατό κόστος, αρκετά γρήγορα με προσοχή στις λεπτομέρειες παραπάνω από ότι επιβάλλονταν ( δεν έχει μείνει σόκορο αμινιαριστο) και σαφώς με ένα σκαρί που δεν παρέκκλινε καθόλου από αυτό που είχαν κατά νου όταν έριχναν την καρίνα. Το αποτέλεσμα είναι ανώτερο και των πιο αισιόδοξων προσδοκιών ..
Ο Καπτα Σταυρος καμαρώνει και δείχνει ζήλο υπερβολικό, αναδεικνυομενος κλασσικα στην ηγετική μορφή και καπετανιος, γιατί λέει είναι μαθητές δικοι του τα παιδιά. Τον Πάνο αυτός τον δασκάλεψε και του μεταλαμπάδευε τις γνώσεις… αλλά και στον Στάθη καμρωνει – και αυτός μαθητής του είναι και ας τον κατσαδιάσει γιατί είναι αγύριστο κεφάλι- δίνει εύσημα γιατί σε μια βδομάδα το καλαφάτισε άριστα… με την βροχή που έπεσε και γέμισε το κουφάρι, στάλα δεν έτρεξε προς τα εξω και έβαλαν αντλία να τραβήζουν τα νερα…
Παρελειπόμενα & ευτραπελα….
1.το βάρος του κατωκάραβου και οι Μαρμελαιοι...
Χτες κουβέντα μεγάλη έγινε για το βάρος του σκαριού , του κατωκάραβου όπως είναι τώρα. Ο Καπτα Σταυρός με χαρτί και μολύβι υπολόγισε ότι είναι "βία 7 τόνους, 3 κυβικά το πέτσωμα, μείον τη φύρα επί 0.6 ειδικό βάρος συν 2 κυβικά ευκάλυπτο των στραβών επί 0.8 συν 1 κυβικό δρύινο επί..." Κάπου εκεί χάθηκα και δεν συγκρατούσα τα νούμερα. Ως συνήθως το απογευματάκι ήρθαν οι γνωστοί επαΐοντες ( κάθε φόρα τα πρόσωπα αλλάζουν αλλά ο "χαρακτήρας του παντογνώστη άσχετου " είναι ένας, με συμβουλές επιτακτικές πανομοιότυπες και ενίοτε υποκρύπτουσα κακία) που έχουν μυριστεί ότι είμαστε έτοιμοι και μαζεύονται τσούρμο κάθε φόρα. Δεν λείπουν φυσικά και οι γνώστες του αντικειμένου συνήθως της θάλασσας άνθρωποι, αλλά αυτοί υιοθετούν ξέχωρη συμπεριφορά, συμβουλές μετρημένες και ειπωμένες χαμηλοφώνως.
Ο Μάκης έβαζε ως συνήθως φιτιλιές και κουβέντα να γίνεται, τους ρωτούσε πόσο εκτιμούν ότι θα βγει το βάρος... ένας σφόδρα επέμενε "γύρω στους 50... "
Κάπου εκει αποχώρησα με τον Πάνο να ωρύεται "αν αύριο αρχίσουν να μαζεύονται οι Μαρμαλεοι θα τους λακίσω, δεν βαστάω άλλο ".
Το βράδυ ο Βεσσαριος -καλώς μας όρισε- μου ξεκαθάρισε ότι δεν θα έρθει αν είναι πάλι οι Μαρμουλεοι και τότε δεν άντεξα και ρώτησα τη σημαίνει οι λέξη που με 2 διαφορετικές εκφορές άκουσα...
Και μου εξήγησε πως έτσι αποκαλούνται οι "μούλοι" το τσούρμο που μαζεύεται κάθε φορά που υπάρχει τσερτζελες...
2. Ταχύτητα υπηρησιακή
Στοίχημα μεγάλο είναι η ταχύτητα που θα πιάσει, σαβουρωμένο και εξοπλισμένο.
Οι εκτιμήσεις ποικίλουν από τα 5 μίλια των πλέον απαισιόδοξων που εκτιμούν ότι η μηχανή θα πέσει μικρή μέχρι τα 10 των υπεραισιοδοξιών (του Καπτα Σταύρου και του Μάκη συμπεριλαμβανόμενων) . Ίδωμεν…
3.Ναυπηγος και σχέδια και χαρτιά
Στο ενδιάμεσα κανονίστηκαν τα διαδικαστικά ,τα γραφειοκρατικά και άκρως αγχωτικα , τα των χαρτιών δηλαδή με τον ναυπηγό παρόντα και τα σχέδια υπό σχεδίαση…. Παγκόσμια πρωτοτυπία, φυσικά πρώτα το σκαρίασαμε από το σκαρίφημα του Καπτα Σταυρου – με αποκλείσεις ελάχιστες παρακαλώ- και λίγο πριν την καθέλκυση θα βγει το σχέδιο το γνήσιο.
Λίγο ακόμη και θα ήταν πραγματικό πειρατικό, δίχως χαρτιά, διχως όνομα…αλλά το πρόστιμο του λιμεναρχείου θα ήταν κάτι παραπάνω από τσουχτερό και θα μπλέκαμε σε γρανάζια γραφειοκρατικά απίστευτα Ας όψεται ο πρώτος ο ναυπηγός που μας κρέμασε και μας ειχε στο περίμενε ενάμιση χρόνο…
Καταχηρωθηκε και επίσημα το όνομα “κουρσαρος της Αγιας Μαυρας” με συμπλοιοκτήτες τους Πάνο και Μακη Δρακάτο, με άδεια για ναύλωση ολική εβδομαδιαίων ταξιδιών μεταφοράς 11 ατόμων αλλά και ημερήσιων παράλληλα…
Ο Σπύρος ο νεος ναυπηγός, της σχολής της παλιάς και με βένα παρόμοια με των Κοκκιναιων, αφού μου εξέθεσε τα πλεονεκτήματα του autocadκαι των αυτοματοποιημένων προγραμμάτων σχεδιασμού, γύρισε με νοσταλγία και μου είπε, “όμως που να δεις σχέδια παλιά, ποσταλιων αλλά και τρεχαντηριών, φτιαγμένα στο χέρι, πραγματικά καλλιτεχνήματα, τα βλέπεις και τα χαίρεσαι….” Πολύ πάω τελικά τους ειδικούς που δεν βολεύονται στην ευκολία των κομπιούτερ αλλά εκθειάζουν την μοναδικότητα της ανθρώπινης παρεμβατικότητας….
Ο Σπύρος τους έριξε και την ιδέα που μάλλον τους καλάρεσε, να βρουν ένα χώρο ιδιόκτητο και να αναλαμβάνουν κατ αποκοπή και εργολαβία την κατασκευή σκαριών περίεργων που κανείς πλέον δεν φτιάχνει…να εκμεταλλευτούν τις γνώσεις τις μηχανικές και το επάγγελμα τους και να παραδίδουν σκάφη έτοιμα, με μηχανές και εξοπλισμούς…. Ποιος ξέρει στο μέλλον , όταν τα χέρια του Πάνου ξεκουραστούν από το κάρφωμα ίσως να το σκεφτούν ποιο σοβαρά.
4. Λεπτομέρειες για την μεταφορά και φωτογραφίες θα βάλω αφού ολοκληρωθεί, έτσι για την πρόληψη." Μη τυχόν και το μεταφέρετε Τρίτη , είναι γρουσουζιά" μία από τις συμβουλές που ακούστηκαν . Την ώρα που γράφτηκαν αυτές οι γραμμές με πήρε ο Πάνος για να μου πει πως αυτός που είχε την πλατφόρμα μετάνιωσε και δεν την δίνει… Ψάχνουμε για εναλλακτική λύση..
Έλειψα 5 μέρες και όταν γύρισα η εντύπωση μου ήταν πως προχώρησαν με γοργούς ρυθμους. Στα νεότερα λοιπόν και σημαντικά των τελευταίων ημερών.
- Η εύφημος μνεία και τα ευμενή σχόλια του Καπτα Σταυρου
Το Αιγαιωτισσα ΙΙ επέστρεψε για χειμώνα στη βάση του και ταυτόχρονα η επιστροφή του σήμαινε και την επιθεώρηση και επόπτευση αναδρομικά της ναυπήγησης από τον "καθ' υλη αρμόδιο" ( λόγω εμπειρίας) Καπτα Σταύρο.
Ο Πάνος απο την προηγούμενη μου έλεγε : "και δεν με νοιάζει τίποτα αλλo, παρά μόνο ότι ο πατέρας σου θα βρει λάθη και θα αρχίσει να φωνάζει. πως το κάνατε έτσι αυτό, γιατί δεν ρωτούσατε?"
Η αγωνιά του ήταν έκδηλη και πραγματική, γιατί παρόλη την κριτική και τα σχόλια εδώ και 3 μήνες, των αυθεντιών και των άσχετων , το αυτάκι του δεν ίδρωνε. Συμβουλές φυσικά και άκουγε από τους "κατέχοντας την τέχνην", αλλά τις ενστερνίζονταν μόνον κατόπιν ωρίμου σκέψεως και πρακτικότητας στην εφαρμογή. Έτσι η επιστροφή του Καπτα Σταυρου , σήμαινε για τον Πάνο , ότι οι όποιες ατέλειες, λάθη και αβλεψίες θα έβγαιναν στην επιφάνεια.
Oταν τα πρώτα , τα δεύτερα, αλλά και τα των επόμενων ημερών ,σχόλια ήταν μόνο για να αποδώσει εύφημο μνεία, η ικανοποίηση των αδερφών Δρακατου δύσκολα κρύφονταν. Σαν να αποκτήσαν ξαφνικά φτερά και έτρεχαν με χίλια. Έφτανε μια καλή κουβέντα για να τους δώσει ανάκαρα και το χαμένο τους κουράγιο. Για πρώτη φορά είδα τον συνήθως φειδωλό και μη- κομπάζοντα Πάνο να καμαρώνει...
Εν συντομία , σταχυολογώντας τα σχόλια που καταλάγιαζαν τους φόβους τους , ο Κ.Σταύρος, είπε πως ήταν κατόρθωμα να κλείσει η πλευρά με μόνο 3 καταφραγίες και καμία σφήνα, πως η εφαρμογή στα σόκορα και τους αρμούς ήταν κάτι παραπάνω από άψογη και συνόψιζε λέγοντας πως τα παιδιά έχουν κάνει την καλύτερη και πιο μερακλίδικη δουλεία που έχει δει...
-Κατέφθασαν ενισχύσεις
Η επιστροφή των Αιγαιωτισσα σηματοδότησε την απαρχή της ενίσχυσης των «δυνάμεων κρούσης».
Πέρα λοιπόν από τον Βαγγέλη που αποτελεί των πρώτο των βοηθών εθελοντών με αρμοδιότητα το ζουμπαρισμα και δη στα χαμηλά και πλέον δύσκολα των σημείων, κάτω από τον κόμπο του σκάφους ακολουθούν :
-Ο Στάθης που ανέλαβε 8 ώρο μεροκάτο να κάνει όλη την χαμαλοδουλεια. Σφουραρισμα, από κοινού ζουμπαρισμα , καλαφάτισμα και στοκάρισμα.
-Ο Καπτα Σταυρος, που παρόλο που δεν θελουμε να ζοριστει , βοήθα τον Πάνο όταν είναι μόνος σε τα μαδέρια, και έφτιαξε την αρμόκολλα σε αναλογίες πρέπουσες με την προσθήκη πριονιδιού και στοκάρισε όλες τις προκιες.
Για τον Βεσσαριο θα δούμε τι επιφυλάσσουμε….
Εμένα πάντως με έχουν για το μινιαρισμα.
Σκέφτομαι λοιπόν πως με τόσους παρατρεχάμενους και προσκολλιώμενους ίσως να χρειαστεί στο τέλος να αποδώσουμε τίτλους τιμής και ευχαριστίες σε άτομα που πραγματικά στάθηκαν αρωγοί πολύτιμοι, είτε ηθικά ή υλικα…Οψόμεθα.
-Ιn Memorial
Ίσως η πλέον συγκινητική στιγμή όσο καιρό φτιάχνετε το σκάφος να έλαβε χώρα χτες το απόγευμα.
Απόγευμα ήσυχο και μελαχολικο.Ήμασταν μόνο , ο Πάνος , ο καπτα Σταυρος , η υπογραφόμενη και ενας από τους συνήθεις θεατές… Πενήντα κάτι, ήσυχος ανθρωπος που όταν ερχεται δεν «παρεμποδίζει» με την παρουσία του. Την ώρα που ο Πάνος μετρούσε να βγάλει στανζτολα αυθόρμητα του βγήκε το παράπονο.
« Α ρε Τακη, δεν εισαι εδώ , να σε πειραζα τώρα, να σε φώναζα πλοιοκτήτη και εσύ να καμάρωνες. Μας άφησες νωρίς, ποιος εσυ, που πηγαίναμε για κυνήγι και δεν σε έφτανε κανένας…»
Και άρχισε ένας μονόλογος ατελείωτος , χείμαρρος πραγματικός με εικόνες, στιγμές και αναμνήσεις και τον Μαστρο Τάκη ( τον πατέρα του Πάνου και του Μάκη) για πρωταγωνιστή. Κανείς άλλος δεν μιλούσε, ο φίλος αυτός του κυνηγιού, είχε καταφέρει να ζωντανέψει τον Τακη , να τον φέρει στο σήμερα , μας έκανε να τον βλέπουμε ζωντανό να συμμετέχει στην κατασκευή , να φωνάζει , να περηφανεύεται για το σκαρί… Μετά η σιωπή – τι άλλα λόγια να πεις- έπεσε βαριά και μόνο ο ερχομός του Μάκη – ως συνήθως άκρως φασαριόζικος- διέλυσε την αμηχανία των αναμνήσεων…
με κόπο , κουραση και εξάντληση περισση καταφεραμε και εκλεισε η αριστερη μερια.
Ο αντοχες χτύπησαν κοκκινο... Ο Πάνος στα ορια του ( πεφτει για ύπνο το βραδυ και το χερι του ασυναισθητα κανει τις κινήσεις του καρφωματος, χτυπα και στα ονειρα του με την βαρια), ο Μακης κλασικά πιο χαλαρος αν και πολυ κουραμενος. Οταν φτανει κατι στο τέλος ο δρομος φιανεται μακρύς , ατελειωτος και η απελπισια μας κυριευει... Τα παιδια δίνουν εναν αγωνα ανισο με τον χρονο. Πρεπει να προλάβουμε τις βροχες , πριν λασπωσει το οικοπεδο, γιατι τότε θα πρεπει να μπαζωθει για πατήσει ο γερανος και η πλατφόρμα. Το σκαρι, το κατωκαραβο ειναι ετοιμο (σχεδον) απο μαραγκοδουλιες. μενει σβουραρισμα και καλαφατισμα. βαψιμο και μουραβιαρισμα, που ομως μπορουν να γινουν και οταν βγει το σκαφος απο τον ταρασνα, λιγο πριν το ρίξουμε στην θαλασσα.
γνωριζουμε οτι η χοντροδουλια μπορει να εφυγε τώρα ομως υπαρχει τετοια πληθωρα εργασιων που μας τρομαζει και φυσικά μολις πεσει στη θαλασσα θα αρχίζουν και τα πολλα τα έξοδα...Υπομονη και επιμονη...
Οι εργασίες στον κουρσάρο συνεχίζονται με πυρετώδης ρυθμούς. Πλέον η παρουσία των παιδιών του Πάνου & του Μάκη είναι καθημερινή, πρωί και βράδυ, το ίδιο και των εμβόλιμων επισκεπτών και βοηθών
.
Περί μαδερώματος:
μέχρι τέλος του Σεπτέμβρη ,πριν πιάσουν οι βροχές ,πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το πέτσωμα , πέντε αράδες -πάντα κι άλλη κατά την ντοπιολαλία- μένουν για να κλείσει το μαδερωμα ,μαζί με τις καταφραγίες. Μαδέρι πάχους 45 χιλιοστών, 5,5 μέτρα μήκους και 20 εκ πλάτους. Βοηθήματα πέραν του καμινέτου, τα νταβίδια, τα μπουντελια και ο γρύλος ο υδραυλικός.
Οσα μας τρόμαζαν , τα ξεπεράσαμε ένα ενα...Από τον τρόπο που θα έμπαιναν τα μαδέρια(μια λάθος συμβουλή και παραλίγο να πήγαινε στράφι όλος ο κόπος ) μέχρι το πλανιαρισμα των στραβών για να στρώσουν οι σανίδες, το ζουμπαρισμα, το στοκάρισμα και το τρίψιμο... Όσο για σφήνες παρόλο το κυρτό του σκαριού ολα δείχνουν οτι θα τις αποφύγουμε. Οι σανίδες έρχονται σχετικά εύκολα, με σταντζόλα πάνω και κάτω. Στις κούρμπες της πλώρης και της πρύμης δουλεύει φωτιά για να γυρίσει το μαδέρι, ενίοτε και νερό. Ρίξαμε και κατράμι στη σαφρα, με την μυρωδιά της πίσσας να μας πηγαίνει χρόνια πίσω... τοτε που το πισσαρισμα ήταν τεχνική απαραίτητη για την στεγανοποίηση... Τοσο πίσω μας πήγε που κάποιος πρότεινε για σαβούρωμα να βάλουμε άμμο χύμα κάτω από τα μπανιολα. . Ούτε καν αγούλια … φυσικά η πρόταση απορρίφθηκε ομοφώνως…
Περι καλαφατίσματος , ζουμπαρίσματος και στοκαρίσματος Μεσα στην βδομάδα περιμένουμε ενίσχυσης για το καλαφάτισμα καθώς ο Πάνος απο μόνος του δεν θα αντέχει τόσους αρμούς... Βεσσαριε, αν το διαβάζεις… “Μας λειπεις”…
Στο ζουμπαρισμα πρόθυμος εθελοντής ο Βαγγελης, αδαής μεν αλλά με μπράτσα γέρα... μέχρι και ζουμπά κατά παραγγελία του έφταιξε ο Πανος στο μηχανουργείο....
Όσο για τον αρμενιστη , μεσα στην ζέστη του Αυγούστου τον περάσαμε τρία χέρια μίνιο και αλλά τόσα στόκο, το τρίψαμε και έγινα σαν χαρτί λειος για να σταματήσει να φυραίνει το ξύλο. Έχει περαστεί και 2 χέρια βελατουρα...
Περί χρωματισμου Εντονα μας προβληματιζει το χρώμα το τελικό που θα εχει το σκάφος. μόνο για τον αρμενιστη καταλήξαμε οτι θα είναι της ωχρας της ανοιχτης και γλυκιας η απόχρωση. Για τα έξαλα μπαλατζαρουμε ανάμεσα σε μπλε -μαύρο και μπορντό σκουρο πολυ... κάθε πρόταση καλοδεχούμενη... μαυρο μας ειπαν ότι του πρεπει του κουρσαρικου, αλλα και “μπλε μαρε…” που κατεληξε να γίνει συνθημακαι φραση που αναμασαν γελώντας όταν οι μαστορες μας εχουν κέφια…
περί καθελκυσης Και ερχόμαστε στο κομμάτι που εμένα με τρομάζει πιο πολύ… για την δυσκολία του αλλα και για τα απρόοπτα που ελλοχεύουνστην διαδρομή από τον ταρσανά μας στη θάλασσα. Αν όλα πάνε καλά το σκάφος θα πέσει μέσα στον Οκτώβρη στη θάλασσα. μη φανταστεί κανείς οτι θα είναι έτοιμο, μόνο το σκαρί αχαρο , διχως αλμπουρα και μπαστουνι, δίχως κουπαστες…και η μηχανή στη θέση της...
ρυμουλκιο θα πάει στο ντόκο... οι εργασίες θα συνεχιστούν στο νερό μέχρι και τα μέσα του καλοκαιριού του επόμενου που ευελπιστούμε ότι θα είναι έτοιμο να κάνει το πρώτο του δοκιμαστικό...
Περί σκαλιστών και λοιπών ξυλόγλυπτων καλλιτεχνημάτων Αφού πρώτα φιλοτέχνησα μια πυρογραφία σε κυπαρίσσι, απομεινάρι απο το άλμπουρο του Αιγαιωτισσα του μικρού , δώρο στον Πάνο το δεκαπενταύγουστο, με την μορφή του κουρσάρου όπως τον φαντάσθηκα αρματωμένο, άρχισα να σχεδιάζω, στο μυαλό πρώτα τα σκαλιστά της πρύμης , εκεί που θα μπει το καπάκι...
υ.γ. είμαι σε δίλημμα αν πρέπει να αναρτήσω τώρα φωτογραφίες ή σε καμία 10 μέρες όταν θα έχει τελειώσει το πέτσωμα... για βοηθήστε με λίγο με τα σχόλια σας....
Ο ιουλιος εφυγε και εχασα ολη την πορεια της ναυπηγισης. εκτακτα γεγονοτα με κρατησαν μακρια. Ετσι οταν γυρισα απο την Αθηνα , η εκπληξη ήταν ευχάριστη...ολα τα παραπετα ειχαν φαιδρωθει και περαστει με ασφαλτομόνωση. μπήκαν οι βάσεις της μηχανής. τελειωσε ολο το μαδερωμα του αρμενιστή και άρχισε το πέτσωμα των βρεχαμενων... ενδιαμεσα καλαφάτισμα, ζουμπάρισμα και στοκάρισμα... Επεσε και πίσσα στο ακραπι...
φωτογραφίες προσεχως μολις ξαναγυρίσω απο την Αθηνα
και αυτο ειναι το πρωτο πλεουμενο που σκαριασε ο Πανος πριν 12-13 χρονια... Δειγμα τοπικης ναυπηγικης -αποκαλουμενο "πριαρι" συνατναται στην Λευκαδα και με καποιες μικρες διαφορες στο Μεσολογγι
Και μετα απο καιρο , ηρθε η ωρα να βάλω φωτογραφίες.
Εμπλεκόμενοι και συνεργαζόμενοι-
Τα Αιγαιωτισσα ξεκίνησαν – επιτελους- και τα δύο τα ταξίδια τους και ετσι ελπιζω να βρισκω χρόνο περισσότερο να ενημερωνω το μπλογκ αλλα και να βοηθαω εμπρακτα τον Πάνο που τον τελευταιο μήνα προσπαθεί σχεδον μόνος τους.
Πολυτιμη βοήθεια – μεχρι να μπρακαρει- ήταν ο Βεσσαριος και τον ευχαριστουμε θερμα , θα μας λειψει σίγουρα….( ξέρω οτι με διαβάζεις οποτε μακάρι φέτος να εχετε καλυτερες θαλασσες και λιγότερα προβλήματα).
Ο Μάκης τις λιγοστες φορες που ερχοντανείτε δεν είχε χρονο, ειτε η κουραση του δεν του επετρεπε παρα μόνο νακαμαρώνει τις γραμμες του σκαφους,και να κουβεντιαζει ατελειωτα…
Ετσιολη η προοδος οφειλετε στον Πανο. Καθόλου ασχημα για ενα ατομο μόνο του.
Εργασίες
-Μεχρι λοιπον να ερθει το πέτσωμα απο την Φιλανδια – ειχαμε την ατυχιανα ξεμεινουν οι ξυλαποθήκες απο 5αρι πευκο φιλανδικό- και περιμενουμε την επομενη εισαγωγη – καλως εχοντων των πραγματων σε 3 βδομαδες- εκτελεστηκαν αλλες εργασιες σημαντικες που ανειδειξαν τις γραμμες του σκαρίου μας.
Στήθηκαν τα δύο τα κομοδέσια, το κασαρο της πρύμης ( οπου θα βρίσκεται το σαλόνι, η κουζινούλα και η εσωτερική τιμονίερα) και το κασαρο της πλωρης ( μιακαμπινα μεγαλή ή 2 μικρες ακομα δεν εχουμε καταλήξει). Βάλαμε τη φουρνιστη ( απο ξύλο ελιας- και εδεσε ολο το σκαφος), βάλαμε το καταστρωμα καταπλωρα ( απο ξύλο ναγκατι, με χρωμα κοκκινο σαν του μαονιου αλλα λίγο πιο γλυκο) , φοδραρίστηκε η πλωρη με μαδερια εσωτερικα και χτες μπήκαν και οι κουπαστες της πλώρης , μεχρι και οι ξυλοπυροι στις προκιες του κατστρωματος μπηκαν –δουλια δικια μου, ακομα εχω κολλα στα χερια μου).
Σειρα εχουν τωρα τα μερεμετια τις πρύμης, στον αρμενιστή, να μπει το δευτερο τακαδο για να δεσει. Να ζουμπαριστουν οι προκες , να καλαφατιστουν οι αρμοι….
Ξύλα –
Ενα απογευμα λίγο πιο χαλαρο καθομασταν και μετρουσαμε τα ξύλα – 10 μεχρι στιγμης και επειται συνεχεια….
Ναγκατι – καταστρωμα / κουπαστες ( μαονοειδες που υπήρχε στην ξυλαποθήκη για πάνω απο 30 χρόνια , στεγνο και ξύλο με πολυ ομορφο φινιρισμα, στην ίδια ντανα των ξύλων υπήρχαν κοκκινωπες πλακες που εφεραν επανω την σφραγίδα «νιαγκον», υποθεσαμε με τα παιδια της ξυλοποθήκης οτί πρεπει να είναι και αυτό ναγκατι ομως βάζοντας το στην βάση του κασαρου ειδαμε οτι παρολο που εχει σχεδον ιδιο χρωμα με το ναγκατι, εχει όλη μυρωδια και άλλα νερα, πιο πορωδη. Με ερωτηματικό λοιπον ισως εχουμε βάλει και ενα ακομη ξύλο.
Αναρτήσεις
