8/10/09

η μεγάλη μέρα έφτασε

Ο Πάνος βγάζοντας μια απο τις τελευταιες σανίδες
  Η τελευταια καταφραγή που δεν ελεγε να κλεισει

 

Μετά βασάνων, κόπων αλλά και ικανοποίησης περισσής η μεγάλη μέρα επιτέλους έφτασε.
Το σκάφος έχει πλήρως πετσωθεί και σήμερα αν όλα πάνε καλά θα το επικαθίσουμε στην πλατφόρμα , με την βοήθεια δύο γερανών, και αύριο πουρνό πουρνο θα ξεκινήσει η επιχείρηση μεταφοράς του στην Μαρίνα της Λευκάδας. Ο καιρός στάθηκε ιδιαίτερα ευνοϊκός μαζί μας αλλά σίγουρα δεν μπορούμε να ρισκάρουμε και να παραμείνουμε και άλλο στο χωράφι καθώς αν λασπώσει θα είναι αδύνατο να σκαρίαστει ο γερανός και θα αναγκαστούνε να ξεχειμωνιάσουνε εκεί.

Η Μαρίνα δέχτηκε να μας φιλοξενήσει σε τιμή άκρως συμβολική και δελεαστική για ένα μήνα. Εκεί θα παλαμιστεί το σκαφος, θα μπουν δυο χρωστούμενες στραγαλιες και η φουρνιστή, θα βαφτεί , τώρα είναι ακόμη με τα μίνια και τους στόκους (  καθως με την μεταφορά θα ανοιξουν οι αρμοι, "θα σπάσουν" καθώς λένε οι στόκοι). Στην μαρίνα επίσης θα τοποθετηθεί η μηχανή και τα αξονικά. και εκεί  θα γίνει και η καθέλκυση.

Κλασσικά εγώ το  όνειρο το ειδα .Το ρίξανε  λέει στην θάλασσα και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη γιατί στάλα νερό δεν έμπαινε από τους αρμούς του… και με ρυμουλκιο εκανε το πρώτο του ταξίδι και πήγε και πλεύρισε στο Αιγιαιώτισσα δίπλα. Ξύπνησα χαρούμενη και όταν το είπα στον Πάνο με πείραζε ότι το όνειρο ήταν ελλιπές γιατί δεν κατέγραψα την ταχύτητα που έπιασε…

Η τελευταία βδομάδα  πάντως ήταν πολύ κοπιαστική, άρχισε μέσα στα νεύρα , με δίχως ουσιαστικό αποτέλεσμα. Μια αράδα έλειπε για να κλείσει και δεν έλεγε να τελειώσει με τίποτα. Ο Πάνος  γριπιασμένος και συναχωμένος – ήθελε πέρδικες να κυνηγήσει-  προσπαθούσε  μόνος του να τα κάνει όλα. Φυσικά νευρίαζε, φυσικά μετά του πήγαιναν όλα στραβά, ξεβαφτίζονταν –κατά την έκφραση του- και  στόλιζε τον Άγιο Γεράσιμο ( Μάκη ακους?)… Την Κυριακή το απόγευμα ήταν το αποκορύφωμα. Ποτέ μα ποτέ δεν τον έχω δει τόσο νευριασμένο. Ήμασταν οι δύο μας και δεν τολμούσα να πώ κουβέντα… Ευτυχώς σαν από μηχανής θεός εμφανίσθηκε η Πανωραια  και σταμάτησε… Το βράδυ είχε πυρετό , όποτε λογίζεται η συμπεριφορά του ως παρενέργεια της γρίπης…

Χτες επιτέλους με τελειωμένα όλα τα μερεμέτια και σε στιγμή  που ήταν μόνοι  με μοναδικούς  παρόντες τον καπτα Σταύρο και μένα, ήρθε η ώρα του απολογισμού. Δίχως κομπασμούς  , το αποτέλεσμα μας αφήνει ικανοποιημένους και με το παραπάνω. Ένα σκαρί από τα πλέον δύσκολα που ελάχιστοι θα αναλάμβαναν να ναυπηγήσουν , με γυρίσματα  φοβερά για τόσο χοντρό μαδέρι, με δίχως ουσιαστική εμπειρία , παρά μόνο το μεράκι και τις γνώσεις των θαλασσινών, με έλλειψη χρόνου τρομερή, τι να σου κάνουν 3 /4 απογεύματα μες την βδομάδα και όμως… Κατάφεραν να το τελειώσουν με το ελάχιστο δυνατό κόστος, αρκετά γρήγορα  με προσοχή στις λεπτομέρειες  παραπάνω από ότι επιβάλλονταν ( δεν έχει μείνει σόκορο αμινιαριστο) και σαφώς με ένα σκαρί που δεν παρέκκλινε καθόλου από αυτό που είχαν κατά νου όταν  έριχναν την καρίνα. Το αποτέλεσμα είναι ανώτερο και των πιο αισιόδοξων  προσδοκιών ..
Ο Καπτα Σταυρος καμαρώνει και δείχνει ζήλο υπερβολικό, αναδεικνυομενος κλασσικα στην ηγετική μορφή  και καπετανιος, γιατί λέει είναι μαθητές δικοι του τα παιδιά. Τον Πάνο αυτός τον δασκάλεψε και του μεταλαμπάδευε τις γνώσεις… αλλά και στον Στάθη καμρωνει – και αυτός μαθητής του είναι και ας τον κατσαδιάσει γιατί είναι αγύριστο κεφάλι- δίνει εύσημα γιατί σε μια βδομάδα το καλαφάτισε άριστα… με την βροχή που έπεσε και γέμισε το κουφάρι, στάλα δεν έτρεξε προς τα εξω και έβαλαν αντλία να τραβήζουν τα νερα…


Παρελειπόμενα  & ευτραπελα….
1.το βάρος του κατωκάραβου και οι Μαρμελαιοι...
Χτες κουβέντα μεγάλη έγινε για το βάρος του σκαριού , του κατωκάραβου όπως είναι τώρα. Ο Καπτα Σταυρός με χαρτί και μολύβι υπολόγισε ότι είναι "βία 7 τόνους, 3 κυβικά το πέτσωμα, μείον τη φύρα επί 0.6 ειδικό βάρος συν 2 κυβικά ευκάλυπτο των στραβών επί 0.8 συν 1 κυβικό δρύινο επί..." Κάπου εκεί χάθηκα και δεν συγκρατούσα τα νούμερα. Ως συνήθως το απογευματάκι ήρθαν οι γνωστοί επαΐοντες ( κάθε φόρα τα πρόσωπα αλλάζουν αλλά ο "χαρακτήρας του παντογνώστη άσχετου " είναι ένας, με συμβουλές επιτακτικές  πανομοιότυπες και ενίοτε υποκρύπτουσα κακία) που έχουν μυριστεί ότι είμαστε έτοιμοι και μαζεύονται τσούρμο κάθε φόρα. Δεν λείπουν φυσικά  και οι γνώστες του αντικειμένου συνήθως της θάλασσας άνθρωποι, αλλά αυτοί υιοθετούν ξέχωρη συμπεριφορά, συμβουλές μετρημένες και ειπωμένες χαμηλοφώνως.
Ο Μάκης έβαζε  ως συνήθως φιτιλιές και κουβέντα να γίνεται, τους ρωτούσε πόσο εκτιμούν ότι θα βγει το βάρος... ένας σφόδρα επέμενε "γύρω στους 50... "
Κάπου εκει αποχώρησα με τον Πάνο να ωρύεται "αν αύριο αρχίσουν να μαζεύονται οι Μαρμαλεοι θα τους λακίσω, δεν βαστάω άλλο ".
Το βράδυ ο Βεσσαριος -καλώς μας όρισε- μου ξεκαθάρισε ότι δεν θα έρθει αν είναι πάλι οι Μαρμουλεοι και τότε δεν άντεξα και ρώτησα τη σημαίνει οι λέξη που με 2 διαφορετικές εκφορές άκουσα...
Και μου εξήγησε πως έτσι αποκαλούνται οι "μούλοι" το τσούρμο που μαζεύεται κάθε φορά που υπάρχει τσερτζελες...

2. Ταχύτητα υπηρησιακή
Στοίχημα μεγάλο είναι  η ταχύτητα που θα πιάσει, σαβουρωμένο και εξοπλισμένο.
Οι εκτιμήσεις ποικίλουν από τα 5 μίλια των πλέον απαισιόδοξων που εκτιμούν ότι η μηχανή θα πέσει μικρή μέχρι τα 10 των υπεραισιοδοξιών  (του Καπτα Σταύρου και του Μάκη συμπεριλαμβανόμενων) . Ίδωμεν…

3.Ναυπηγος και σχέδια και χαρτιά
Στο ενδιάμεσα κανονίστηκαν τα διαδικαστικά ,τα  γραφειοκρατικά και άκρως αγχωτικα , τα των χαρτιών δηλαδή με τον ναυπηγό παρόντα  και τα σχέδια υπό σχεδίαση…. Παγκόσμια πρωτοτυπία, φυσικά  πρώτα το σκαρίασαμε από το σκαρίφημα του Καπτα Σταυρου – με αποκλείσεις ελάχιστες παρακαλώ- και λίγο πριν την καθέλκυση θα βγει το σχέδιο το γνήσιο.
Λίγο ακόμη και θα ήταν πραγματικό πειρατικό, δίχως χαρτιά, διχως όνομα…αλλά το πρόστιμο του λιμεναρχείου θα ήταν κάτι παραπάνω από τσουχτερό και θα μπλέκαμε σε γρανάζια γραφειοκρατικά απίστευτα Ας όψεται ο πρώτος ο ναυπηγός που μας κρέμασε και μας ειχε στο περίμενε ενάμιση χρόνο…
Καταχηρωθηκε και  επίσημα το όνομα “κουρσαρος της Αγιας Μαυρας”  με συμπλοιοκτήτες τους Πάνο και Μακη Δρακάτο, με άδεια για ναύλωση ολική εβδομαδιαίων ταξιδιών  μεταφοράς  11 ατόμων  αλλά και ημερήσιων παράλληλα…
Ο Σπύρος ο νεος ναυπηγός,  της σχολής της παλιάς και με βένα παρόμοια με των Κοκκιναιων, αφού μου εξέθεσε τα πλεονεκτήματα του auto cad και των αυτοματοποιημένων προγραμμάτων σχεδιασμού, γύρισε με νοσταλγία και μου είπε,  “όμως που  να δεις σχέδια παλιά, ποσταλιων αλλά και τρεχαντηριών, φτιαγμένα στο χέρι, πραγματικά καλλιτεχνήματα, τα βλέπεις και τα χαίρεσαι….” Πολύ πάω  τελικά τους ειδικούς που δεν βολεύονται στην ευκολία των κομπιούτερ αλλά εκθειάζουν την μοναδικότητα της ανθρώπινης παρεμβατικότητας….
Ο Σπύρος τους έριξε και την ιδέα που μάλλον τους καλάρεσε, να βρουν ένα χώρο ιδιόκτητο και να αναλαμβάνουν κατ αποκοπή και εργολαβία την κατασκευή σκαριών περίεργων που κανείς πλέον δεν φτιάχνει…να εκμεταλλευτούν τις γνώσεις  τις μηχανικές  και το επάγγελμα τους  και να παραδίδουν σκάφη έτοιμα,  με μηχανές   και εξοπλισμούς…. Ποιος ξέρει στο μέλλον , όταν τα χέρια του Πάνου ξεκουραστούν από το κάρφωμα ίσως να το σκεφτούν ποιο σοβαρά.

4. Λεπτομέρειες για την μεταφορά και φωτογραφίες θα βάλω αφού ολοκληρωθεί, έτσι για την πρόληψη." Μη τυχόν και το μεταφέρετε Τρίτη , είναι γρουσουζιά" μία από τις συμβουλές που ακούστηκαν . Την ώρα που γράφτηκαν αυτές οι γραμμές με πήρε ο Πάνος για να μου πει πως αυτός που είχε την πλατφόρμα μετάνιωσε και δεν την δίνει… Ψάχνουμε για εναλλακτική λύση..

Δεν υπάρχουν σχόλια: