Σημειωσεις & διευκρινισεις και στοχασμοι σκορπιοι
προς τους φιλους που με νοιαζονται,
προς τους φιλους που σιγοτραγουσησαν τις μελωδιες που ανεβαζα στο facebook,
προς τους φιλους που αρεσκονται να κανουν Like,
προς στους λοιπους παρατηρητες του τοιχου , του προφιλ και της ζωη μου...
Τις τελευταιες μερες ενα κρυωμα με κρατησε δεσμια στο σπιτι... το χειροτερο μου... Ουτε πυρογραφια δεν μπορουσα να κανω... με επνιγαν οι μυρωδιες... αρχισα να ακουω σαν τα πιτσιρικια τραγουδια στο you tube και να τα ανεβαζω στο προφιλ μου. Τραγουδια που μου αρεσαν, τραγουδια που λατρευα... Μερες κρατησε το κρυωμα, μερες και τα τραγουδια... τους στιχους στο ρεφρεν, τους στιχους που με αγγιζαν τους εγραφα καθως πρώτα έρχεται η γραφη και έπεται η μελωδια...
Σε αυτά τα ιδια τραγουδια που ανεβασα και στους στιχους τους ,καθενας εβλεπε και κατι διαφορετικο, κατι απο την ψυχη του , κατι απο την ζωη του , κατι απο τις ανοχες , απο τις ενοχες , απο ονειρα ζωης χαμενα, απο χρονια περασμενα...
Αλλιως αγγιζε τον καθενα κάθε τραγουδι χωριστα… χορδές ευαίσθητες, καθρεφτισματα ζωης τε και ψυχων, φοβων και αγωνιων, ονειρων και ρεαλισμου…
Αλλιως τα φανταστηκαν, αλλιως τα ορμηνευσαν, αλλιως τα σιγοψυθιρισαν…
Καποιος θεωρησε οτι τα τραγουδια τον θιγουν (αφου με στεναχωρησε να θυμηθω να ανεβασω το "Εγινε παρεξηγηση και εξήγηση δεν δοθηκε" αφιερωμενο με αγαπη), f (*)
Αλλος οτι ειμαι καψουροκαμενη και μου την επεσε χυμα ανεβαζοντας σκυλοτραγουδα..f
Η γκομενα του ζηλεψε και καναν τον τοιχο μου πεδιο μαχων...(delete ofcourse)...f
Αλλος νομιζε πως ειμαι αρτι χωρισμενη και καμποσο πληγωμενη…f
Οι του αριστερου παρελθοντος ορμώμενοι, ειδαν τους αγωνες τους και τα ιδανικα τους τα απραγματοποιητα…c
Οι του Δ.Ν.Τ. και πασων των κυρβερνωντων και των αρχοντων απογοητευμενοι, ειδαν ένα κοσμο σε καταρρευση… c
Πολλοι παρα πολλοι αναρωτηθηκαν για το κολλημα μου με τον Παπακ/νου ,σε τραγουδια γνωστά ,σε τραγουδια άγνωστα, σε εκτελέσεις δευτερες, με του Ασιμου τα στιχακια τα αιρετικα, ενιοτε κατά πολλους εριστικα ...?
Οι φιλοι οι παιδικοι ειδαν τα χρονια της νοσταλγιας και της αθωοτητας…c
Οι συνομηλικοι βρηκαν ακουσματα γνωριμα μα και στην ληθη χαμενα…c
Οι του «εφοπλιστη» διεκριναν στους στιχους πηγες εμπνευσεις των παλιων μου κειμενων…c
Οι φιλοι «καραβολατρες» νοσταλγισαν καραβια ξενα και θαλασσες μακρυνες…c
Οι καπεταναιοι μας βρηκαν τα δικα μας νησια , τα δικα μας ταξιδια…c
Οι φιλοι του καλιτεχνικου αναρωτηθηκαν αν και το τραγουδι είναι μεσα στα ενδιαφεροντα τα αρτιστικα περιλαμβανεται και το ασμα (oh nooo !!! )….f
Υπηρξαν και καποιοι - δυστυχως - φιλοι που λαθροκουστες της ζωης μου θελησαν να γινουν, από την χαραμαδα ψαγνοντας να βρουν τροφη για ρουφιανια . Αυτοι τελιως false –σαν τις ζωες τους- τους στιχους εννοησαν.
* Οπου f – false Οπου c- Correct
Όμως
Εγω μεσα σε αυτους τους στιχους ειδα την ζωη μου να περνα και την ψυχη μου να ξεδιπλωνεται …
Γυρισα στα μικρατα μου, στα ακουσματα τα απαγορευμενα του Μαρκοπουλου, που με γαλουχησαν με ιδανικα, που αναγαγαν στην ψυχη μου την ελευθερια σαν υψιστη και υπερτατη αξια…Που με πολιτικοποιησαν βαθια.
Βρηκα τραγουδια ξεχασμενα που μου τραγουδαγε ο πατερας μου όταν ημουν παιδουλα, τοτε χιουμοριστικα τα λογιζα και ξεκαρδιζομουν στα γελια με τον «ταρζαν το παιδικο μου φιλο» … το νοημα τους μεγαλωσα για να το καταλαβω…
Καταλαβα γιατι οι μεγαλοστομιες δεν με αγγιζουν, γιατι δυσκολα τα συναισθηματα εμοιστευομαι.
Ακουσα τα τραγουδια που με εμαθαν να μην φοβαμαι, να μην συμβιβαζομαι και να μην υποκειπτω σε οσους για την δικη μου ζωη , ερημην αποφασιζουν…
Ακουσα τα τραγουδια εκεινα που από μικρη μου υποδεικνυαν τους κυβερνοντες και τους πολιτικαντιδες να μην εμπιστευομαι, να μην χειροκροτω και ποτε να μην γινω φερεφωνο κανενος ( σημειωση προς αρση τυχον παρεξήγησης… δεν αποτελεί μομφή ), να εχω σκεψη και πνευμα και νου αυτονομο .
Ακουσα , ακουγα και θα ακουω Βασιλη και Ιωαννου και την ψυχη μου θα αγγιζει ξανα και ξανα κάθε λεξη
και Ασιμο και Μεσημερη και Τριπολιτη και Καρυωτακη…Και ποιητες που τους λοιδορισαν που τους ειπαν τρελους και αλλιωτικους . Όμως τους παραξενους και τους παρατερους και τους του περειθωριου παντα με συμπαθεια τους τους αγκαλιαζα …. Τους συμβιβασμενους ποτε μου δεν εννοησσα..
και Καββαδια μυστης και λατρης της ποιησης και των ορολογιων των ακαταλυπτων – σαν μυστικο- στους πολλους…
Ειδα στα τραγουδια αυτά την ψυχη μου πληγωμενη από συμπεριφορες , από λογια , από λαθη ανθρωπων που ποτε δεν κατανοησα…. Από ανθρωπους μισους, από ανθρώπους αλλότριους…
Ειδα στα τραγουδια αυτά την σταση ζωης μου την παντοτινη , την αποστασιωπιημενη από τετριμενα, από κλισε ,από στερεοτυπα… Από ονειρα μισα και μικροαστικα για ζωη ηρεμη, με ένα σπιτακι, ένα συζυγο και δουλεια στρωμενη…
Ειδα στα τραγουδια αυτά την ψυχη μου την δοσμενη στην θαλασσα, στα καραβια, στα ονειρα, στα λιμανια τα δικα μου, εκει που οι αλλοι δεν θα αραξουν ποτε…εκει που για τους αλλους χωρο δεν εχει.
Ειδα στα τραγουδια αυτά τις φουρτουνες τις μεγαλες και τις ποικιλοτροπες εκει που παντοτε θα βασιλευει των ανθρωπων η αγνωμοσυνη .
Ειδα την απογεοητευση για τον κοσμο μου , για το μελλον που γκεμιζετε , για την μιζερια που γεμισε τις ζωες μας , για τις ελπιδες που χαθηκαν….
Αυτά είναι τα τραγουδια που γουσταρω, αυτά είναι τα τραγουδια που ψιθυριζω , αυτή είναι η ζωη μου … Βιβλιο ανοιχτο για τους γνωριζοντες….Για τους αλλους της κλειδαροτρυπας τους εραστες –και όχι μονο- απλα αναφερω πως η κριση τους παγερα αδιαφορη με αφηνει.
προς τους φιλους που με νοιαζονται,
προς τους φιλους που σιγοτραγουσησαν τις μελωδιες που ανεβαζα στο facebook,
προς τους φιλους που αρεσκονται να κανουν Like,
προς στους λοιπους παρατηρητες του τοιχου , του προφιλ και της ζωη μου...
Τις τελευταιες μερες ενα κρυωμα με κρατησε δεσμια στο σπιτι... το χειροτερο μου... Ουτε πυρογραφια δεν μπορουσα να κανω... με επνιγαν οι μυρωδιες... αρχισα να ακουω σαν τα πιτσιρικια τραγουδια στο you tube και να τα ανεβαζω στο προφιλ μου. Τραγουδια που μου αρεσαν, τραγουδια που λατρευα... Μερες κρατησε το κρυωμα, μερες και τα τραγουδια... τους στιχους στο ρεφρεν, τους στιχους που με αγγιζαν τους εγραφα καθως πρώτα έρχεται η γραφη και έπεται η μελωδια...
Σε αυτά τα ιδια τραγουδια που ανεβασα και στους στιχους τους ,καθενας εβλεπε και κατι διαφορετικο, κατι απο την ψυχη του , κατι απο την ζωη του , κατι απο τις ανοχες , απο τις ενοχες , απο ονειρα ζωης χαμενα, απο χρονια περασμενα...
Αλλιως αγγιζε τον καθενα κάθε τραγουδι χωριστα… χορδές ευαίσθητες, καθρεφτισματα ζωης τε και ψυχων, φοβων και αγωνιων, ονειρων και ρεαλισμου…
Αλλιως τα φανταστηκαν, αλλιως τα ορμηνευσαν, αλλιως τα σιγοψυθιρισαν…
Καποιος θεωρησε οτι τα τραγουδια τον θιγουν (αφου με στεναχωρησε να θυμηθω να ανεβασω το "Εγινε παρεξηγηση και εξήγηση δεν δοθηκε" αφιερωμενο με αγαπη), f (*)
Αλλος οτι ειμαι καψουροκαμενη και μου την επεσε χυμα ανεβαζοντας σκυλοτραγουδα..f
Η γκομενα του ζηλεψε και καναν τον τοιχο μου πεδιο μαχων...(delete ofcourse)...f
Αλλος νομιζε πως ειμαι αρτι χωρισμενη και καμποσο πληγωμενη…f
Οι του αριστερου παρελθοντος ορμώμενοι, ειδαν τους αγωνες τους και τα ιδανικα τους τα απραγματοποιητα…c
Οι του Δ.Ν.Τ. και πασων των κυρβερνωντων και των αρχοντων απογοητευμενοι, ειδαν ένα κοσμο σε καταρρευση… c
Πολλοι παρα πολλοι αναρωτηθηκαν για το κολλημα μου με τον Παπακ/νου ,σε τραγουδια γνωστά ,σε τραγουδια άγνωστα, σε εκτελέσεις δευτερες, με του Ασιμου τα στιχακια τα αιρετικα, ενιοτε κατά πολλους εριστικα ...?
Οι φιλοι οι παιδικοι ειδαν τα χρονια της νοσταλγιας και της αθωοτητας…c
Οι συνομηλικοι βρηκαν ακουσματα γνωριμα μα και στην ληθη χαμενα…c
Οι του «εφοπλιστη» διεκριναν στους στιχους πηγες εμπνευσεις των παλιων μου κειμενων…c
Οι φιλοι «καραβολατρες» νοσταλγισαν καραβια ξενα και θαλασσες μακρυνες…c
Οι καπεταναιοι μας βρηκαν τα δικα μας νησια , τα δικα μας ταξιδια…c
Οι φιλοι του καλιτεχνικου αναρωτηθηκαν αν και το τραγουδι είναι μεσα στα ενδιαφεροντα τα αρτιστικα περιλαμβανεται και το ασμα (oh nooo !!! )….f
Υπηρξαν και καποιοι - δυστυχως - φιλοι που λαθροκουστες της ζωης μου θελησαν να γινουν, από την χαραμαδα ψαγνοντας να βρουν τροφη για ρουφιανια . Αυτοι τελιως false –σαν τις ζωες τους- τους στιχους εννοησαν.
* Οπου f – false Οπου c- Correct
Όμως
Εγω μεσα σε αυτους τους στιχους ειδα την ζωη μου να περνα και την ψυχη μου να ξεδιπλωνεται …
Γυρισα στα μικρατα μου, στα ακουσματα τα απαγορευμενα του Μαρκοπουλου, που με γαλουχησαν με ιδανικα, που αναγαγαν στην ψυχη μου την ελευθερια σαν υψιστη και υπερτατη αξια…Που με πολιτικοποιησαν βαθια.
Βρηκα τραγουδια ξεχασμενα που μου τραγουδαγε ο πατερας μου όταν ημουν παιδουλα, τοτε χιουμοριστικα τα λογιζα και ξεκαρδιζομουν στα γελια με τον «ταρζαν το παιδικο μου φιλο» … το νοημα τους μεγαλωσα για να το καταλαβω…
Καταλαβα γιατι οι μεγαλοστομιες δεν με αγγιζουν, γιατι δυσκολα τα συναισθηματα εμοιστευομαι.
Ακουσα τα τραγουδια που με εμαθαν να μην φοβαμαι, να μην συμβιβαζομαι και να μην υποκειπτω σε οσους για την δικη μου ζωη , ερημην αποφασιζουν…
Ακουσα τα τραγουδια εκεινα που από μικρη μου υποδεικνυαν τους κυβερνοντες και τους πολιτικαντιδες να μην εμπιστευομαι, να μην χειροκροτω και ποτε να μην γινω φερεφωνο κανενος ( σημειωση προς αρση τυχον παρεξήγησης… δεν αποτελεί μομφή ), να εχω σκεψη και πνευμα και νου αυτονομο .
Ακουσα , ακουγα και θα ακουω Βασιλη και Ιωαννου και την ψυχη μου θα αγγιζει ξανα και ξανα κάθε λεξη
και Ασιμο και Μεσημερη και Τριπολιτη και Καρυωτακη…Και ποιητες που τους λοιδορισαν που τους ειπαν τρελους και αλλιωτικους . Όμως τους παραξενους και τους παρατερους και τους του περειθωριου παντα με συμπαθεια τους τους αγκαλιαζα …. Τους συμβιβασμενους ποτε μου δεν εννοησσα..
και Καββαδια μυστης και λατρης της ποιησης και των ορολογιων των ακαταλυπτων – σαν μυστικο- στους πολλους…
Ειδα στα τραγουδια αυτά την ψυχη μου πληγωμενη από συμπεριφορες , από λογια , από λαθη ανθρωπων που ποτε δεν κατανοησα…. Από ανθρωπους μισους, από ανθρώπους αλλότριους…
Ειδα στα τραγουδια αυτά την σταση ζωης μου την παντοτινη , την αποστασιωπιημενη από τετριμενα, από κλισε ,από στερεοτυπα… Από ονειρα μισα και μικροαστικα για ζωη ηρεμη, με ένα σπιτακι, ένα συζυγο και δουλεια στρωμενη…
Ειδα στα τραγουδια αυτά την ψυχη μου την δοσμενη στην θαλασσα, στα καραβια, στα ονειρα, στα λιμανια τα δικα μου, εκει που οι αλλοι δεν θα αραξουν ποτε…εκει που για τους αλλους χωρο δεν εχει.
Ειδα στα τραγουδια αυτά τις φουρτουνες τις μεγαλες και τις ποικιλοτροπες εκει που παντοτε θα βασιλευει των ανθρωπων η αγνωμοσυνη .
Ειδα την απογεοητευση για τον κοσμο μου , για το μελλον που γκεμιζετε , για την μιζερια που γεμισε τις ζωες μας , για τις ελπιδες που χαθηκαν….
Αυτά είναι τα τραγουδια που γουσταρω, αυτά είναι τα τραγουδια που ψιθυριζω , αυτή είναι η ζωη μου … Βιβλιο ανοιχτο για τους γνωριζοντες….Για τους αλλους της κλειδαροτρυπας τους εραστες –και όχι μονο- απλα αναφερω πως η κριση τους παγερα αδιαφορη με αφηνει.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου